Ο «Ε.Τ.» της Κυριακής βρέθηκε στο χωριό των 500 κατοίκων, που αυτήν τη στιγμή ζει ακόμη στη σκιά της βίας. Οι δρόμοι άδειοι, το καφενείο κλειστό, τα βλέμματα όσων παρέμειναν χαμηλωμένα. Από το πρωινό του περασμένου Σαββάτου, όταν μια παλιά κόντρα αναζωπυρώθηκε με τρόπο φονικό, τίποτα δεν είναι πια ίδιο. Οι κάτοικοι αποφεύγουν να μιλήσουν δημόσια, όμως όλοι ψιθυρίζουν για ένα δράμα που, όπως λένε, «δεν έχει ειπωθεί ολόκληρο».

Ερχόμενος κανείς από το χωριό Ζαρός προς Βορίζια, λίγο μετά τις στροφές πριν προβάλλει το χωριό, η Αστυνομία με άνδρες της ΕΜΑΚ σταματούν κάθε όχημα που εισέρχεται και υποβάλλουν τους επιβάτες σε αυστηρό έλεγχο, με τους αστυνομικούς να ζητούν ταυτότητες και σχετικά έγγραφα. Το ίδιο σκηνικό εάν έρθει κάποιος από την πλευρά του χωριού Μοίρες. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί περιμετρικά, αλλά και εντός του χωριού. Περίπου 400 άτομα, την ώρα που οι κάτοικοι είναι 500! «Η αστυνομία φυσικά και θα παραμείνει, όταν μιλάμε για την ασφάλεια των πολιτών, όσο χρειαστεί. Δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το χρονικό διάστημα μέχρι να βεβαιωθούμε ότι όλοι οι κάτοικοι της περιοχής θα είναι ασφαλείς και θα μπορούν να κινούνται ελεύθερα στην περιοχή», τονίζει σε δηλώσεις της η εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας, Κωνσταντίνα Δημογλίδου. Επίσης, όσον αφορά το θέμα της οπλοκατοχής, επισημαίνει: «Η νομοθεσία περί όπλων ισχύει για όλους, οπουδήποτε και αν κατοικούν σε αυτήν τη χώρα, και όποιος διαπιστώνεται ότι κατέχει παράνομα οπλισμό ή τον χρησιμοποιεί θα συλλαμβάνεται».

Εστησαν ενέδρα

Ενα από τα πρώτα σπίτια στο χωριό είναι αυτό της οικογένειας Καργάκη, που θρηνεί τον θάνατο του 39χρονου Φανούρη, πατέρα πέντε παιδιών. Η οικογένειά του θεωρεί ότι τα μέλη της οικογένειας Φραγκιαδάκη έστησαν καρτέρι και τον σκότωσαν. «Του είχαν στήσει ενέδρα και τον σκότωσαν εν ψυχρώ. Αν δείτε το αυτοκίνητο, θα καταλάβετε. Εγώ κατέχω πως έχασα το παλικαράκι μου, το παιδί», λέει η μητέρα του Φανούρη, ενώ και η σύζυγός του, Μαρία, ισχυρίζεται ότι η οικογένειά της δεν είχε καμία σχέση με τον εκρηκτικό μηχανισμό που μπήκε στο σπίτι μέλους της οικογένειας Φραγκιαδάκη. «Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τη βόμβα στο σπίτι τους. Αυτοί θα την έβαλαν. Ο άνδρας μου δεν ήξερε τίποτα». Ανεβαίνοντας προς το χωριό, στον μικρό στενό δρόμο από την αριστερή πλευρά κοντά στο μνημείο ανθρώπων που έπεσαν στον πόλεμο, είναι ακόμη ορατά τα ίχνη της αιματηρής συμπλοκής. Σημάδια από αίμα παραμένουν στο οδόστρωμα, ενώ κάλυκες σφαιρών έχουν καρφωθεί σε τοίχους κατοικιών, καταστημάτων και οχημάτων. «Ηταν σαν πόλεμος. Ακούγαμε ριπές να αντηχούν από τη μία άκρη του χωριού στην άλλη και έτρεξα να κρυφτώ», λέει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής η κ. Κλεάνθη Βεϊζάκη, το σπίτι της οποίας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το σημείο της αιματηρής συμπλοκής.

Ζητούν λογική

Σε εκείνο το σημείο, λίγα μέτρα πιο κάτω από κάποια σκαλιά, βρίσκεται το σπίτι της οικογένειας Φραγκιαδάκη. Εκεί βρισκόταν η άτυχη Ευαγγελία, η οποία δέχθηκε σφαίρα από καλάσνικοφ και άφησε την τελευταία της πνοή. «Να επικρατήσει η λογική και να σταματήσει εδώ το κακό. Χάθηκαν δύο άνθρωποι του χωριού και πρέπει, πλέον, να μη θρηνήσουμε άλλους», λέει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής ο αδελφός της Ευαγγελίας, Κώστας Φραγκιαδάκης, στην αγκαλιά του οποίου ξεψύχησε η 56χρονη αδελφή του, μητέρα δύο παιδιών. Με κρητικά μοιρολόγια προσπαθεί να τιμήσει τη μνήμη της η μητέρα της, Βασιλική, η οποία το μόνο που λέει είναι: «Θέλω να σταματήσει το κακό εδώ, να μην έχουμε και άλλα. Δεν μισώ κανέναν, δεν έχω τίποτα με κανέναν. Το κακό να σταματήσει εδώ. Τίποτε άλλο δεν έχω να πω. Φάγανε την κόρη μου άδικα».

Πληροφορίες θέλουν τις δύο οικογένειες να είχαν προσπαθήσει στο πρόσφατο παρελθόν να συμφιλιωθούν, ακολουθώντας το έθιμο του «σασμού». Μάλιστα, λέγεται πως είχαν φτάσει στο σημείο να δώσουν το «χάρισμα» -τη συμφωνία να βαφτίσει ο ένας το παιδί του άλλου- όμως η ειρήνη αποδείχθηκε εύθραυστη και οι παλιές πληγές δεν επουλώθηκαν ποτέ. Η διαφωνία για την αγορά του σπιτιού, που σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνών, φαίνεται πως επανέφερε τις παλιές έχθρες στην επιφάνεια.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΑΚΗΣ

Είχαν διαφορές για τα κτηνοτροφικά

Ο Στέλιος Μελαμπιανάκης, κάτοικος και πρώην αντιδήμαρχος Ζαρού, περιγράφει την αλλαγή στην τοπική ζωή: «Εδώ υπήρχε φιλοξενία, καθόσουν και έτρωγες και έπινες. Οι άνθρωποι ήταν αγαπημένοι, αλλά τελευταία είχαν διαφορές για τα κτηνοτροφικά». Η ένταση κλιμακώθηκε μετά την έκρηξη σε υπό κατασκευή σπίτι που ανήκε σε μέλος της οικογένειας Φραγκιαδάκη – μια «κακή στιγμή», όπως λέει ο κ. Μελαμπιανάκης, που οδήγησε στην ανεξέλεγκτη αιματοχυσία. Τοπικοί παράγοντες και κάτοικοι την ίδια ώρα κατηγορούν την Πολιτεία για ανεπαρκή εποπτεία των αγροτικών ενισχύσεων και αστυνομική αμέλεια, παράγοντες που, σύμφωνα με τους ίδιους, τροφοδοτούν χρόνιες διαφορές και αντιπαλότητες στην ύπαιθρο.

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΦΑΙΣΤΟΥ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΚΟΛΙΔΑΚΗΣ

«Μόνιμη παρουσία της Αστυνομίας» 

Την ώρα που οι κάτοικοι αναζητούν απαντήσεις, ο δήμαρχος Φαιστού, Γρηγόρης Νικολιδάκης, προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες: «Το μήνυμα του δήμου είναι ψυχραιμία. Υπάρχουν άνθρωποι σκεπτικοί, που θέλουν να βοηθήσουν μέσα από τις ίδιες τις οικογένειες. Η κατάσταση θέλει λεπτούς χειρισμούς – υπάρχουν νεκροί και από τις δύο πλευρές». Ο δήμαρχος ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι όλοι οι κάτοικοι εμπλεκόμενοι, ζητώντας από την Πολιτεία μια πιο ουσιαστική παρέμβαση: «Η Αστυνομία ερχόταν κάθε 15 ημέρες και δεν έβρισκε ούτε ένα όπλο. Αυτό δείχνει ότι χρειάζεται διαφορετικός σχεδιασμός και μόνιμη παρουσία». Με φόντο την οδύνη και τον φόβο για νέα αντίποινα, οι φωνές των δύο ανδρών, ενός παλιού αυτοδιοικητικού και του νυν δημάρχου, ενώνονται σε ένα κοινό αίτημα: Να επικρατήσουν λογική και ειρήνη πριν χαθεί εντελώς η επόμενη γενιά.