Στην παρέα τους μπαίνει η Χλόη, που πίσω στην πόλη ζούσε μια ζωή χωρίς να οδηγεί πουθενά και μαθαίνει τι σημαίνει αγάπη, συντροφικότητα, αλληλεγγύη. Αυτή είναι με λίγα λόγια η υπόθεση της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του Βασίλη Κεκάτου, «Οι άγριες μέρες μας», που κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες στις 12 Ιουνίου. Μετά τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών για τη μικρού μήκους ταινία του, «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» (2019), και την πολυσυζητημένη τηλεοπτική σειρά «Milky Way», ο Βασίλης Κεκάτος δοκιμάζει τις δυνάμεις του στη μεγάλου μήκους ταινία, γιατί, όπως λέει, «θέλω να θυμάμαι τον εαυτό μου σε αυτήν την ηλικία».

Τον συναντήσαμε στην παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου τον περασμένο Φεβρουάριο μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά. Οι δυο τους μίλησαν στον «Ε.Τ.» της Κυριακής για την πολιτική δήλωση της ταινίας, τα παρατράγουδα στην πρεμιέρα στο Βερολίνο και την περιβόητη ερωτική σκηνή του έργου. 

Ασχολείσαι πολύ με το περιθώριο στις ταινίες σου.

Περιθώριο για εμένα είναι εκείνοι που δουλεύουν στον 24ο όροφο ενός γυάλινου κτιρίου. Περιθώριο είναι να έχεις πειστεί ότι είσαι ελεύθερος ενώ έχεις από πάνω σου το αφεντικό να σου λέει πού να πας, τι να κάνεις, τι να πιεις και τι να φας. Αυτό είναι το περιθώριο για εμένα. 

Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία;

Λίγο η ηλικία και πιο πολύ η ανάγκη για ένα πολιτικό statement σε μια χώρα που με πληγώνει. Είναι και μια καταγραφή της νιότης πριν την εγκαταλείψω. Αρχισα να τη γράφω στα 28 μου χρόνια και τώρα που κάνει πρεμιέρα είμαι 33. Θέλω να θυμάμαι τον εαυτό μου πώς ήταν σε εκείνη την ηλικία. 

Ενιωσες άγχος και πίεση για το επόμενο βήμα μετά τον Χρυσό Φοίνικα;

Μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω, δεν με κουράζει. Θέλω να μιλάω για αυτό, γίνομαι άτρωτος όταν δουλεύω. Υστερα από ένα γύρισμα στη Λιβαδειά, αρρώστησε όλο το συνεργείο, 50 άτομα, εκτός από εμένα. Σε ένα πιο πρόσφατο γύρισμα για ένα διαφημιστικό, που δεν είναι και τόσο κοντά στην καρδιά μου, πήγα με 38 πυρετό για ολονυκτία, Δεκέμβριο μήνα. Δεν νιώθω στρες για τις ταινίες. 

Με ποιον ήρωα της ταινίας ταυτίζεσαι περισσότερο;

Σε όλους τους ήρωες της ταινίας βλέπω τον εαυτό μου, από λίγο. Είναι όλοι κομμάτια του εαυτού μου. 

Ασχολούνται τα παιδιά αυτής της ηλικίας με την πολιτική;

Η πολιτική μάς αφορά όλους και ο καθένας μας ασχολείται με τον δικό του τρόπο. Τα πάντα είναι πολιτική, ακόμα και ο τρόπος που κρατάω το τσιγάρο μου. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία είναι απογοητευμένα και θυμωμένα και έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην πολιτική και γι’ αυτό βλέπουμε την άνοδο του φασισμού. Είναι η ήττα της Δημοκρατίας. Εγιναν πολλά λάθη και αφέθηκε χώρος στα σκατά να επιπλεύσουν… 

Η ταινία ηρωοποιεί, όμως, την παρανομία;

Δεν είμαι εγώ εκείνος που προτείνει στα πιτσιρίκια να περάσουν στην παρανομία, όπως οι ήρωες της ταινίας. Εγώ μία ιστορία αφηγούμαι. Εγώ μιλάω για μία παρέα που σπάει ενεχυροδανειστήρια και επιστρέφει στους κατόχους τους τα αντικείμενα. Να πάρεις πίσω αυτό που σου ανήκει. Η αλήθεια είναι ότι έχουν κλαπεί πολλά από τους ανθρώπους, από τα κράτη, τις κυβερνήσεις, την Ε.Ε. Ολοι αυτοί έχουν πάρει πολύ χώρο από τον χώρο μας. Δεν με νοιάζει να με κατακρίνουν. Η ταινία θα βγει στις αίθουσες, μπορεί να πάει καλά ή όχι και το καλοκαίρι πάλι διακοπές θα κάνω. Για το «Milky Way», μου χάραξαν αγκυλωτούς σταυρούς στο αυτοκίνητό μου. Δεν το έφτιαξα, είναι παράσημο. Κάνω αυτό που θέλω, πολλούς τους ενοχλεί και αυτό δεν είναι κακό. Θα ήταν κακό αν με άλλαζε, αν με φόβιζε στ’ αλήθεια. Στην πρεμιέρα στο Βερολίνο σηκώθηκε ένας και άρχισε να φωνάζει «Από πού κι ως πού να σου δώσει ο Γερμανός φορολογούμενος τα λεφτά του για να κάνεις αυτές τις ταινίες» και έπεσε τόση γιούχα που από τις φωνές δεν κατάφερα ούτε να απαντήσω. Είσαι αδαής, αν είσαι 45 ετών και σκέπτεσαι έτσι. Απάντησε μία άλλη κοπέλα, Γερμανίδα, που είπε ότι νιώθει περήφανη για την ταινία ως πολίτης αυτής της χώρας. Πήγε να γίνει πολιτική μάχη εκεί μέσα και αυτό κάτι σημαίνει.  

Πώς σχολιάζεις την αντικατάσταση των μελών της επιτροπής για την εκπροσώπηση της χώρας μας στα Οσκαρ το περσινό καλοκαίρι; Εσύ πρώτος διαμαρτυρήθηκες.

Αυτό που συνέβη με την επιτροπή είναι μία ακόμα απόδειξη σε τι κατάσταση βρίσκεται η πολιτική στη χώρα μας. Μου φάνηκε σκοτεινό όλο αυτό και γελοίο. Αντέδρασα, γιατί αυτό ένιωσα ότι έπρεπε να κάνω, χωρίς να υπολογίζω το κόστος, γιατί δεν με νοιάζει. Πήρα Χρυσό Φοίνικα με τους φίλους μου και ένα χιλιάρικο. Δεν νιώθω ανασφαλής απέναντι στους κρατικούς θεσμούς. Ακόμα κι αν μου έδωσαν χρήματα για να φτιάξω την ταινία. Αυτή είναι η δουλειά τους. Μπορεί να χρωστάω στους ανθρώπους των επιτροπών που αναγνώρισαν κάτι στο έργο μου, αλλά στους θεσμούς δεν χρωστάω τίποτα. Αυτή είναι η δουλειά τους. Αν θέλουν να με τιμωρήσουν επειδή πήγα κόντρα στο υπουργείο Πολιτισμού, δεν με νοιάζει. Δεν μπορούν να μου κάνουν τίποτα. Σε κανέναν μας. Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω, με το όποιο κόστος. Κι αν η ζωή με οδηγήσει πίσω στο χωριό μου, μια χαρά θα περάσω. Θα διαβάζω τα βιβλία μου, θα βρω μια δουλειά και θα προχωρήσω. Δεν θα αλλοτριωθώ για να πάρω 100.000 ευρώ για τις ταινίες μου. Να μου πεις ότι είναι 3 εκατομμύρια, να το σκεφτώ. (Γέλια.) Αλλά η αγορά είναι φθηνή εδώ.

ΔΑΦΝΗ ΠΑΤΑΚΙΑ

«Ηθελα πολύ να δουλέψω με τον Βασίλη»

Η Δάφνη Πατακιά υποδύεται τη Χλόη, την κεντρική ηρωίδα στην ταινία «Οι άγριες μέρες μας». Μας μίλησε -μεταξύ άλλων- και για την περιβόητη ερωτική σκηνή «που είναι διαφορετική από όσες έχουμε δει έως τώρα στο σινεμά», όπως διαβεβαιώνει.

Πώς σου φάνηκε η πρεμιέρα της ταινίας στο Βερολίνο;

Συγκινήθηκα πολύ, γιατί πρώτη φορά είδα την ταινία εδώ και ένιωσα ότι αποτυπώνει όλα όσα ζήσαμε στα γυρίσματα τόσο μπροστά στην κάμερα όσο και πίσω, ιδίως τα Σαββατοκύριακα, που όλοι μαζί μετακινούμασταν από πόλη σε πόλη για τα γυρίσματα.

Πώς ήταν στα γυρίσματα;

Ημασταν πολύ καλή παρέα, δεθήκαμε πολύ και μοιραστήκαμε πολλά πράγματα. Ξεκινήσαμε από το Μεσολόγγι, μετά πήγαμε στον Πύργο και αργότερα λίγο πιο βόρεια, μετά στη Λιβαδειά και καταλήξαμε στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα παιδιά δούλεψαν αρκετό καιρό μαζί κι εγώ τους βρήκα προς το τέλος, λόγω κάποιων υποχρεώσεων. Και συνέβη αυτό που συνέβη και στην ταινία. Τα παιδιά είχαν δουλέψει και ήρθα εγώ και τους βρήκα, όπως η Χλόη την υπόλοιπη παρέα, και με δέχθηκαν.

Τι σε έκανε να πεις το «ναι» στην πρόταση;

Μου άρεσε πολύ ο κόσμος του Βασίλη και ο ίδιος, φυσικά. Ηθελα να δουλέψω μαζί του. Μου άρεσε και ο ρόλος της Χλόης, που έχει κάτι το άγριο. Δεν έχει και πολλή σχέση μ’ εμένα η Χλόη και γι’ αυτό ήθελα να το κάνω. Ηταν λίγο δύσκολο να τη μεταφέρω στον φακό, γιατί ο θυμός με δυσκολεύει λίγο. Πάνω από όλα, με ενδιέφεραν η συλλογικότητα, η ομάδα, ο τρόπος που δούλευαν, τα παιδιά που ήταν ήδη παρέα, κι εγώ ήθελα να μπω σε κάτι πιο οικογενειακό. 

Πώς σχολιάζεις την ερωτική σκηνή της ταινίας;

Μου αρέσει πολύ και μου άρεσε και ο τρόπος που τη δουλέψαμε. Είναι διαφορετική από άλλες που βλέπουμε στο σινεμά. Συζητήσαμε πολύ το πώς τη θέλουμε, τι αφηγείται, γιατί είναι πολύ σημαντική. Βλέπουμε δύο ανθρώπους που δίνουν κάτι πολύ προσωπικό, δικό τους, ο ένας στον άλλο. Τη δουλέψαμε πολύ και ήταν πολύ χορογραφημένη. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν intimacy coordinators. Πολλοί λένε ότι αυτό είναι λογοκρισία, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο. Νιώθεις ασφαλής, μπορείς να πας πιο μακριά στις σκηνές με την έννοια της αφήγησης, όχι να σοκάρεις. Να κάνεις μία σκηνή που να είναι διαφορετική, να μη μοιάζει με όλες τις άλλες που έχουμε δει.

Πώς φαντάζεσαι τη Χλόη σε πέντε ή δέκα χρόνια από τώρα;

Δεν ξέρω πώς θα είναι η Χλόη σε πέντε ή δέκα χρόνια. Μπορεί να έχει κάνει παιδιά, μπορεί να έχει φύγει. Ξέρω, όμως, ότι νιώθει αρκετά ελεύθερη να τολμήσει τις επιλογές της, όταν παλαιότερα ήταν έρμαιο των καταστάσεων. Βρήκε αυτά τα παιδιά και κατάλαβε ότι μέσω της αγάπης, της συλλογικότητας και της συντροφικότητας μπορεί να διεκδικήσει κάτι. Θεωρώ ότι θα τολμάει, πλέον, πιο πολύ να κάνει αυτό που θέλει. Η κατάσταση στην οποία βρισκόταν πριν από τη γνωριμία με τα παιδιά δεν την πήγαινε κάπου.

INFO

«ΟΙ ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ»

ΠΡΕΜΙΕΡΑ:

ΣΕΝΑΡΙΟ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Βασίλης Κεκάτος

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Δάφνη Πατακιά, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Εύα Σαμιώτη, Σταύρος Τσουμάνης, Ναταλία Σουίφτ, ΛΕΞ κ.ά.