Από την 7η Οκτωβρίου 2023, την ημέρα που ένοπλοι τρομοκράτες μπήκαν στο ισραηλινό έδαφος σκορπώντας τον τρόμο και τον θάνατο σε νέους ανθρώπους και σε ανυποψίαστες οικογένειες, έχουν περάσει 19 μήνες. Ο απολογισμός είναι συγκλονιστικός. Τουλάχιστον 1.218 Ισραηλινοί, στην πλειονότητα τους άμαχοι, έχουν χάσει τη ζωή τους, ενώ 57 όμηροι από τους 251 που είχαν απαχθεί, παραμένουν ακόμα στα χέρια παλαιστινιακών ένοπλων οργανώσεων.

Στο ίδιο διάστημα εκτιμάται ότι έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 53.762 άνθρωποι στη Γάζα, επίσης στην πλειονότητά τους άμαχοι. Υπάρχουν όμως και οι ζωντανοί-νεκροί. Περίπου 2,1 εκατ. άνθρωποι στη Λωρίδα της Γάζας διατρέχουν άμεσο κίνδυνο να πεθάνουν, ανάμεσα τους χιλιάδες μωρά στα όρια της ασιτίας. Μια ανθρωπιστική κρίση άνευ προηγουμένου που έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις ακόμα και ανάμεσα στους δυτικούς ηγέτες που παραμένουν σύμμαχοι του Ισραήλ.

Όλοι αναγνωρίζουν το δικαίωμα ενός κράτους στην άμυνα, όμως ακόμα και οι πόλεμοι έχουν κανόνες. Πως μπορείς να μετατρέπεις την τροφή και τα φάρμακα σε όπλα; Πως μπορείς να απαγορεύεις την διέλευση της ανθρωπιστικής βοήθειας στερώντας από μάνες και παιδιά ακόμα και το ψωμί; Ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ζήτησε από τον Νετανιάχου να δείξει έλεος. Μια λέξη και έννοια που υπάρχει σε όλες τις θρησκείες του κόσμου, αλλά πλέον ακούγεται μόνο σαν προσευχή. Ως μια επίκληση στον ελεήμονα Θεό να φροντίσει τα μωρά της Γάζας.

Οι αντιδράσεις δεν έρχονται μόνο από τον ΟΗΕ, τον ΠΟΥ και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις. Οι φωνές πλέον έρχονται μέσα από το ίδιο το Ισραήλ, ακόμα και από υψηλόβαθμους αξιωματούχους, αυξάνοντας την πίεση στον Ισραηλινό πρωθυπουργό.  «Αυτό που κάνει τώρα το Ισραήλ στη Γάζα είναι πολύ κοντά σε έγκλημα πολέμου. Πολεμάμε τους δολοφόνους της Χαμάς, δεν πολεμάμε αθώους πολίτες» είπε ξεκάθαρα ο προκάτοχος του Εχούντ Ολμέρτ.

Το επεισόδιο με τους πυροβολισμούς εναντίον Ευρωπαίων διπλωματών στη Δυτική Όχθη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Όμως οι κυβερνήσεις δεν είναι ακτιβιστικές οργανώσεις, δεν είναι δουλειά τους να σηκώνουν πανό και απλά να διαμαρτύρονται. Οφείλουν να κάνουν περισσότερα αλλά ταυτόχρονα οφείλουν να είναι και προσεκτικές, επιδιώκοντας την εκτόνωση και όχι την όξυνση της σύγκρουσης. Άλλωστε, το τέρας του αντισημιτισμού καραδοκεί και η πρόσφατη δολοφονία των δύο νεαρών Ισραηλινών στην πρεσβεία του Ισραήλ στις ΗΠΑ το αποδεικνύει.

Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Γαλλία, Ισπανία, Ιρλανδία είναι οι χώρες που έχουν βγει περισσότερο μπροστά. Όμως και αυτές για την ώρα λένε το προφανές:  Τάσσονται στο πλευρό του Ισραήλ όσον αφορά στο δικαίωμα του να υπερασπίζεται το έδαφος του, αλλά καταδικάζουν την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Και αφήνουν ισχυρές υπόνοιες για κυρώσεις.

Η Ελλάδα είναι στρατηγική σύμμαχος του Ισραήλ αλλά δεν υπήρξε ποτέ σιωπηλή. Την 7η Οκτωβρίου πήρε θέση καταδικάζοντας την τρομοκρατική εισβολή της Χαμάς, αλλά στους μήνες που ακολούθησαν έπαιξε ενεργό ρόλο για να υπάρξει ανοικτός διάδρομος ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Με πρωτοβουλία του υπουργείου Εξωτερικών νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της Αθήνας τραυματισμένα παιδιά από την Γάζα, ενώ μαζί με Ηνωμένο Βασίλειο,  Γαλλία, Δανία και Σλοβενία  χαρακτήρισαν απαράδεκτη τη χρήση ανθρωπιστικής βοήθειας ως μοχλού πίεσης και ζητούν κατάπαυση του πυρός.

Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι ξέρει να στήνει γέφυρες διαμεσολάβησης και μπορεί να ηγηθεί μιας ανάλογης προσπάθειας, όμως είναι προφανές πως πρέπει να αυξηθεί και άλλο η διεθνής πίεση στον Νετανιάχου. Ο ρόλος των ΗΠΑ θα ήταν κομβικός, αλλά με τον Τραμπ και τα σχέδια για «Ριβιέρα στη Μέση Ανατολή» κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τίποτα.

Μέχρι τότε οι πολίτες στη Γάζα, σε αυτή τη λωρίδα γης που δεν ξεπερνά τα 40 χιλιόμετρα μήκος και τα 12 χιλιόμετρα πλάτος, θα εξακολουθούν να ζουν και να πεθαίνουν εγκλωβισμένοι.