Οπως εξηγεί το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών, οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες με υψηλό βαθμό οικονομικής ελευθερίας απολαμβάνουν υψηλότερο επίπεδο ευημερίας, περισσότερα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, καθώς και μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.

Ο δείκτης υπολογίζεται από την αξιολόγηση πέντε πεδίων: Το μέγεθος του κράτους, το νομικό σύστημα και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, την πρόσβαση σε ισχυρό νόμισμα, την ελευθερία στο διεθνές εμπόριο και το κανονιστικό περιβάλλον. «Η εντυπωσιακή άνοδος της Ελλάδας από την 70ή στην 55η θέση δείχνει ότι γίνονται σημαντικά βήματα προόδου προς ένα πιο ελεύθερο και ανταγωνιστικό οικονομικό περιβάλλον», σημειώνει ο διευθυντής του ΚΕΦΙΜ, Νίκος Ρώμπαπας, αλλά προσθέτει: «Ωστόσο, το μέγεθος και το αποτύπωμα του κράτους εξακολουθεί να αποτελεί βαρίδι».

Ετσι είναι. Και αν οι οικονομολόγοι το υπολογίζουν με τα επιστημονικά μοντέλα τους, οι πολίτες και οι επιχειρήσεις το αντιλαμβάνονται στην καθημερινότητά τους. Είναι έτσι δομημένο το ελληνικό κράτος που ακόμα και υποθέσεις που θα έπρεπε να επιλύονται υπηρεσιακά χρειάζονται υπογραφή και έγκριση υπουργού, ενίοτε και Υπουργικού Συμβουλίου! Θέματα που θα μπορούσαν να είναι στην οικονομική, διαχειριστική και κανονιστική υπόθεση των δήμων, απαιτούν «πράσινο φως» από την κεντρική διοίκηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε γραφειοκρατία και καθυστερήσεις.

Ενα απλό παράδειγμα είναι τα κενά στα σχολεία που κάθε χρόνο απασχολούν την εκπαιδευτική κοινότητα και χιλιάδες γονείς. Αν και τα κενά έχουν μειωθεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, εξακολουθούν να αποτελούν ένα πρόβλημα και οι λόγοι είναι, σε γενικές γραμμές, γνωστοί. Ομως, στο παρόν σημείωμα δεν έχει σημασία το «γιατί», αλλά το «ποιοι» θα έπρεπε να ασχολούνται με την επίλυσή του. Στην Ελλάδα, οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στην κάλυψη των κενών, συμμετέχοντας σε έναν σχεδιασμό που μοιάζει με σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες.

«Σε ένα μικρό νησί διορίστηκε νηπιαγωγός και αμέσως έλαβε άδεια. Στείλαμε αμέσως σύμβουλο νηπιαγωγό ώστε να καλύψει την ανάγκη και να μην μείνουν ούτε ώρα τα παιδάκια χωρίς νηπιαγωγό», έλεγε στην έναρξη της σχολικής σεζόν η υπουργός Παιδείας, Σοφία Ζαχαράκη. Συγγνώμη, αλλά γιατί πρέπει να ασχολείται ένας υπουργός με αυτό; Οπως, μάλιστα, η ίδια εξήγησε, σε χώρες όπως η Γερμανία και το Βέλγιο υπάρχουν αποκεντρωμένα συστήματα όπου οι προσλήψεις γίνονται είτε σε επίπεδο περιφερειών, δήμων, ακόμη και σχολείων. Εδώ όμως έχουμε κοινούς πίνακες με μοριοδότηση του ΑΣΕΠ και μία κοινή πρόσκληση για όλη την Ελλάδα…

Αρα χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες στην αποκέντρωση του κράτους, με τη μεταβίβαση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων και γενναίων οικονομικών πόρων στην τοπική αυτοδιοίκηση α’ και β’ βαθμού.