«αν ήταν ο κύριος Τσίπρας ενεργός πολιτικά, θα του αφιέρωνα Καρλ Μαρξ, που έχει πει, ότι ”η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη φορά σαν φάρσα”. Αλλά επειδή δεν είναι, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, ενεργός πολιτικά, θα τον παραπέμψω σε έναν άλλον Μαρξ, τον Γκράουτσο, ο οποίος είχε γράψει όταν είχε απαντήσει για ένα βιβλίο, ότι ”από τη στιγμή που παρέλαβα το βιβλίο στα χέρια μου δεν έχω σταματήσει να γελάω, ελπίζω κάποια στιγμή να το διαβάσω”. Και συμπλήρωσε: «Κοιτάξτε, δεν είναι αστείο, προφανώς, γιατί οι πολίτες οι οποίοι υπέστησαν τους 30 νέους φόρους δεν γελάνε. Οι συνταξιούχοι και όλοι οι υπόλοιποι που στηθήκαμε στις ουρές δεν γελάμε. Η χώρα και οι πολίτες της που φορτωθήκαμε 120 αχρείαστα δισ. δεν γελάμε. Και ούτε γελάγαμε τότε. Όσοι βίωσαν τις τραγωδίες, όπως για παράδειγμα οι συγγενείς στο Μάτι και βλέπουμε και κάποιες αναρτήσεις, δεν γελάνε καθόλου. Και όπως και να έχει, αυτή η ιστορία δεν είναι καθόλου αστεία. Εγώ βλέπω πολύ μεγάλη αλαζονεία. Δεν υπάρχει μια συγγνώμη σε πάνω από 700 σελίδες. Και όταν είσαι καπετάνιος ενός πλοίου, του οποίου το πλήρωμα επέλεξες εσύ και το ρίχνεις στα βράχια -και εδώ το πλοίο είναι μια χώρα- δεν είναι και τόσο έντιμο, θεωρώ, να τα φορτώνεις όλα στον υποπλοίαρχο, στο υπόλοιπο πλήρωμα, στους μούτσους και εσύ να είσαι άμοιρος ευθυνών».

Τέλος σε άλλη ερώτηση για το βιβλίο Τσίπρα ο Παύλος Μαρινάκης σχολίασε με χιούμορ: «Εντάξει, δεν είμαι βιβλιοκριτικός, να παρατηρήσω ότι το κοινό δείχνει ένα αυξημένο ενδιαφέρον στους μαθητευόμενους μάγους. Υπάρχει, όμως, μια πολύ μεγάλη διαφορά. Στην μία περίπτωση, στην περίπτωση του Χάρι Πότερ δηλαδή, στο Χόγκουαρτς η εκπαίδευση ήταν δωρεάν. Εμάς, η εκπαίδευση μας στοίχισε τουλάχιστον 120 δισεκατομμύρια ευρώ».