Με συγκίνηση περιέγραψε τη γιαγιά της: «Ήταν τα πάντα για μένα. Όταν έφυγε, ένιωσα σαν να αποκολλήθηκε ένα κομμάτι από την καρδιά μου. Οι γονείς μου ανησυχούσαν πως “θα χαθώ” μέσα στη θλίψη. Ήμουν πάντα το κορίτσι του μπαμπά, ενώ η μητέρα μου ήταν πιο αυστηρή και απαιτητική μαζί μου».

Ανέφερε επίσης τις πληγές από τα σχόλια που έχει δεχτεί λόγω του επωνύμου της και της σχέσης της με τον πατέρα της, Φρέντυ Γερμανού: «Μου λένε συχνά ότι είμαι η ντροπή του πατέρα μου ή ότι χωρίς εκείνον δεν θα ήμουν πουθενά. Δεν με αγγίζουν. Ξέρω ποιος ήταν και ξέρω ποια είμαι. Ποτέ δεν υπήρξα ντροπή για εκείνον και ούτε θα γίνω».

Για την απώλεια του πατέρα αποκάλυψε πως οδηγήθηκε σε μακρόχρονη ψυχοθεραπεία: «Ο πόνος μετατράπηκε σε θυμό. Έλεγα στον τότε σύζυγό μου, τον Πέτρο, γιατί ζει κάποιος άλλος και όχι εκείνος; Εκείνος ήταν ο πρώτος που μου είπε πως πρέπει να ζητήσω βοήθεια. Ήταν καθοριστικός». Μίλησε με τρυφερότητα για τον Πέτρο: «Είναι οικογένεια. Μου συγχώρεσε πράγματα που άλλοι δεν θα συγχωρούσαν ποτέ». Δεν έκρυψε την πίεση της τηλεοπτικής καθημερινότητας: «Υπάρχουν μέρες που θέλεις να διαλύσεις τα πάντα. Αλλά μετά λες “ησύχασε”. Δεν σώζεις ζωές. Δεν είμαστε γιατροί. Είναι τηλεόραση, όχι χειρουργείο». Τέλος, παραδέχτηκε ότι η πιο έντονη κρίση ηλικίας ήρθε κοντά στα 50: «Όταν είπα δημόσια την ηλικία μου, δεν μπορούσα να το πιστέψω ούτε εγώ. Μέχρι τότε το έκρυβα. Εκεί ήταν το σοκ».