Πρόκειται για τη σύνθεση ενός παζλ ηθοποιών, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις επιθυμίες του σκηνοθέτη, την αναγνωρισιμότητα και την καταλληλότητα των ηθοποιών για έναν ρόλο και αυτό το αόρατο, μαγικό στοιχείο: τη μεταξύ τους χημεία.

• «Pretty Woman»: H ταινία πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να γίνει τεράστια κινηματογραφική επιτυχία των 90s. Η πρώτη της εκδοχή είχε τίτλο «3.000 δολάρια» και πολύ πιο σκοτεινό τέλος, ενώ ο ρόλος της σεξεργάτριας, Βίβιαν Γουόρντ, είχε προταθεί σε πρώτη φάση στη Μόλι Ρίνγκγουολντ. Γνωστή από τους ρόλους της σε κλασικές εφηβικές ταινίες, όπως το «The Breakfast Club», η Ρίνγκγουολντ αρνήθηκε. Ο σκηνοθέτης, Γκάρι Μάρσαλ, ενώ αρχικά δεν ήθελε την Τζούλια Ρόμπερτς, της πρότεινε, τελικά, τον ρόλο που απογείωσε την καριέρα της.

Λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός πως και για τον ρόλο του αδίστακτου δικηγόρου είχαν γίνει αρκετές συζητήσεις. Η Τζούλια Ρόμπερτς ήθελε τόσο πολύ να συμπρωταγωνιστήσει με τον Ρίτσαρντ Γκιρ που πήγε να τον βρει στη Νέα Υόρκη και, όσο εκείνος μιλούσε στο τηλέφωνο με τον σκηνοθέτη, του έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα «Πες ναι, σε παρακαλώ!». Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι.

• «Ο νονός»: Η ερμηνεία του Αλ Πατσίνο ως Μάικλ Κορλεόνε θεωρείται μία από τις καλύτερες στην ιστορία του κινηματογράφου. Κι όμως, ακόμα και ο ίδιος είχε δηλώσει πως θεωρούσε τον σκηνοθέτη, Φράνσις Φορντ Κόπολα, «τρελό» που ήθελε έναν άσημο ηθοποιό για πρωταγωνιστή της εμβληματικής ταινίας «Ο νονός». Το στούντιο παραγωγής Warner Brothers επέμενε για έναν πιο καταξιωμένο σταρ, όπως ήταν ο Τζακ Νίκολσον, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ή ο Γουόρεν Μπίτι. Κι όμως, ο Κόπολα επέμεινε στην επιλογή του και την ήρεμη, εσωτερική ερμηνεία του Πατσίνο. Αξίζει να σημειωθεί πως χρειάστηκε να δώσει μάχη με το στούντιο και για την επιλογή του Μάρλον Μπράντο, ως θρυλικό αρχηγό της Μαφίας. Πώς θα ήταν «Ο νονός» χωρίς αυτούς τους δύο ηθοποιούς; Ευτυχώς, δεν θα μάθουμε ποτέ. 

• «Φόρεστ Γκαμπ» και «Pulp Fiction»: «Η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι γεύση θα σου τύχει». Μπορείτε να φανταστείτε τον Τζον Τραβόλτα να λέει αυτήν τη μνημειώδη φράση από την ταινία «Φόρεστ Γκαμπ»; Πριν ο Τομ Χανκς ενσαρκώσει τον χαρακτήρα που του χάρισε ένα Οσκαρ, ο ρόλος προοριζόταν για τον Τζον Τραβόλτα. Εκείνος αρνήθηκε, επιλέγοντας να πρωταγωνιστήσει στο «Pulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο, σ’ έναν ρόλο που αποδείχθηκε καθοριστικός για εκείνον. Η ερμηνεία του Χανκς στο «Φόρεστ Γκαμπ» ήταν κωμική, συγκινητική, ανεξίτηλη και αξέχαστη.

• «Τιτανικός»: Μήπως θα ήταν πραγματικά… Τιτανικός αν το πρωταγωνιστικό δίδυμο της ταινίας ήταν η Γκουίνεθ Πάλτροου και ο Μάθιου ΜακΚόναχι, οι -ομολογουμένως πιο καταξιωμένοι- ηθοποιοί που ήθελε ο σκηνοθέτης, Τζέιμς Κάμερον; Η Κέιτ Γουίνσλετ είχε πει στο περιοδικό «Rolling Stone», το 1998: «Διάβασα το σενάριο και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Επρεπε οπωσδήποτε να κάνω αυτήν την ταινία. Πήρα τον Τζέιμς Κάμερον και του είπα πως θα ήταν τρελός αν δεν μου έδινε τον ρόλο». Στον Κάμερον άρεσε η μαχητικότητα της Κέιτ και της έδωσε τον ρόλο.

Η Κέιτ Γουίνσλετ ήταν καθοριστική και για το κάστινγκ του Λεονάρντο ντι Κάπριο. Αφού σιγουρεύτηκε πως είχε τον ρόλο, πήγε στις Κάννες και έκανε στενό μαρκάρισμα στον Κάμερον μέχρι να πει το «ναι». Οι δύο νέοι ηθοποιοί, που μέχρι τότε είχαν κάνει μικρότερες ταινίες ανεξάρτητου κινηματογράφου, ήταν μεγάλο ρίσκο γι’ αυτήν την τεράστια παραγωγή. Ηταν, όμως, ένα ρίσκο που απέδωσε. Ενα τέλειο κάστινγκ, από αυτά που γράφουν κινηματογραφική ιστορία.