Ταυτόχρονα, οι Ουκρανοί είναι πεπεισμένοι ότι δεν θα επιτευχθεί ποτέ ο μαξιμαλιστικός στόχος του Πούτιν να καταλάβει όλη την Ουκρανία εγκαθιστώντας μια κυβέρνηση του απόλυτου ελέγχου του.

Οπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση, οδηγούμαστε σε τρία ρεαλιστικά σενάρια.

1 Το λιγότερο επιθυμητό είναι ένας εκτεταμένος πόλεμος φθοράς, ο οποίος θα ευνοούσε τη Ρωσία.

2 Εξίσου κακό σενάριο είναι και αυτό που οι Ουκρανοί αξιωματούχοι αποκαλούν «ψεύτικη ειρήνη». Σε αυτό το σενάριο η Ρωσία σταματά τις μάχες για ένα διάστημα, αλλά υπό συνθήκες που αποτυγχάνουν να εξασφαλίσουν την Ουκρανία ή να αποτρέψουν μελλοντική επίθεση.

3 Το καλύτερο σενάριο, μεταξύ των αληθοφανών, είναι η διαρκής ειρήνη με μια ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη -επικουρούμενη από Αμερικανούς- να λειτουργεί ως… χωροφύλακας και την Ουκρανία σε πορεία ένταξης στην Ε.Ε.

Στην Ουκρανία υπάρχει η αίσθηση ότι το τρίτο σενάριο είναι και το πιο πιθανό σήμερα, καθώς και ο Τραμπ έχει αρχίσει να υποστηρίζει περισσότερο τη χώρα και η Ευρώπη έχει βιώσει αυτό που αποκαλώ «αφύπνιση» σχετικά με τους δικούς της κινδύνους ασφαλείας.

Πίστη

Στην Ουκρανία, επίσης, υπάρχει η πίστη ότι η συνάντηση Τραμπ – Ζελένσκι τον περασμένο μήνα στη Νέα Υόρκη, αλλά και η προχθεσινή στον Λευκό Οίκο παρήγαγε νέα διπλωματική δυναμική μεταξύ των δύο χωρών.

Στη συνάντησή του με τον Ουκρανό ηγέτη, ο Τραμπ επιβεβαίωσε την ετοιμότητα των ΗΠΑ να υποστηρίξουν, παράλληλα με την Ευρώπη, ένα ταμείο που θα μπορούσε να παράγει έως και 90 δισ. δολ. μακροπρόθεσμων δανείων για την Ουκρανία. Αυτά τα δάνεια θα βασίζονταν στην εξασφάλιση «παγωμένων» ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (υπολογίζεται ότι είναι πάνω από 300 δισ. δολ.).

Αν και ο Τραμπ δεν χρησιμοποίησε τον όρο «κυρώσεις», είπε στους Ουκρανούς ομολόγους του ότι συμφωνεί με τους τιμωρητικούς δασμούς και τα περιοριστικά οικονομικά μέτρα κατά του Πούτιν γιατί έτσι μπορεί να τον πείσει πιο γρήγορα να διαπραγματευτεί για ειρήνη. Αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν ενέργειες κατά των μεγάλων εταιριών ενέργειας της Ρωσίας και, μαζί με την Ευρώπη, εναντίον χωρών όπως η Ινδία και η Κίνα, οι οποίες αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο στηρίζοντας τη ρωσική οικονομία.

Οπλα

Επίσης, η ουκρανική πλευρά έδωσε στον Τραμπ έναν μακρύ κατάλογο όπλων που θα ήθελε να αγοράσει, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων συστημάτων αεράμυνας και πυραύλων κρούσης μεγαλύτερου βεληνεκούς, όπως τον πύραυλο Τόμαχοκ (σχετική ανάλυση στις σελ. 58-59), που η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε εμποδίσει να χρησιμοποιήσουν. Ουκρανοί αξιωματούχοι έχουν υποστηρίξει ότι είναι στρατηγικής σημασίας για την έκβαση του πολέμου να μπορούν να πλήξουν βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας στόχους, όπως είναι οι υποδομές ενέργειας.

Οι δύο πλευρές συμφώνησαν επίσης να ξεκινήσουν τις εργασίες για συμφωνία με drones που θα επεκτείνει σημαντικά την παραγωγική ικανότητα της Ουκρανίας σε έως και 20 εκατομμύρια μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα μισά από τα οποία θα χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο με τη Ρωσία και τα μισά θα πωληθούν στις ΗΠΑ.

ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ

Αλλαξαν οι ισορροπίες υπέρ Ζελένσκι

Πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν αναφερθεί στην πολεμική κόπωση των Ουκρανών και στο γεγονός ότι υστερούν αριθμητικά έναντι του ρωσικού στρατού.

Αν και υπάρχει κόπωση στην κοινωνία, οι Ουκρανοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Αυτή η προσπάθεια έχει εδραιώσει βαθύτερα την εθνική τους ταυτότητα και έχει εξελίξει τη στρατιωτική τους ικανότητα, ενώ προωθεί τα όνειρά τους για δυτική ολοκλήρωση.

Οι Ουκρανοί κατανοούν ότι εξαρτώνται από τις… διαθέσεις και την υποστήριξη των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συμμάχων. Αντίθετα, η Ρωσία νιώθει πιο σίγουρη στις σχέσεις εξάρτησης που έχει δομήσει -από την έναρξη του πολέμου και μετά- με Κίνα, Βόρεια Κορέα και Ιράν, χωρίς τη στήριξη των οποίων δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τις πολεμικές επιχειρήσεις.

Ιστορική κληρονομιά

Οι Ουκρανοί παρακολούθησαν τη συνάντηση Πούτιν – Τραμπ στην Αλάσκα, στις 15 Αυγούστου, με την ψυχολογία των δυνητικά καταδικασμένων. Αλλά παρά το απογοητευτικό αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης, υπήρξε ένα κέρδος: κατέστησε σαφές στον Τραμπ ότι η πορεία του προς την ιστορική κληρονομιά περνάει μέσα από την Ουκρανία και όχι τη Ρωσία.

Επαινείται η προσπάθειά του στην Αλάσκα να κερδίσει τον Πούτιν σε μια πραγματική ειρηνευτική προσπάθεια. Αλλά θα παραμείνει πάντα στο μυαλό του και θα τον στοιχειώνει ότι προσέφερε στον Πούτιν μία χειραψία, ένα κόκκινο χαλί και μία βόλτα με το θωρακισμένο αυτοκίνητό του και ο Πούτιν απάντησε με προδοσία και προσβολή.

Επίσης, όλοι θυμούνται το σχόλιο του Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο προς τον Ζελένσκι, τον Φεβρουάριο, ότι ο Ουκρανός πρόεδρος δεν είχε χαρτιά να παίξει. Τώρα, γίνεται όλο και πιο σαφές στον Τραμπ ότι η Ουκρανία έχει τρία πολύ σημαντικά χαρτιά:

• Πρώτον, τη δύναμη του ουκρανικού λαού.
• Δεύτερον, τη δύναμη των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
• Τρίτον, τη γενναιότητα του προέδρου της.

Ο Αμερικανός πρόεδρος θα μπορούσε να προσθέσει την κάρτα αμερικανικής υποστήριξης, γέρνοντας την πλάστιγγα υπέρ της Ουκρανίας. Ο Πούτιν πρέπει να χάσει από τον Τραμπ για να πληρώσει το τίμημα για την Αλάσκα. Αλλωστε ο Τραμπ δεν κέρδισε τον Μπάιντεν στις εκλογές των ΗΠΑ για να χάσει τελικά από τον Πούτιν στη γεωπολιτική σκακιέρα.

Δύο πιθανότητες

Είναι σαφές ότι υπάρχουν τώρα δύο πιθανότητες: ο Πούτιν κερδίζει και ο Τραμπ αποτυγχάνει ή ο Τραμπ κερδίζει και ο Πούτιν αποτυγχάνει. Αν η Ρωσία κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, είναι επίσης η Κίνα που κερδίζει εναντίον των ΗΠΑ.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επανειλημμένα αψηφήσει τις προσδοκίες, αποφέροντας σχεδόν τέσσερα χρόνια εμπνευσμένης ουκρανικής αντίστασης και επανάστασης στις στρατιωτικές υποθέσεις. Καθώς η δυναμική αρχίζει να μετατοπίζεται υπέρ του Κιέβου, μια δίκαιη και διαρκής ειρήνη για την Ουκρανία θα μπορούσε να είναι επίσης εφικτή. Με την αμερικανική συνέπεια, την ευρωπαϊκή αποφασιστικότητα και τη συνέχιση της ουκρανικής ανθεκτικότητας, γενναιότητας και τεχνολογικής καινοτομίας, το άλλοτε αδιανόητο μπορεί για άλλη μια φορά να καταστεί δυνατό.