Αδιέξοδο και μεγάλη απογοήτευση εν όψει του κρίσιμου φθινοπώρου, επικρατεί στην αντιπολίτευση, μετά και την τελευταία αντιπαράθεση στη Βουλή με επίκεντρο το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Πίσω από τις φωνές περί «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» και «ασέβειας προς τους θεσμούς» κρύβεται η παραδοχή ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπέστησαν άλλη μία κοινοβουλευτική ήττα από τη Ν.Δ. Ηταν ίσως η τελευταία ευκαιρία που έδωσε η κοινή γνώμη σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά για να διαπιστώσει αν μπορούν να συνεργαστούν ώστε να στριμώξουν πραγματικά τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά προανήγγειλαν «καυτή» αντιπαράθεση στη Βουλή, αλλά πέρασαν κάτω από τον πήχη που τα ίδια έβαλαν.

Αδυναμία

Οι πολίτες είδαν την πρόταση της πλειοψηφίας για Εξεταστική Επιτροπή να υπερψηφίζεται και ταυτόχρονα να καταψηφίζονται οι προτάσεις της αντιπολίτευσης για σύσταση Προανακριτικής. Είδαν, ακόμα, αδυναμία συνεννόησης για κοινή στάση στο ζήτημα της Προανακριτικής, είδαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά να προβάλλουν διαφορετικές ατζέντες, με την έλλειψη ενιαίου μετώπου να λειτουργεί για άλλη μία φορά υπέρ της κυβέρνησης.

Οι πολίτες που αναζητούν πιο σθεναρή αντιπολίτευση απογοητεύτηκαν για άλλη μία φορά, ενώ όλοι αντιλαμβάνονται ότι καταψήφιση των προτάσεων για Προανακριτική σημαίνει λιγότερη φθορά για την κυβέρνηση που με την υπερψήφιση της πρότασής της για Εξεταστική, κατάφερε να δώσει κοινοβουλευτική έγκριση στη γραμμή περί διαχρονικότητας και διακομματικού χαρακτήρα του σκανδάλου.

Η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται, επίσης, ότι σε κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν διαφορετικές φωνές για το πώς πρέπει να ασκείται η αντιπολίτευση ή η πολιτική συνεργασιών και αυτό δείχνει ότι οι ηγεσίες τους είναι αδύναμες τελικά.

Την ίδια στιγμή, κόμματα όπως το ΚΚΕ, το ΜέΡΑ25 και κυρίως η Πλεύση Ελευθερίας, ενισχύονται λόγω της «καθαρότητας» και της «συνεπούς» στάσης τους.

Οι πολίτες, επίσης, αντιλαμβάνονται ότι αυτός ο ανταγωνισμός δεν αφορά τη χάραξη διαφορετικής πολιτικής πρότασης, αλλά κυρίως τη διαχείριση εντυπώσεων και την κομματική αυτονομία απέναντι στους υπολοίπους. Ετσι και οι πιο σοβαρές καταγγελίες χάνουν τη βαρύτητά τους και η αντιπολίτευση χάνει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη.

Ελλειψη σχεδίου, έλλειψη προσώπων που θα εμπνεύσουν τους πολίτες και θα πείσουν ότι μπορούν να αντιπαρατεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, απόγνωση αλλά και φόβος για το τι θα επιφέρει στον χώρο της Κεντροαριστεράς το νέο κόμμα Τσίπρα -αν τελικά ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να κάνει το τελικό βήμα, μέσα στο φθινόπωρο, όπως έντονα συζητείται- είναι πλέον τα βασικά χαρακτηριστικά.

Η υπερψήφιση της πρότασης της Ν.Δ. για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ανέδειξε για άλλη μία φορά τα ελάχιστα ως μηδαμινά περιθώρια συνεργασίας, αλλά και κάτι βαθύτερο: την αδυναμία της αντιπολίτευσης να αρθρώσει κοινή πολιτική στάση και να ταρακουνήσει την κυβέρνηση, όταν είναι γνωστό σε όλους ότι μόνο του κανένα κόμμα από ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, δεν μπορεί να απειλήσει και να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

Η εικόνα που προκύπτει είναι μιας αντιπολίτευσης που, ενώ αναγνωρίζει κοινό πεδίο κριτικής κατά της κυβέρνησης και γνωρίζει ότι κατακερματισμένη δεν καταφέρνει να απειλήσει, είναι ανίκανη να βρει κοινό πεδίο αντιπολιτευτικής δράσης και πολύ περισσότερο κοινή πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Εμπιστοσύνη

Ακόμη χειρότερα, το μήνυμα που φτάνει στην κοινωνία είναι πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν εμπιστεύονται ούτε καν το ένα το άλλο. Ενώπιον του τμήματος της κοινής γνώμης που παρακολουθεί τις εξελίξεις, δείχνουν να αναλώνονται σε εσωτερικούς υπολογισμούς και ανταγωνισμούς εντυπώσεων, να προκαλούν θόρυβο αλλά να αδυνατούν να παρέμβουν στις εξελίξεις.

Ενώπιον των πολιτών που δεν συμμετέχουν, δεν ασχολούνται ή αδιαφορούν, αδυνατούν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τους.

• Τελευταία παραδείγματα: Την ίδια ώρα που ο Σωκράτης Φάμελλος μιλά για ανάγκη σύγκλισης, κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για διφορούμενη στάση και την Πλεύση Ελευθερίας για «δεκανίκι» της πλειοψηφίας, επειδή υπερψήφισε την πρόταση για Εξεταστική. Την ίδια στιγμή, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιτίθεται με τον χειρότερο τρόπο κατά του Νίκου Ανδρουλάκη και του Σωκράτη Φάμελλου, αλλά προτείνει να συγκροτηθεί άτυπο «Συμβούλιο Αντιπολίτευσης» για καλύτερο συντονισμό. Και ο Νίκος Ανδρουλάκης, προσπαθεί να κινηθεί στη μέση, π.χ. τάσσεται υπέρ του ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης αλλά κατά των αντιδράσεων στα ελληνικά νησιά εναντίον Ισραηλινών. Και παράλληλα, επιτίθεται κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς με σκαιό τρόπο, ενώ κατατάσσει την Πλεύση Ελευθερίας στις δυνάμεις με τις οποίες το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε θα συνομιλήσει.

Εν κατακλείδι, μέσα από αυτήν την εικόνα κατακερματισμού, η κυβέρνηση, ακόμα και σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της θητείας της, εμφανίζεται ως ο μόνος σταθερός και οργανωμένος πόλος στο πολιτικό σύστημα.

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

Το φθινόπωρο ανοίγει τα χαρτιά του

Καθώς η αντιπολίτευση παλινδρομεί μεταξύ κατακερματισμού και αμηχανίας, οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα που παλεύουν για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη επιχειρούν να πείσουν την ελληνική γνώμη ότι ο Αλέξης Τσίπρας -των πέντε εκλογικών ηττών από τον νυν πρωθυπουργό- άλλαξε και είναι ο μόνος που μπορεί να αλλάξει τους υπάρχοντες συσχετισμούς.

Ο ίδιος τηρεί αποστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι ακόμα βουλευτής του κόμματος που ο ίδιος ίδρυσε. Κάποιοι που μιλούν εξ ονόματός του λένε ότι η περίοδος της σιωπηρής παρακολούθησης των εξελίξεων έχει λήξει για τον Τσίπρα και το φθινόπωρο θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του. Εχουν ακουστεί όλα. Από το ότι θα παραιτηθεί από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και θα ξεκινήσει δικό του κόμμα, αποκλείοντας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς που ενόχλησαν με την παρουσία τους στο παρελθόν, μέχρι ότι έχει αποφασίσει να ανακοινώσει ότι θα επιστρέψει στην πολιτική σκηνή, αλλά σε μία νέα πορεία από τα κάτω, με ορόσημο χρονικό την επομένη των εθνικών εκλογών του 2027.

Η πίεση που δέχεται είναι μεγάλη, αλλά γνωρίζει πως όποια απόφαση και αν πάρει θα αναλάβει ρίσκο. Γνωρίζει επίσης ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Αριστερά ετοιμάζονται να τον αντιμετωπίσουν.

Σενάρια

Και είναι στελέχη από αυτά τα τρία κόμματα που διοχετεύουν όλο αυτό το διάστημα στα ΜΜΕ εκτιμήσεις για το αν η επιστροφή του θα σημάνει διάλυση της αντιπολίτευσης ή θα επαναδιεκδικήσει τον ρόλο του ηγέτη σε μια ενωτική προσπάθεια. Και αν θα το κάνει το φθινόπωρο όπως οι περισσότεροι προβλέπουν ή θα επικρατήσει η συμβουλή των Γάλλων επικοινωνιολόγων του Τσίπρα να αφήσει να γίνουν οι εθνικές εκλογές και να επιστρέψει στο μετεκλογικό τοπίο. Τότε που η κοινή γνώμη θα έχει αποφασίσει για την τύχη του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς αλλά και της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΜεΡΑ25, αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρίσκεται στην αρχή της τρίτης του θητείας, ως πρωθυπουργός.