Ωστόσο, η ραγδαία αλλαγή του πολιτικού τοπίου, με τις επικείμενες νέες διασπάσεις σε κόμματα και την πιθανή δημιουργία νέων, δημιουργεί και την ανάγκη νέας στρατηγικής της κυβέρνησης. Η ανάγκη αυτή επιτείνεται και από τη μετωπική τακτική -στα όρια του πολιτικού παραλογισμού- που ακολουθεί σχεδόν το σύνολο των υφιστάμενων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Στο προσκήνιο βρίσκεται εσωτερική συζήτηση για την ανάγκη δημιουργίας ενός συμπαγούς και ευέλικτου οργάνου με έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, το οποίο θα χαράσσει τη στρατηγική και θα εξασφαλίσει την εσωτερική ενότητα και τη δημόσια ομοιογένεια στον πολιτικό λόγο των βουλευτών και των στελεχών της Ν.Δ. Η μορφή που θα πάρει αυτό το όργανο, αν δηλαδή θα θεσμοθετηθεί (π.χ. Κυβερνητική Επιτροπή με σταθερή σύνθεση) ή αν θα λειτουργεί διαρκώς με σταθερό πυρήνα στελεχών και με ad hoc συμμετοχές, είναι κάτι που εξετάζεται. Οι πληροφορίες λένε ότι μετά την επιστροφή του Κ. Μητσοτάκη από τη Ν. Υόρκη θα ληφθούν αποφάσεις.

Η νέα απόπειρα επαναφοράς των Τεμπών στο επίκεντρο των εξελίξεων και ο διάφανος στόχος να μην αρχίσει η δίκη, όπως και οι εξελίξεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, που ναι μεν γίνονται μπούμερανγκ για τους «χειριστές» της «διαρκούς κρίσης» και της πολιτικής αποσταθεροποίησης, μαζί με τα υπαρκτά προβλήματα της κοινωνίας (ακρίβεια, στεγαστικό κ.λπ.), αναδεικνύουν επικοινωνιακές και στρατηγικές αδυναμίες της κυβέρνησης.

Αιφνιδιασμός

Η πρώτη σοβαρή ένδειξη ήταν όταν στην αρχή του χρόνου έδειξε να αιφνιδιάζεται και να είναι αμφίθυμη στο πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο για τα Τέμπη. Η πρόοδος της ανάκρισης για τα Τέμπη και η κατάρρευση του «μύθου του ξυλολίου» μπορεί να της έδωσαν τη δυνατότητα ανάκτησης της πρωτοβουλίας των κινήσεων, αλλά η διστακτικότητα συνεχίζει να την ακολουθεί.

Τελευταίο παράδειγμα η απεργία πείνας του Π. Ρούτσι, η οποία αποδείχθηκε για το Μ. Μαξίμου -παρά τις ακρότητες της αντιπολίτευσης- μία δύσκολη άσκηση ισορροπίας ανάμεσα στην ενσυναίσθηση και την αποφασιστική προστασία της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Με αποτέλεσμα να φουσκώσει το κύμα του λαϊκισμού, να εμφανιστεί αδύναμη να αντιμετωπίσει την άνευ προηγουμένου ατζέντα του παραλογισμού μίας «δράκας» οπαδών της μπαχαλοποίησης της δημόσιας ζωής και της επιβολής του παραλογισμού ως «κανονικότητας» και η Δικαιοσύνη να γίνει βορά στις ορέξεις των συνειδητών αντιθεσμικών δυνάμεων, οι οποίες θυμίζουν τον «λύκο» στην «αναμπουμπούλα».

Ακόμα και στην Εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, παρότι η είδηση που βγήκε από την κατάθεση του πρώην διοικητή του είναι ότι ο Γ. Μυλωνάκης, εξ ονόματος του πρωθυπουργού, του ανακοίνωσε την απομάκρυνσή του γιατί ήταν σε διένεξη με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία εμποδίζοντας την έρευνα. Ενώ η κυβέρνηση ήθελε εμπράκτως να διευκολυνθεί και να προχωρήσει η έρευνα, σε κάποιους «έμεινε» η… εμπλοκή του Γ. Μυλωνάκη! Κάτι που δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί -βάσει της κατάθεσης του κ. Σαλάτα- αν μερικοί γαλάζιοι βουλευτές, όπως η Σ. Βούλτεψη ή ο Β. Λιάκος, δεν έπαιρναν θέση υπέρ της κλήσης του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ στην Εξεταστική. «Συνήγορος» σε αυτήν την προσπάθεια και ο διαγραφείς βουλευτής Μ. Σαλμάς, ο οποίος από τη διαγραφή του και μετά έχει συνταχθεί με το «αίτημα» της ποικιλώνυμης αντιπολίτευσης «να φύγει ο Μητσοτάκης».

ΝΤΟΜΙΝΟ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Στα σκαριά τρία νέα κόμματα

Η ανασύνταξη και η προσαρμογή της Ν.Δ. στα πραγματικά δεδομένα προκύπτει ως ανάγκη και λόγω της πρωτοφανούς ρευστότητας που επικρατεί στην ήδη κατακερματισμένη αντιπολίτευση. Στα υπάρχοντα πολιτικά και δημοσκοπικά χωλαίνοντα κόμματα είναι πιθανόν να προστεθούν ακόμα τρία. Το «κόμμα Τσίπρα», το «κόμμα Σαμαρά» και το «κόμμα Καρυστιανού». Είναι προφανές ότι αν υπάρξει τέτοια εξέλιξη, θα προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων και ανακατατάξεων, οι οποίες δεν αντιμετωπίζονται με την τρέχουσα τακτική της Ν.Δ. Πόσω μάλλον αν τα νέα κόμματα σημάνουν είτε νέες διασπάσεις σε υπάρχοντα κόμματα είτε νέες συνεργασίες είτε την εξαφάνιση κοινοβουλευτικών κομμάτων, όπως η Νίκη και η Πλεύση Ελευθερίας, η οποία, μετά το ανύπαρκτο ξυλόλιο, πέφτει πιο γρήγορα απ’ ό,τι ανέβαινε όταν βρισκόταν στο απόγειό της η στυγνή πολιτική κερδοσκοπία επί πτωμάτων. Λίγοι στοιχηματίζουν ότι αν η Μ. Καρυστιανού κάνει κόμμα, η Ζ. Κωνσταντοπούλου θα μπορεί να μπει άνετα στη Βουλή ή θα τεθεί υπό τη «μάνα των Τεμπών». Μία νέα στρατηγική, με νέα διάταξη των δυνάμεων και νέα τακτική επίδρασης στο τελικό σκηνικό των εκλογών του 2027 κρίνεται αναγκαία. Και μάλιστα ενόσω η Ν.Δ. εξακολουθεί να έχει αδιαμφισβήτητη πρωτιά (με διαφορά 12%-16%) και στη δοκιμασία της ενότητας μπαίνει και το ΠΑΣΟΚ.

Νέο τοπίο στα ελληνοτουρκικά

«Δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα με την Τουρκία για τη Chevron». Σε αυτήν τη φράση του Κ. Μητσοτάκη περιλαμβάνεται όλη η νέα στρατηγική της κυβέρνησης στα όχι πολύ ήρεμα νερά του Αιγαίου. Καθώς περιγράφει τη «νέα πίστα» της υπεράσπισης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς διαπραγμάτευση. «Οπου Chevron, κάθε ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα», έλεγε κορυφαίος διπλωματικός παράγων.

«Σκληρές» ομιλίες

Μετά τις αμοιβαία «σκληρές» ομιλίες των Κ. Μητσοτάκη και Τ. Ερντογάν από το βήμα της Γ.Σ. του ΟΗΕ, τα «ήρεμα νερά» αποτελούν το φόντο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ σε πρώτο πλάνο έρχονται οι σημαντικές διαφορές των δυο χωρών. Η ακύρωση της συνάντησης του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο, με υπαιτιότητα του Τ. Ερντογάν, φαίνεται πως γίνεται το «κερασάκι», ενώ «τούρτα» παραμένουν οι διαφορές μεταξύ των δυο χωρών. Aλλωστε ο Τ. Ερντογάν ακύρωσε τη συνάντησή του και με την πρωθυπουργό της Ιταλίας Τζ. Μελόνι, βγάζοντας… οφσάιντ την άστοχη και ανούσια κριτική της αντιπολίτευσης, για «προχειρότητα» στην προετοιμασία της συνάντησης και «εμπαιγμό» της Ελλάδας από τον Τούρκο πρόεδρο.

Κυβερνητικές πηγές επιμένουν ότι ο Τ. Ερντογάν -εν όψει και της συνάντησής του με τον Ντ. Τραμπ- δεν ήθελε να ακούσει τον Ελληνα πρωθυπουργό να του λέει ότι πρέπει να άρει το casus belli για να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE ή για τη Chevron ή για τον ενεργειακό κόμβο Ελλάδας-ΗΠΑ για την προώθηση του αμερικανικού LNG στην Ευρώπη.

Απάντηση

Η κυβέρνηση επιμένει στην ανάγκη για ανοικτούς διαύλους που οδηγούν σε «ήρεμα νερά», ωστόσο εμφανίζεται έτοιμη για πιο δύσκολες συζητήσεις και καταστάσεις. Η θέση του πρωθυπουργού από το βήμα του ΟΗΕ, «να ανακαλέσει η Τουρκία το casus belli», καθώς και ότι «ο δρόμος προς τα εμπρός είναι ο διάλογος, όχι η γλώσσα των όπλων», έβαλε στο τραπέζι νέα στοιχεία και αποτελεί απάντηση στα όσα επιθετικά είπε από το ίδιο βήμα ο Τούρκος πρόεδρος. Κατά πάσα πιθανότητα, μία από τις προτεραιότητες θα είναι η πόντιση του καλωδίου του GSI για την ενεργειακή διασύνδεση της Κύπρου με την Κρήτη. Ιδιαίτερα με την εξάλειψη των τριβών που υπήρξαν μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, μετά τη συνάντηση Κ. Μητσοτάκη-Ν. Χριστοδουλίδη. Σύμφωνα με διπλωματικές εκτιμήσεις, δεν αποκλείεται αυτού του εγχειρήματος να ηγηθεί η Ε.Ε., η οποία έχει χρηματοδοτήσει το έργο με σχεδόν 700 εκατ. ευρώ.

Στο κυβερνητικό επιτελείο καταγράφουν με ενδιαφέρον τις έντονες αντιδράσεις του αρχηγού της τουρκικής αντιπολίτευσης Οζγκιούρ Οζέλ, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων ότι «η Τουρκία υποβιβάστηκε από στρατηγικό σύμμαχο σε “πελάτη”». Και κατηγόρησε τον Τ. Ερντογάν για «σιωπή και παραχωρήσεις σε εθνικά θέματα της χώρας», μιλώντας για «οκτώ διαφορετικές παραχωρήσεις προς την Ουάσιγκτον».

Εκτίμηση

Η πρώτη εκτίμηση για το ταμείο της συνάντησης Ντ. Τραμπ-Τ. Ερντογάν είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος σπατάλησε μεγάλο πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο για τα F-35, χωρίς να εξασφαλίσει τίποτα χειροπιαστό και αντιμετωπίζοντας δύσκολες απαιτήσεις από τον Λ. Οίκο. Με δυσκολότερες, την επιστροφή των S-400 και τον τερματισμό της προμήθειας πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Οσον αφορά στα F-35, διπλωματικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι ακόμα κι αν υπάρξει τελικά συμφωνία ΗΠΑ-Τουρκίας, η Ελλάδα θα έχει από το 2028 τα πρώτα F-35, ενώ η Τουρκία, αν πειστεί το Κογκρέσο κι αν καταργηθεί ο νόμος που απαγορεύει την πώληση F-35 στην Τουρκία, θα αργήσει αρκετά χρόνια να παραλάβει τα πρώτα. Ενώ η Λόκχιντ, που τα κατασκευάζει, μάλλον επιβραδύνει την παραγωγή τους.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση εκτιμά ότι με την αμυντική θωράκιση της χώρας, με τις συμμαχίες που έχει συνάψει (με ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτο) και με τη στήριξη της Ε.Ε., δεν θα βρεθεί στη θέση να συζητά με τον Τ. Ερντογάν, ο οποίος θέλει «μερίδιο από τους πόρους στη Μεσόγειο». Την πρώτη συνολική εικόνα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, θα την παρουσιάσει ο πρωθυπουργός στη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή, περί το μέσον Οκτωβρίου, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών.