Η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα συμπαρίσταται». Πρόκειται για μια φράση του Α. Παπανδρέου, η οποία συνόψιζε για δεκαετίες την ελληνική πολιτική σε σχέση με την Κύπρο και το Κυπριακό. Πολλές κυβερνήσεις άλλαξαν και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά ουσιαστικά αυτό πολιτικό δόγμα δεν άλλαξε και «δούλεψε» σε ικανοποιητικό βαθμό.

Η τωρινή πολιτική της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη σε σχέση με τον αγωγό ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κύπρου με την Κρήτη και στη συνέχεια με το Ισραήλ συνιστά την πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση του δόγματος, που δημιουργεί ρωγμή στις ελληνοκυπριακές σχέσεις. Η Κύπρος άμεσα διά του υπουργού Οικονομικών της αμφισβητεί την ανάγκη να δώσει τα 25 εκατ. ευρώ που της αναλογούν για την κατασκευή του αγωγού, επικαλούμενη λόγους οικονομικής βιωσιμότητας του έργου. Ετσι περίπου στα ξαφνικά. Ενώ το θέμα συζητείται για πάνω από 10 χρόνια και ενώ η Ε.Ε. το έχει εγκρίνει και ως ευρωπαϊκό έργο και για αυτό το χρηματοδοτεί εν μέρει, η Κύπρος δείχνει να κάνει πίσω. Και κάνει πίσω για ένα μείζονος γεωπολιτικής σημασίας θέμα, το οποίο πρωτευόντως αίρει την ενεργειακή απομόνωση της Μεγαλονήσου.

Η Ελλάδα, ορθώς, εντάσσει αυτό το έργο σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό, ο οποίος περιλαμβάνει και ενεργειακή διασύνδεση με την Αίγυπτο, αλλά και τη διασύνδεση της Κρήτης με την Αττική και ηλεκτρική διασύνδεση των Δωδεκανήσων και των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου με την ηπειρωτική Ελλάδα. Καθώς κι αυτά τα ακριτικά νησιά είναι απομονωμένα και δεν εξασφαλίζεται η ενεργειακή ασφάλειά τους. Ενώ η ηλεκτροδότησή τους έχει μεγάλο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος για τους Ελληνες φορολογούμενους.

Η στάση της Κύπρου δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα ερωτήματα, καθώς, όπως φαίνεται με δική της πρωτοβουλία, εμπλέκεται στον GSI και η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Είναι προφανές ότι, εφόσον συμβαίνει αυτό γιατί η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε άγνοια, το έργο θα καθυστερήσει πολύ, κάνοντας τον Ερντογάν και άλλες ισλαμικές πετρελαιοπαραγωγικές χώρες να τρίβουν τα χέρια τους. Σύμφωνα με το Reuters, όντως έχει επέμβει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για ένα έργο που κοστίζει 1,9 δισ. ευρώ.

Νεότερες πληροφορίες λένε ότι η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας αφορά εξ ολοκλήρου την περίοδο πριν την πώληση του έργου από την κυπριακή EuroAsia στον ΑΔΜΗΕ. Στην οποία φέρεται να εμπλέκεται κύκλωμα πέριξ πολιτικού αξιωματούχου και συγγενικών του προσώπων, αλλά και στέλεχος της Ε.Ε. που συμμετείχε στην έγκριση των αιτήσεων της EuroAsia για τη διαχείριση του έργου.  Ερευνάται επίσης αν η κυπριακή εταιρία που είχε αναλάβει αρχικά το έργο είχε την τεχνογνωσία που απαιτείται, αλλά και την πιστοληπτική ικανότητα. Την οποία διαπιστώθηκε ότι δεν διέθετε, καθώς κλήθηκε ο ΑΔΜΗΕ και αγόρασε το έργο από την κυπριακή εταιρία έναντι 48 εκατ. ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, η στάση της Λευκωσίας προκαλεί απορίες αλλά εκνευρισμό στην Αθήνα, καθώς έχει συμφωνηθεί ο επιμερισμός του κόστους, πέραν της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης. Σύμφωνα με διπλωματικές εκτιμήσεις, ή η Κύπρος θέλει να αποφύγει τη δική της συμμετοχή και να μην επιμεριστεί το κόστος, αλλά να το πληρώσει εξ ολοκλήρου ο Ελληνας φορολογούμενος. Ή κάνει «δεύτερες σκέψεις». Ή η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη πιέζεται ασφυκτικά από την κυπριακή διαπλοκή, η οποία έχει σχεδόν όλο το ενεργειακό εμπόριο της Κύπρου. Οπότε δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι το να απολέσει ένα μεγάλο μέρος των κερδών της, αν κατασκευαστεί και λειτουργήσει ο αγωγός GSI.

Οπως και να έχει, 25 εκατ. ευρώ ετησίως είναι ένα πολύ ευτελές τίμημα για να μην γίνει ένα τόσο σημαντικό έργο, το οποίο θωρακίζει ενεργειακά την Κύπρο και αναβαθμίζει τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Οπως είναι αδιανόητο να αλλοιωθούν οι εθνικοί και πολιτικοί δεσμοί Ελλάδας και Κύπρου. Πόσω μάλλον όταν η Ελλάδα έκανε το κρίσιμο βήμα διά του Γ. Γεραπετρίτη, λέγοντας ότι θα απαντήσει επί του πεδίου, αν η Τουρκία προσπαθήσει να εμποδίσει την πόντιση του καλωδίου. Το γεωπολιτικό κόστος είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο από το οικονομικό κόστος, για το οποίο φαίνεται να είναι ο «καβγάς». Το χειρότερο είναι ο «καβγάς» να μη γίνεται για οικονομικούς λόγους, αλλά να έχει πιο περίπλοκο και επικίνδυνο background.

ΑΙΧΜΗ

ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ;

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η Δικαιοσύνη τους τελευταίους μήνες  σημειώνουν αλλεπάλληλες επιτυχίες στην εξάρθρωση εγκληματικών οργανώσεων, λαθρεμπόρων υγρών καυσίμων, τελωνειακών, μαφιών όπως της Κρήτης ή της «Νύχτας», αλλά και δολοφόνων ή βιαστών. Συμμορίες που δρούσαν σε πολεοδομίες, σε βενζινάδικα, σε εφορίες, που νομιμοποιούσαν μαύρο χρήμα με τη συμμετοχή στελεχών του Δημοσίου συνελήφθησαν. Για πρώτη φορά συνελήφθησαν τόσοι πολλοί εμπρηστές που ομολόγησαν. Ποτέ ξανά τα πολλά τελευταία χρόνια δεν θυμάμαι τόσο συντονισμένες και αποτελεσματικές επιχειρήσεις. Ακόμα και η επιστροφή κλεμμένων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή η επιστροφή χρημάτων που είχαν δοθεί με τον Αναπτυξιακό Νόμο, αλλά δεν έγιναν ποτέ επενδύσεις.

Κι όμως η αντιπολίτευση ούτε χαιρέτισε την εκτεταμένη εξάρθρωση της παρανομίας και μάλλον ούτε χάρηκε. Αντιθέτως, υπήρξαν διαμαρτυρίες και αντιδράσεις. Κυρίως από μερίδα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και από μερίδα του Τύπου! Μάλιστα κάποιοι έφτασαν στο σημείο να πουν ότι «η αυταρχική κυβέρνηση Μητσοτάκη έβαλε στη φυλακή την μισή Ελλάδα»… εν όψει ΔΕΘ!

Και δεν είναι μόνο ότι αρνήθηκαν να επικροτήσουν την απαλλαγή της κοινωνίας και του κράτους από καρκινώματα, τα οποία χρόνια τώρα τρώνε μαζί με τα λεφτά τους και τα σωθικά τους. Αλλά κατηγόρησαν κιόλας τις Αρχές που επιτέλους κάνουν τη δουλειά τους. Κάποιοι μπαχαλάκηδες το έκαναν από «ιδεολογία». Περιθωριακοί και ελάχιστοι είναι, δεν πολυ-πειράζει. Τα «θεσμικά» κόμματα όμως; Εφτασαν στο έσχατο κατάντημα να προτιμούν τα πάρτι παρανομίας και εγκληματικής δράσης, για να έχουν να καταγγέλλουν, και όχι να προασπιστούν τον νόμο και τη νομιμότητα. Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον…

Ολο λάθος!

Ακόμα και δικοί του άνθρωποι, όπως μαθαίνω, λένε στον Α. Τσίπρα ότι το νέο αφήγημά του είναι «όλο λάθος». Και έχουν δίκιο, γιατί όσο και να πειράξεις τους αριθμούς, όσο και να συσχετίσεις άσχετα μεταξύ τους πράγματα ή να συγκρίνεις εντελώς διαφορετικά δεδομένα, δεν μπορείς να πείσεις κανέναν, εκτός από τους ήδη πεπεισμένους ότι ο ελληνικός λαός ζούσε καλύτερα το 2015-2019 απ’ ό,τι σήμερα. Είναι πάρα πολλά τα στοιχεία που καταρρίπτουν αυτό το αφελές και χωρίς ίχνος αυτοκριτικής αφήγημα. Ενα όμως είναι πραγματικά αμάχητο: Ο κάθε πολίτης ξέρει πότε περνούσε ή περνάει καλύτερα, παρά τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ανεξαρτήτως τι ψηφίζει. Το αφελές αφήγημα του Α. Τσίπρα είναι δύο φορές καταδικασμένο. Και λόγω της κατασκευαστικής αστάθειας ελλείψει θεμελίων, αλλά και γιατί ο «Δημοκρατικός Καπιταλισμός» θέλει να απευθυνθεί στους κεντρώους ψηφοφόρους, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ανήκουν στη μεσαία τάξη, η οποία ακόμα 6 χρόνια μετά νιώθει τη θηλιά στον λαιμό της…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Πόσες φορές τελικά έχει μιλήσει ο Π. Καμμένος με τον αρχιμαφιόζο της Κρήτης;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Είναι δυνατόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που μαράζωσε π.χ. με την παρακολούθηση του ΑΓΕΕΘΑ Κ. Φλώρου, να παρακολουθούσε τον υπουργό Αμυνάς της;