«Η φιλελεύθερη, δυτική δημοκρατία είναι ένα μειοψηφικό φαινόμενο στο σημερινό κόσμο. Μόλις 900 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν υπό συνθήκες δημοκρατίας. Τα εννέα δέκατα του κόσμου ζουν σε αυταρχικά ή ολοκληρωτικά καθεστώτα. Στον κόσμο υπάρχουν 88 δημοκρατίες. Μόνο 29 φιλελεύθερες, δηλαδή πλήρεις, και 59 απλώς εκλογικές – χωρίς δηλαδή να διασφαλίζεται η προστασία του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, άρα και των μειοψηφιών.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν 91 αυταρχικά καθεστώτα, μερικά εκλογικά. Γίνονται δηλαδή εκλογές, αλλά εντός ενός αυταρχικού πλαισίου, μη εγγυημένες ως προς τη γνησιότητά του. Τα υπόλοιπα χαρακτηρίζονται ως κλειστά αυταρχικά καθεστώτα».

«Ιστορικά, η σύγχρονη δημοκρατία είναι αντιπροσωπευτική και φιλελεύθερη, αλλιώς πολύ απλά δεν υπάρχει. Φιλελεύθερη είναι η δημοκρατία, όταν συνυφαίνεται με το κράτος δικαίου, όταν είναι συνταγματική δημοκρατία που σέβεται τον πολυκομματισμό, τη λειτουργία του κοινοβουλίου, τα δικαιώματα της αντιπολίτευσης, τον πολιτικό πλουραλισμό, τις ελεύθερες περιοδικές εκλογές, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αρχή της νομιμότητας, την διάκριση των εξουσιών, και πρωτίστως την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, τις ανεξάρτητες αρχές, την υποχρέωση λογοδοσίας, τη διαφάνεια, το κύρος των θεσμών. Η δημοκρατία είναι μία κατάκτηση της νεοτερικότητας, ένα επίτευγμα της Δύσης που τώρα δοκιμάζεται συνολικά ως ιστορική, αξιακή, θεσμική και γεωπολιτική οντότητα.

Ζούμε λοιπόν την κρίση της Δύσης, την κρίση των ευρωαμερικανικών σχέσεων και την κριση της δυτικής δημοκρατίας καθώς η αμερικανική και η ευρωπαϊκή αντίληψη περί δημοκρατίας φαίνεται να αποκλίνουν σοβαρά.

Ευχόμενος «μακροημέρευση» στην εφημερίδα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών έσπευσε ακόμα να τονίσει πως «τα πολιτικά πρόσωπα έχουν υποχρέωση την οποία έχει υπογραμμίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου να αποδέχονται τη σκληρή και ακόμα και άδικη κριτική και να στηρίζουν εμπράκτως την ελευθερία του τύπου και τον ρόλο του τυπου ακριβώς επειδή λειτουργεί ως θεμελιώδες, ζωτικό αντίβαρο για τη δημοκρατία.

Δημοκρατία άλλωστε σημαίνει ικανότητα για διάλογο, εντός του συνταγματικό φάσματος. Ανεκτικότητα, αμοιβαίος σεβασμός, αίσθηση προτεραιοτήτων εθνικών και θεσμικών.

Χαίρομαι γιατί βρίσκομαι εδώ σήμερα ως συνομιλητής με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Μας συνδέει η διάθεση αναστοχασμού. Η σχέση που έχουμε για τη μελέτη της ιστορίας και βεβαίως τώρα πια και η μεταπολιτική, στην οποία τον υποδέχτηκα με χαρά όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Βουλή των Ελλήνων, μετά από μακρά θητεία. Νομίζω ότι έχουμε και οι δύο την ικανότητα να ζυγίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις.

Πρόκειται για την αμοιβαία, ειλικρινή εκτίμηση μεταξύ ανθρώπων που είχαν την τιμή να ηγηθούν των ιστορικών παρατάξεών τους. Αρα γνωρίζουμε και οι δύο βιωματικά ότι η αντιπαράθεση ,η εναλλαγή και εν τέλει η συνύπαρξη βρίσκονται στην καρδιά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αυτό είναι το μεγάλο κεκτημένο της Μεταπολίτευσης».

Σχολιάζοντας την πολιτική του πορεία και την συγκυβέρνηση με τον Αντώνη Σαμαρά, δήλωσε χαρακτηριστικά πως δεν ήταν αναγκαίο το τρίτο μνημόνιο ούτε η δραματική περιπέτεια του πρώτου εξαμήνου του 2015. «Είχε επιτευχθεί η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους και είχε συμφωνηθεί η ασφαλής διαδικασία εξόδου χωρίς το βάρος του υπερπλεονάσματος και της υπερφορολόγησης».