Η παράσταση προσκαλεί τον ακροατή σε έναν χώρο όπου η μνήμη των γνώριμων μελωδιών συναντά τον αυτοσχεδιασμό της τζαζ.

Είναι η τρίτη συναυλία ανάλογης προσέγγισης από το κουαρτέτο, μετά τις προσεγγίσεις στις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Η προσπάθεια αυτή δεν επιδιώκει την αλλοίωση αλλά τη μεταφορά: οι ενορχηστρώσεις του Γιάννη Αντωνόπουλου για κουαρτέτο και έγχορδα της Ορχήστρας Φιλαρμόνια Αθηνών διευρύνουν την ηχητική παλέτα και δίνουν νέες διαστάσεις στις μελωδίες του Τσιτσάνη. Όπως τονίζει ο Δημήτρης Καλαντζής, στόχος της παράστασης είναι «100% τζαζ και 100% Τσιτσάνης».

Οι συνθέσεις του Τσιτσάνη, άλλοτε μελαγχολικές και άλλοτε παιχνιδιάρικες, αναδεικνύονται εδώ σε πηγή πειραματισμού χωρίς να χάνουν το ύφος και την ψυχή τους.

Το εγχείρημα λειτουργεί ταυτόχρονα ως φόρος τιμής και ως επανατοποθέτηση — ένα μουσικό ταξίδι που συνδέει την αυθεντικότητα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού με την ελευθερία και την πολυμορφία της σύγχρονης τζαζ.