Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΤΙ ακριβώς είπε ο δήμαρχος Αθηναίων; «Η Ομόνοια ήταν κλειστή για ένα χρόνο. Δεν υπήρχε έργο, δεν υπήρχε προϋπολογισμός. Απευθυνθήκαμε σε τρεις δωρητές. Το έργο έγινε σε χρόνο-ρεκόρ, από τον Οκτώβριο έως τον Φεβρουάριο, και στοίχισε λιγότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ. Αν ξεκινούσαμε το ίδιο έργο με τις διαδικασίες του δήμου και του Δημοσίου θα χρειαζόμασταν τρία χρόνια και θα κόστιζε δύο με δυόμισι εκατομμύρια ευρώ»!

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ένα έργο που το τρέχει το κράτος χρειάζεται επταπλάσιο χρόνο και τριπλάσιο κόστος για να γίνει σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Και ποια είναι η λύση; Γιατί, όπως μπορούμε να φανταστούμε, δεν γίνεται ούτε οι δήμαρχοι ούτε οι κυβερνήσεις να βρίσκουν χορηγούς για όλα τα έργα που πρέπει να γίνουν.

ΑΥΤΟ που περιγράφει ο Κώστας Μπακογιάννης αποτελεί το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας. Περάσαμε δέκα χρόνια Μνημονίων. Ψηφίστηκαν διάφοροι νόμοι που υποτίθεται πως καταπολεμούσαν τη γραφειοκρατία και απλοποιούσαν τις διαδικασίες, με στόχο τόσο να τρέχει πιο γρήγορα το κράτος όσο και να αρθούν τα εμπόδια στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Στην πραγματικότητα όμως δεν έχει αλλάξει τίποτα. Βρισκόμαστε εκεί που ήμασταν πριν από πολλές δεκαετίες.

ΔΕΝ γίνεται όμως έτσι δουλειά. Δεν θα έχουμε ποτέ αυτό που όλοι το έχουν κάνει καραμέλα, την περιβόητη «βιώσιμη ανάπτυξη».

ΕΧΟΥΝ περάσει ήδη έξι χρόνια από την ολοκλήρωση του διαγωνισμού για το Ελληνικό. Και ακόμα δεν έχουν φανεί οι μπουλντόζες στο παλαιό αεροδρόμιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ το μπλόκαρε για μια τετραετία. Μόνο λόγια ακούμε. Βγαίνει ο Αδωνις Γεωργιάδης συνέχεια και λέει πως ξεκινούν τα έργα, αλλά έργα δεν βλέπουμε. Χαμένα χρόνια, χαμένα δισεκατομμύρια, χαμένες θέσεις εργασίας. Χαμένη η χώρα, χαμένοι οι πολίτες.

ΑΝ δεν καταπολεμηθούν οι παθογένειες αργά ή γρήγορα θα ψάχνουμε να βρούμε τι θα φταίει που θα έχουμε χρεοκοπήσει ξανά. Αν μια χώρα χρειάζεται γύρω στα τριάντα χρόνια για να φτιάξει τον οδικό άξονα της Κρήτης, τότε καλύτερα να το κλείσουμε το μαγαζί από τώρα να μην κοπιάζουμε άδικα.

ΓΙΑ να υλοποιηθεί οποιαδήποτε μεταρρύθμιση πρέπει να ψηφιστεί νόμος, να υπογραφούν δεκάδες υπουργικές αποφάσεις, να βγουν δεκάδες εγκύκλιοι, να περιμένουμε κάποια χρόνια μέχρι να υπάρξουν τελεσίδικες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, καθώς είναι βέβαιο πως κάποιοι θα προσφύγουν εκεί.

ΚΑΙ αν κάποια στιγμή φτάσουμε στο σημείο να εφαρμοστεί η μεταρρύθμιση, υπάρχει ένα ακόμα πιο μεγάλο πρόβλημα. Εχουν περάσει τόσα χρόνια που πια είναι ξεπερασμένη, δεν έχει καν νόημα. Και άντε πάλι από την αρχή.

ΣΤΟΧΟΣ πρέπει να είναι το να μπορεί ο Δήμος Αθηναίων με διαδικασίες Δημοσίου να τελειώνει τα έργα στον ίδιο χρόνο που τα ολοκλήρωσαν οι χορηγοί. Φαντάζει απίθανο αυτή τη στιγμή. Κι όμως δεν είναι περίπλοκη η λύση. Είναι απλό, αλλά και δύσκολο. Χρειάζεται πολιτική πυγμή και άμεσα εφαρμόσιμους νόμους και αποφάσεις. Να μπει τέλος στην περιττή και ανούσια γραφειοκρατία. Αυτή είναι η πρόκληση. Και για την κυβέρνηση και για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου