Το ενδεχόμενο της επιστροφής Τσίπρα παρατηρεί εξ αποστάσεως το Μαξίμου, πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι θα ήταν «δώρο» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει ξανά αντίπαλο στις επόμενες εθνικές εκλογές τον πολιτικό αρχηγό που έχει ήδη νικήσει σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις (εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές).

Αυτός που «καίγεται», όμως, είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο οποίος, πάνω που δείχνει ότι μπορεί να αφήσει ξεκάθαρα τρίτη στις δημοσκοπήσεις τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και να κατακτήσει το φθινόπωρο τη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις, του προκύπτει ο Τσίπρας ως αντίπαλος.

Πιέσεις

Οι πληροφορίες, λίγες αξιοποιήσιμες, λένε ότι ο τέως πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε η επιστροφή του να γίνει μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές, αλλά πιέζεται (σ.σ.: από εκδοτικά και οικονομικά συμφέροντα που δεν επιθυμούν να ξανακερδίσει εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης) να προβεί σε ανακοινώσεις το φθινόπωρο. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ τού -ανήμπορου να αλλάξει τη μοίρα του- Σωκράτη Φάμελλου έχει παραλύσει, καθώς το στελεχικό του δυναμικό τηρεί στάση αναμονής, ελπίζοντας ότι αν μετακινηθεί στο νέο κόμμα Τσίπρα, θα έχει καλύτερη τύχη στις εκλογές.

Είναι επίσης γνωστό ότι εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο –λίγο μετά την παραίτησή του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούνιο του 2023- ο Αλέξης Τσίπρας συμβουλεύεται γνωστή γαλλική εταιρία, η οποία έχει αναλάβει το rebranding του και τη στρατηγική του. Τι είναι αυτό που επιδιώκει ο Αλέξης Τσίπρας μέσα από το rebranding; Να «φτιασιδώσει» το παρελθόν του, να ξεχάσει ο ελληνικός λαός τι του στοίχισαν η απειρία, η αλαζονεία και οι αυταπάτες του και να «ξανασυστηθεί» ως «σωσίας».

Το timing, όμως, είναι αμείλικτο. Το πρώτο εξάμηνο του 2015, για το οποίο ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας ούτε έχει δώσει απαντήσεις ούτε έχει αναλάβει ευθύνες, προβάλλει ξανά ως εφιάλτης. Οι Ελληνες δεν έμαθαν ποτέ τα πραγματικά αίτια μίας παραλίγο εθνικής καταστροφής, για την οποία εξ ολοκλήρου υπεύθυνος είναι «ο καταληψίας που έγινε πρωθυπουργός» Αλέξης Τσίπρας.

Αναδρομή

Σαν σήμερα, δέκα χρόνια πριν, 29 Ιουνίου 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε τις τράπεζες, τα capital controls μπήκαν στη ζωή μας και οι συνταξιούχοι έκλαιγαν ανήμποροι δίπλα από τα ATM επειδή δεν τους έφταναν τα 60 ευρώ την ημέρα.

Το έκανε επειδή φοβήθηκε ότι αν διενεργούσε το δημοψήφισμα -το οποίο ο Τσίπρας ανήγγειλε 26 Ιουνίου 2015 και έγινε 5 Ιουλίου 2015- με ανοιχτές τράπεζες, το τραπεζικό σύστημα και κατ’ επέκταση η ελληνική οικονομία θα κατέρρεαν μέσα σε λίγες ώρες.

Τι έχουμε μάθει για το παρασκήνιο εκείνης της επιλογής; Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας τράβηξε το χαρτί του δημοψηφίσματος; Η Ανγκελα Μέρκελ στο βιβλίο της γράφει πως όταν του έκανε αυτήν την ερώτηση σε ένα γεύμα το 2021, της απάντησε ότι έπρεπε ο ελληνικός λαός να καταλάβει πως η κυβέρνηση είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να απαλλαγεί από τη «μισητή» τρόικα. Τα περί «ντρίπλας», «μπλόφας» κ.λπ. έχουν με τα χρόνια απορριφθεί. Κανείς δεν πίστεψε, άλλωστε, στα σοβαρά ότι ο Τσίπρας αποφάσισε δημοψήφισμα για να του λύσει τα χέρια το «ΝΑΙ» ή επειδή από πριν είχε σκοπό να μετατρέψει το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ». Στην πραγματικότητα, ο αλαζόνας και κατά δήλωσή του αυταπατηθείς πρωθυπουργός είχε πέσει θύμα των αλαζόνων και ημιμαθών συμβούλων του. Του είπαν ότι με την ανακοίνωση δημοψηφίσματος οι Ευρωπαίοι θα φοβηθούν την αντίδραση των αγορών και πριν από τη διενέργειά του θα επιστρέψουν στο τραπέζι με νέα, θετική για την Ελλάδα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πρόταση. Το έλεγε και ο Φλαμπουράρης στις τηλεοράσεις.

Αυτό, όμως, δεν συνέβη. Υπάρχουν στελέχη που μπορούν να βεβαιώσουν ότι έως την Κυριακή το βράδυ, πριν από το δημοψήφισμα, ο Τσίπρας και οι επιτελείς του περίμεναν την κατάρρευση των χρηματιστηρίων εκτός Ευρώπης και ένα τηλεφώνημα από τις Βρυξέλλες για επιστροφή στις διαπραγματεύσεις με καλύτερη για την Ελλάδα πρόταση, με έναν όρο. Την αναστολή του δημοψηφίσματος. Φευ!

Οι Ευρωπαίοι είχαν κάνει τα κουμάντα τους και η διαφαινόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρώπη δεν τρόμαζε πλέον τις αγορές. Τον Τσίπρα έσωσαν οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι, που έβλεπαν ως γεωπολιτική ανωμαλία το να έφευγε η Ελλάδα από την ευρωζώνη, και έπεισαν και τους Γερμανούς γι’ αυτό. Την Τετάρτη 7 Ιουλίου, δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα, ήρθε μία πρόταση από τους Ευρωπαίους, που ήταν χειρότερη από την προηγούμενη.

Η χώρα στα… ζάρια

Τότε, ο «καταληψίας με το παπάκι», που έπαιξε τη χώρα του στα ζάρια, κατάλαβε ότι τους μήνες που εκείνος δήθεν διαπραγματευόταν, οι Ευρωπαίοι μείωναν τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ για τις χώρες τους και την Ε.Ε. Κατάλαβε επίσης ότι θα συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός μόνον όταν υπογράψει ό,τι του δώσουν, χωρίς κανέναν αντίλογο! Και έτσι έκανε, με τον Σόιμπλε να χασκογελάει και τη Μέρκελ να του θυμίζει ότι το βράδυ που τους ανακοίνωσε ότι θα κάνει δημοψήφισμα, εκείνη του είχε πει «Αλέξη, ελπίζω να ξέρεις τι κάνεις!».

«…ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ»

Το «μετάνιωσα» του Αλέκου Αλαβάνου για το χρίσμα

«Μετάνιωσα που έχρισα τον Τσίπρα πρόεδρο του Συνασπισμού, αλλά και ο Χριστός είχε τον Ιούδα για μαθητή του», δήλωσε για τον Αλέξη Τσίπρα, το 2016, στη LiFO, ο Αλέκος Αλαβάνος, αλλά το κακό τόσο για τον Συνασπισμό όσο και για τη χώρα είχε γίνει.

Ο κατά Λιάνα Κανέλλη «τρέντι υποψήφιος σε emo κόμμα» το 2008 νίκησε τον Φώτη Κουβέλη και έγινε πρόεδρος του Συνασπισμού. «Ο νεότερος αρχηγός κόμματος στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, μόλις 33 ετών», έγραφαν τότε οι εφημερίδες. Στις ευρωεκλογές του 2009 ο Συνασπισμός του Αλέξη Τσίπρα έλαβε 4,7% και στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 ο Αλέξης Τσίπρας -υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές- μπήκε για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο.

Λαϊκισμός

Η κρίση τον έφερε στο προσκήνιο, η κανονικότητα τον έβγαλε από το κάδρο. Από το 2009 έως τον Ιανουάριο του 2015, που έγινε πρωθυπουργός, επένδυσε στον λαϊκισμό, στην ακρότητα, στα ψεύδη. Υποσχέθηκε σε όλους τα πάντα. Ο πολιτικός που σήμερα προσπαθεί να επιστρέψει ως μετριοπαθής φιγούραρε ως ένας εκ των λαϊκιστών ηγετών του κόσμου – «πιο λαϊκιστής και από τον Μαδούρο», έγραφε στο πρωτοσέλιδο ο «Guardian».

Το 2012 δήλωνε στην ΕΡΤ «το ευρώ δεν είναι φετίχ» και την ίδια μέρα δημοσιευόταν άρθρο του στους «Financial Times», όπου έγραφε ότι δεσμεύεται για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.

Το 2012, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έφευγε από τις συνεδριάσεις στη Βουλή και ένωνε τη φωνή και τις δυνάμεις του στην πλατεία Συντάγματος με τον καταδικασμένο Κασιδιάρη, που φώναζε «να καεί, να καεί, το μπ@ρδέλ@ η Βουλή…». Και έμπαινε σε αυτές για να δηλώσει ότι θα καταργήσει με έναν νόμο και ένα άρθρο το Μνημόνιο, παραπλανώντας σκοπίμως τον σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.

Για γέλια και για κλάματα

Στο vertigo της κρίσης, οι Ελληνες δεν ήξεραν αν έπρεπε να γελάσουν ή να κλάψουν με εκείνες τις στιγμές που ο πρωθυπουργός τους ντρόπιαζε τον εαυτό του και τη χώρα του. Εχει ρωτήσει αξιωματούχους της Πυροσβεστικής αν στα καναντέρ η δεξαμενή του νερού είναι κάτω! Εχει συμπεριλάβει σε ομιλία του το Ιράν στις αραβικές χώρες (επίκαιρο). Εχει δηλώσει «κάναμε στροφή 360 μοιρών», έχει σαλιώσει τον φάκελο με το ψηφοδέλτιο που είχε κόλλα, έχει μπερδέψει τη Ναόμι Κλάιν με τη Ναόμι Κάμπελ, τη Μυτιλήνη με τη Λέσβο και έχει δώσει λάθος δώρο στον πρόεδρο της Σερβίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς.

Για γέλια και για κλάματα είναι και η εικόνα του την ώρα που η διαπραγματευτική ομάδα, έχοντας απέναντι την Ανγκελα Μέρκελ, τον Βόλφκανγκ Σόιμπλε και άλλους Γερμανούς αξιωματούχους, έψαχνε τον φάκελο με τα ελληνικά επιχειρήματα, ενώ οι Ελληνες δεν μπορούν να ξεχάσουν εκείνη την περίοδο που, προσπαθώντας να μάθει αγγλικά -μετά το φιάσκο με τον Κλίντον-, υιοθέτησε εκείνη τη βαριά προφορά (σ.σ.: μιλούσε σαν Τεξανός), προκαλώντας απίστευτο γέλιο στα social media.

Παραίτηση

Μετά την πέμπτη συνεχόμενη εκλογική ήττα του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2023. Στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα συζητούν την κίνηση αυτή, συνδέοντάς την και με την επιβολή του Στέφανου Κασσελάκη, του οποίου η προεδρία λειτούργησε διαλυτικά, λεγοντας ότι ήταν μία εκδικητική κίνηση από τον Αλέξη Τσίπρα κατά των εσωκομματικών επικριτών του, τύπου «εγώ αποχωρώ, να δω τι θα κάνετε χωρίς εμένα…». Από τότε συμφώνησε με τους Γάλλους, ετοιμάζοντας την επιστροφή του. Χωρίς ΣΥΡΙΖΑ, με νέο κόμμα.

Εν κατακλείδι, για γέλια και για κλάματα είναι όλη αυτή η συζήτηση γύρω από την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Εχει κάποιους υποστηρικτές, είναι αλήθεια, όπως αλήθεια είναι ότι σύμμαχός του είναι η απογοήτευση που βιώνουν εκείνοι που δεν θέλουν τον Κ. Μητσοτάκη και δεν πιστεύουν στις ικανότητες του Σ. Φάμελλου, του Ν. Ανδρουλάκη, της Ζ. Κωνσταντοπούλου κ.ά. Στο κάτω κάτω ο σοφός λαός θα αποφασίσει. Ας είναι τουλάχιστον επαρκώς ενημερωμένος…

Οταν η Ελλάδα έφτασε με το ένα πόδι εκτός ευρώ

Αν το φλερτ του Τσίπρα με την εξουσία κράτησε έως τον Ιανουάριο του 2015, το φλερτ με την καταστροφή της Ελλάδας κράτησε περίπου έξι μήνες. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνες τις στιγμές αμηχανίας και εθνικής ντροπής, όταν σε ένα σόου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που στήθηκε για την ενίσχυση του προφίλ του, με πολλά χρήματα και συμμετοχή του Μπιλ Κλίντον, κατέληξε σε τραγωδία για τη χώρα και προσωπική τραγωδία για τον ίδιο.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ τον ρωτούσε για τις επενδύσεις στη Βόρεια Ελλάδα και εκείνος δεν καταλάβαινε τι του έλεγε. Ως θύμα της αλαζονείας του, δεν είχε διερμηνέα, όπως είχε πριν από εκείνον, στην ίδια εκδήλωση, ο Ματέο Ρέντσι. Eτσι, η Ελλάδα, οι ΗΠΑ και η υφήλιος ολόκληρη έγιναν μάρτυρες της αλαζονείας, της αμηχανίας και της ανικανότητας του νέου Ελληνα πρωθυπουργού. Και να ήταν μόνο αυτό…

Ποιος θυμάται σήμερα ότι μετά από κατάρριψη ρωσικού βομβαρδιστικού από τουρκικά μαχητικά, ο Τσίπρας έγραψε στο Twitter (σημερινό X) «ευτυχώς οι πιλότοι μας δεν είναι τόσο νευρικοί όσο οι δικοί σας απέναντι στους Ρώσους», προκαλώντας διπλωματικό επεισόδιο με την Τουρκία, και μετά αναγκάστηκε να κατεβάσει την ανάρτησή του;

Ο «καταληψίας που έγινε πρωθυπουργός», όταν κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να καταργήσει με έναν νόμο και ένα άρθρο το Μνημόνιο και να διώξει την τρόικα, όπως υποσχόταν στους Eλληνες, άρχισε να δουλεύει για την παραμονή του στην εξουσία με όποιο κόστος για τη χώρα του!

Αγνοούσε κάθε προειδοποίηση και κάθε συνετή φωνή επί περίπου πέντε μήνες. Ακόμα και μέσα από το ίδιο του το κόμμα προσπάθησαν να τον πείσουν να έρθει σε συμφωνία. Του έλεγαν ότι όσο αργεί και δεν συμφωνεί με τους όρους του Μαρτίου ή του Απριλίου του 2015 τόσο αυξάνει τις πιθανότητες η συμφωνία που θα έρθει Ιούνιο ή Ιούλιο να είναι επώδυνη και ίση με ένα τρίτο Μνημόνιο, πιο ακριβό και δυσβάσταχτο από τα δύο προηγούμενα.

Εκείνος μιλούσε στη Βουλή ρίχνοντας την ευθύνη στην «κακή τρόικα» και στους «κακούς δανειστές» και πήγαινε ο ίδιος στη Ρωσία για να βγει χρήματα μπροστά στον κίνδυνο της άτακτης χρεοκοπίας της χώρας. Του έλεγαν (Ντόναλντ Τουσκ, Ιούνιος 2015) ότι «δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για παιχνίδια».

Ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ, σε άρθρο του στους «Financial Times», έγραφε ότι «ήταν η τελευταία ευκαιρία του Αλέξη Τσίπρα να επιλέξει τη χώρα από το κόμμα και να μεταλλαχθεί από έναν ριζοσπαστικό μαθητή σε πολιτικό άνδρα». Αλλά ο Τσίπρας είχε πάρει ήδη την απόφασή του να επιλέξει το κόμμα από τη χώρα και ετοίμαζε δημοψήφισμα.

Το δημοψήφισμα έγινε, ο Τσίπρας υπέγραψε τη χειρότερη συμφωνία από τις δύο προηγούμενες με τους Ευρωπαίους και έμενε η συνέχιση της υλοποίησης του σχεδίου παραμονής του στην εξουσία.

Για το παρασκήνιο της συμφωνίας και για τον ρόλο των Αμερικανών (και των Γάλλων) έχει μιλήσει ο κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, Πάνος Καμμένος, στον ΑΝΤ1. Υποστήριξε ότι ο ίδιος, ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης συναντήθηκαν, πριν από το κρίσιμο Eurogroup, στον 24ο όροφο ξενοδοχείου, όπου και άκουσε τις απόψεις Βαρουφάκη περί εξόδου από το ευρώ και ήταν ο ίδιος που πήρε την πρωτοβουλία επικοινωνίας με τις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα με την ομόλογό του, Νιούλαντ, ώστε να μεσολαβήσουν οι ΗΠΑ για να λήξει η διαπραγμάτευση, όπως και έγινε.

Συνομιλίες

«Πράγματι, ο Μπαράκ Ομπάμα μίλησε τηλεφωνικά με τον Αλέξη Τσίπρα. Στη συνέχεια ο Ομπάμα, μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ, μεσολάβησε και έτσι έκλεισε η συμφωνία για το τρίτο Μνημόνιο. Η συμφωνία έκλεισε επειδή η Ελλάδα στράφηκε στις ΗΠΑ. Αυτή είναι μία αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί», είπε ο κ. Καμμένος και κανείς δεν τον έχει διαψεύσει.

Οι Ευρωπαίοι ζήτησαν από τον Αλέξη Τσίπρα το τρίτο Μνημόνιο να ψηφιστεί και από την αντιπολίτευση, ώστε να λάβει τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη στη Βουλή (και δέσμευση), καθώς δεν του είχαν πλέον καμία εμπιστοσύνη. Εκείνος, για να πείσει τα κόμματα που ήταν σε vertigo την περίοδο της κυριαρχίας του λαϊκιστή Τσίπρα, δεσμεύτηκε ότι αν ψηφίσουν το τρίτο Μνημόνιο, το Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν και αχρείαστο και το πιο επώδυνο, δεν θα έκανε πρόωρες εκλογές. Εκείνοι τον πίστεψαν (για την ιστορία, το τρίτο Μνημόνιο ψηφίστηκε με 222 ναι, 64 όχι, 11 παρών, ενώ τρεις ήταν οι απόντες), αλλά εκείνος, λίγο μετά, προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τον Σεπτέμβριο του 2015. Τις οποίες και ξανακέρδισε.

Και ενώ όλοι ανέμεναν να συγκροτήσει κυβέρνηση με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, εκείνος ανακοίνωσε ξανά τη συνεργασία του με τους Ανεξάρτητους Eλληνες του Πάνου Καμμένου. Από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως τον Ιούνιο του 2019, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έπεφταν συνεχώς στις δημοσκοπήσεις και στα μάτια της κοινής γνώμης. Ολο και περισσότεροι Ελληνες καταλάβαιναν με ποιον είχαν να κάνουν.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Πώς φτάσαμε στην υπογραφή των Πρεσπών

Οταν ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, και ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκαν στις πλαγιές του χιονισμένου Νταβός, στις 24 Ιανουαρίου, λίγοι ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι η διαδικασία που είχε αρχίσει λίγους μήνες πριν θα μπορούσε να οδηγήσει στην υπογραφή μιας συμφωνίας με τη γειτονική χώρα, για μια διένεξη που κρατούσε περί τα 27 χρόνια.

Οταν, στις κοινές δηλώσεις τους, ο ένας ανακοίνωνε τη μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων και της εθνικής οδού, αφαιρώντας τις αναφορές στον Μέγα Αλέξανδρο, και ο άλλος ότι η Ελλάδα θα κυρώσει τη δεύτερη φάση της διασύνδεσης της γειτονικής χώρας με την Ε.Ε., όλοι αντιλήφθησαν ότι υπήρχε έντονο παρασκήνιο.

Λιγότερο από 6 μήνες μετά, σε μία τελετή στη Μεγάλη Πρέσπα, υπεγράφη, το πρωί της Κυριακής 17 Ιουνίου 2018, η συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ ή πλέον της «Βόρειας Μακεδονίας». Η τελετή πραγματοποιήθηκε παρουσία του ειδικού μεσολαβητή του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, της ύπατης εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, Φ. Μογκερίνι, και του επιτρόπου Διεύρυνσης, Γιοχάνες Χαν.

Τη στιγμή που υπογραφόταν η συμφωνία, λίγα χιλιόμετρα μακριά, ένταση και επεισόδια επί περίπου τρεις ώρες σημειώνονταν στο Πισοδέρι, ανάμεσα σε αστυνομικές δυνάμεις και διαδηλωτές που ήταν ενάντια στην υπογραφή της συμφωνίας. «Θλιβερή» χαρακτήριζε σε ανακοίνωσή της εκείνη την ημέρα η Ν.Δ. και «μέρα ντροπής» για τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο, τους οποίους και κατηγόρησε ότι «εκχώρησαν στους πολίτες της ΠΓΔΜ τη δυνατότητα να αυτοαποκαλούνται “Μακεδόνες” και να υποστηρίζουν ότι μιλούν την τάχα μακεδονική γλώσσα».

«Βαφτίσια»

«Ζάεφ στις Πρέσπες: “Οι Ελληνες, οι Μακεδόνες”… Εδώ δεν υπάρχουν αυταπάτες. Ο κ. Τσίπρας τους βάφτισε». Με αυτόν τον τρόπο είχε σχολιάσει και η αείμνηστη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Περισσότερη σημασία, όμως, έχουν τα λόγια του συγκυβερνήτη του Αλέξη Τσίπρα, του Πάνου Καμμένου, για το παρασκήνιο της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Σε συνέντευξή του στον ANT1, o πρώην υπουργός και κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα ανέφερε πως «η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν μία παγίδα που έθεσαν στον Τσίπρα οι Γερμανοί με δώρο το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης».

Ειδικότερα, είπε: «Η συνεργασία μας με τον Αλέξη Τσίπρα ήταν έντιμη μέχρι τις Πρέσπες. Εμείς είχαμε κάνει το 2014 μία συμφωνία, με βάση την οποία δεν θα άνοιγε η κυβέρνηση το θέμα των Σκοπίων. Δεν τον πίεσε η Αριστερά τον Τσίπρα για να κάνει αυτή τη συμφωνία. Τον πίεσαν η Γερμανία και οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ. Με τους Αμερικανούς είχαμε συμφωνήσει πως θα υπήρχε μία τριμερής στρατιωτική συνεργασία, αλλά όχι για το όνομα. Αλλά όλα αυτά ανατράπηκαν».

Εξήγησε, δε, ότι ένα βράδυ, στη χειμερινή κατοικία του προέδρου της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, βρέθηκε σε συζήτηση στην οποία οι Γερμανοί ήταν αυτοί που επέμεναν να προχωρήσει συμφωνία με τα Σκόπια και όχι οι αριστεροί στην Ελλάδα.

Αυτά ακόμη δεν έχουν απαντηθεί από τον Αλέξη Τσίπρα.

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Το στημένο σόου με φόντο το Μάτι

Υπήρξαν νεκροί, άνθρωποι καμένοι, τα ξένα πρακτορεία έδειχναν εικόνες με τα σωστικά συνεργεία να βάζουν πτώματα σε σακούλες και ο Πολάκης έβριζε τα ΜΜΕ ότι λένε ψέματα όταν αναφέρονταν σε νεκρούς. Τη νύχτα της 23ης προς 24η Ιουλίου δεν θα μείνει στη μνήμη όλων των Ελλήνων μόνο ως η νύχτα των 102 νεκρών, η νύχτα μίας από τις μεγαλύτερες εθνικές τραγωδίες.

Η Ελλάδα μετρούσε νεκρούς και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα νοιαζόταν μόνο για το πώς δεν θα αναλάβει τις ευθύνες της και δεν θα πληρώσει το κόστος που της αναλογούσε. Στην προσπάθειά της να κατασκευάσει μία πιο βολική πραγματικότητα, κατέρρευσε στα μάτια ακόμα και των πιο φανατικών οπαδών της. Πολάκης, Τόσκας, Σκουρλέτης, Τζανακόπουλος, Φάμελλος, αλλά πάνω από όλους ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, πρωταγωνίστησαν σε μία άθλια προσπάθεια παραπλάνησης των Ελλήνων πολιτών.

Ο αριθμός των καμένων ανθρώπων αυξανόταν και η κυβέρνηση δεν επιβεβαίωνε τίποτε. Από τις 19:50 οι πυροσβέστες και οι εθελοντές ενημέρωναν για την ύπαρξη νεκρών, εγκαυματιών και τραυματιών, ζητούσαν επιμόνως νεκρόσακους και η κυβέρνηση έπαιζε θέατρο σκιών, κάνοντας διαρροές για αγνοούμενους…

Ψέματα

Η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του γύρω από το τραπέζι του Συντονιστικού Κέντρου, στις 23:30, σε ζωντανή σύνδεση με την ΕΡΤ, να προσποιούνται ότι τότε ενημερώνονταν, έσπασε και την τελευταία κλωστή σύνδεσης της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού με την ελληνική κοινή γνώμη. Τα ψέματα βροχή. Από το πότε ενημερώθηκε ο Τσίπρας που ήταν σε ταξίδι στη Βοσνία με τον Ζάεφ και τι έλεγαν αυτοί που τον ενημέρωναν μέχρι διαρροές ότι οι εικόνες που έδειχναν τα κανάλια ήταν ψεύτικες.

Η κυβέρνηση Τσίπρα και ο ίδιος προσωπικά διαχειρίστηκαν με άθλιο και ανήθικο τρόπο και άλλες τραγωδίες, όπως για παράδειγμα την πλημμύρα με τους 21 νεκρούς της Μάνδρας.

Εκείνο το βράδυ όμως, το βράδυ της τραγωδίας στο Μάτι, ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, τελείωσε ηθικά και πολιτικά. Από την ώρα που ανέβηκε τα σκαλιά του Συντονιστικού Κέντρου για να λάβει μέρος στη σικέ κυβερνητική σύσκεψη μέχρι και τις δηλώσεις Παππά για τις «ασύμμετρες διαστάσεις του φαινομένου», όλα ήταν μία κακή σκηνοθεσία.

Σκηνοθεσία η οποία συνεχίστηκε την επόμενη ημέρα με τη συνέντευξη Τόσκα, τις επόμενες ημέρες με την επίσκεψη Τσίπρα στο Μάτι, έξι η ώρα το πρωί με fake κατοίκους, που, όπως αποδείχθηκε μετά, ήταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Μία μαυροφορεμένη μάλιστα που φαινόταν στα πλάνα της ΕΡΤ και στις φωτογραφίες ανάμεσα στους κατοίκους που… αυθόρμητα είχαν πάει να συνομιλήσουν με τον πρωθυπουργό, η Ελευθερία Χατζηγεωργίου, μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο μετά χρίστηκε από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα υπουργός Μακεδονίας-Θράκης…

Διακοπές στο κότερο

Εκείνες τις «μαύρες» ημέρες, μία φωτογραφία του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στην πρύμνη μίας πολυτελούς θαλαμηγού έγινε πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Δικαιούται ένας πρωθυπουργός να κάνει διακοπές στη θαλαμηγό ενός εφοπλιστή, λίγες μόνο ημέρες μετά από μία εθνική τραγωδία, όπως αυτή στο Μάτι; Υστερα από 102 νεκρούς;

«Είναι λογικό ένας πρωθυπουργός να ξεκουραστεί μία εβδομάδα. Το σκάφος δεν ήταν δικό μου. Ηταν του συζύγου μου. Ο σύζυγός μου ήταν άρρωστος όλο αυτό διάστημα, μέχρι που έφυγε στις 5 Φεβρουαρίου», απάντησε στο «Πρώτο Θέμα» η Κατερίνα Παναγοπούλου και έλυσε το μυστήριο. Είπε ακόμα ότι ο σύζυγός της και η ίδια είχαν μεγάλη εκτίμηση και συμπάθεια στον Αλέξη Τσίπρα. Μέσα σε λίγες ημέρες το «ηθικό πλεονέκτημα του αριστερού» πήγε περίπατο και όλοι οι Ελληνες κατάλαβαν με τι είχαν πραγματικά να κάνουν… Με αυτόν που σήμερα συσκέπτεται με τα μεγάλα πορτοφόλια της χώρας για να ρίξει τον Μητσοτάκη και την ίδια στιγμή φωνάζει «από τη μία, η πατρίδα μας και, από την άλλη, τα πλούτη τους» (εκδήλωση Ινστιτούτου Τσίπρα, Ιούνιος 2015).