«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», που θα έλεγε και ο Μάο. Για την ώρα, πάντως, ο τέως πρωθυπουργός, πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και από την περασμένη εβδομάδα και πρώην βουλευτής επέλεξε κάτι άλλο από τη μαοϊκή τακτική: την πορεία προς τον λαό. Αδιαμεσολάβητη, όπως έλεγε και ο έτερος πρώην πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης. Στην ουσία, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει το νέο σχέδιο πολιτικής αυτ-απάτης των πολιτών.

Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ στην ανακοίνωση της παραίτησής του, αφού πρώτα πρόσβαλε τον κοινοβουλευτικό θεσμό ως «δημοκρατικά απογυμνωμένο», είπε πως «φιλοδοξεί να επιστρέψει στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης». Να υποθέσουμε, λοιπόν, πως θα αφήσει για την ώρα τις ομιλίες στο Χάρβαρντ και την Οξφόρδη και θα επιστρέψει στις ταπεινές πλατείες και τους δρόμους, για να συνομιλήσει με τους πολίτες. Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να τον ακούσουμε, αφού εκεί θα κριθεί το πολιτικό διακύβευμα της «επιστροφής» του: Τι θα πει που δεν είπε τα προηγούμενα χρόνια; Θα απολογηθεί για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Θα ζητήσει συγγνώμη για τα λάθη που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού; Θα αποκηρύξει την τοξική, διχαστική και λαϊκιστική ρητορική; Ή απλώς θα δηλώσει κεντροαριστερός, νομίζοντας πως στην Ελλάδα ισχύει ακόμα πως «ό,τι δηλώσεις είσαι»;

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, θα πρέπει να πει ανοιχτά πώς απέτυχε ο «δημοκρατικός σοσιαλισμός» και γιατί τώρα ποντάρει στον «δημοκρατικό καπιταλισμό». Να το ακούσουν όχι μόνο οι πολίτες, αλλά και η πολυκατοικία στην οποία ζητά να γίνει διαχειριστής.

ΑΝ ΚΑΙ είναι νωρίς για προβλέψεις, οι μέχρι στιγμής αντιδράσεις δείχνουν πως ο Αλέξης Τσίπρας, αντί να γίνει δύναμη συγκόλλησης, θα εξελιχθεί σε διαλύτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ που απέμεινε βρίσκεται τώρα σε νέα φάση διάσπασης. Κάποιοι έχουν ήδη βγει μπροστά και δηλώνουν «έτοιμοι», ενώ άλλοι εξαπέλυσαν τα πρώτα φίλια πυρά. Ο Φάμελλος κρατά αμφιλεγόμενη στάση, ενώ στα κόμματα που δημιουργήθηκαν από τη σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είναι εξίσου νεφελώδης: Από την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που βρήκε ένα ακόμα μέτωπο αντιπολίτευσης, μέχρι τη Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25, όπου η αμηχανία ανακατεύεται με την οργή και τούμπαλιν.

ΕΝΤΟΣ, εκτός και επί τα αυτά βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, το οποίο σαφώς και θα επηρεαστεί από τις εξελίξεις, όχι επειδή ο Αλ. Τσίπρας θα πετύχει, αλλά επειδή το ΠΑΣΟΚ αποτυγχάνει να ξεκολλήσει τη βελόνα. Βυθισμένο σε μια δική του εσωστρέφεια, με εσωτερικές γκρίνιες και πολιτικά αδιέξοδα, καλείται τώρα να αντιδράσει. Πώς θα το κάνει, είναι δική του υπόθεση. Για την ακρίβεια, όλη αυτή η ιστορία είναι μια μάχη που αφορά την κεντροαριστερή αντιπολίτευση και τα «ξεκαθαρίσματα» του παρελθόντος. Η κυβέρνηση ασχολείται με το μέλλον.