Στην ουσία, η απόφαση αύξησης των αμυντικών δαπανών στο 5% είναι κάτι νέο και αναγκάζει όλες τις χώρες, πλην της Ισπανίας που λόγω των εκλογών αρνείται πεισματικά, να αλλάξουν τους στόχους και τις κινήσεις τους. Από εκεί και πέρα ήταν πιο σύντομη από ποτέ, τα συμπεράσματα περιορίστηκαν σε λίγες λέξεις και την παράσταση έκλεψε η προσπάθεια κολακείας από τους Ευρωπαίους του Τραμπ.

Το daddy, του μπροστάρη της επιχείρησης εξευμενισμού του Τραμπ, Ρούτε, έγινε viral και οι εικόνες ηγετών να στριμώχνονται δίπλα στον Αμερικανό πρόεδρο για να έχουν μία φωτογραφία, μία χειραψία ή απλά ένα βλέμμα προκάλεσε θλίψη. Στις αναλύσεις των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων αναφέρθηκε ότι η κολακεία ήταν η μοναδική κίνηση που θα μπορούσε να κρατήσει τον Αμερικανό Πρόεδρο στη Σύνοδο όσο αυτή κράτησε. Και εκ του αποτελέσματος επιβεβαιώθηκαν.

Εξαρχής ο Τραμπ πήγε στη Χάγη θέλοντας να περάσει το μήνυμα της πλήρους αποτελεσματικότητας του χτυπήματος στο Ιράν. Επιδίωξη που για καλή του τύχη έχει πολλούς συμμάχους και είνααι σχεδόν σίγουρο ότι ποτέ δεν θα μαθευτεί η αλήθεια για το αν οι υπερβόμβες των ΗΠΑ είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το Ιράν καταπονημένο από τον πόλεμο των 12 ημερών δεν έχει καμία διάθεση να πει ότι «δεν μας κάνατε τίποτα» κινδυνεύοντας να ξαναβομβαρδιστεί, το Ισραήλ επίσης δεν έχει λόγο να αμφισβητήσει την αποτελεσματικότητα του χτυπήματος από τη στιγμή που ο Νετανιάχου κατάφερε να πείσει τις ΗΠΑ να εμπλακούν στον πόλεμο  και ο Τραμπ θα έχει αυτό το χτύπημα ως χρυσή σελίδα στο βι9ογραφικό του.

Από εκεί και πέρα ο «θείος από την Αμερική» δεν θα μπορούσε να μην ζητήσει, με τον τρόπο του, και την κολακεία που απλόχερα του προσφέρθηκε. Το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά όταν άκουγε τους ύμνους από τον Ρούτε σε συνδυασμό με το γέλιο του Ρούμπιο, που μάλλον ούτε ο ίδιος μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε, έδειχναν το πόσο ικανοποιημένοι ήταν οι Αμερικανοί από την βόλτα τους στη Χάγη.

Το πραγματικό ερώτημα είναι πότε η Ευρώπη θα αποφασίσει ή καλύτερα αν μπορεί να αντιμετωπίσει τον Αμερικανό πρόεδρο ως ισότιμο συνομιλητή. Η διπλωματία της κολακείας και των φωτογραφιών φτάνει ως ένα σημείο και από εκεί και πέρα τα πράγματα δυσκολεύουν. Εχοντας μπροστά μας την υπόθεση με τους δασμούς, η Ευρωπαϊκή Ενωση καλείται να βρει ουσιαστική απάντηση. Γιατί αν δεν την βρει τότε ο Τραμπ θα κάνει  πιο εύκολα αυτό που έχει σχεδιάσει. Διμερείς συμφωνίες που θα εκμηδενίσουν την ισχύ της Ευρώπης και ο πιο αδύναμος θα την πληρώσει.

Δυστυχώς, στην παρούσα φάση χωρίς τον Daddy το μέλλον είναι αβέβαιο, αλλά πρέπει επιτέλους όλοι να αντιληφθούν ότι αν δεν δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε το ευρωπαϊκό ανάστημα να ψηλώσει, ο Ντόναλντ Τραμπ απλά θα παίρνει όλα όσα ζητά, άκοπα και με στυλ, μέχρι τη στιγμή που θα βάλει φραγή στο τηλέφωνό του, καθώς δεν θα έχει κάτι άλλο να διεκδικήσει. Αλλωστε το «πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο Θεός» όσο και αν αυτός ο Θεός έχει γεννηθεί για να αποθεώνεται.

ΥΓ. Αρχές δεκαετίας του 90 πίσω από μία μεγάλη αποθήκη πολλοί έφηβοι έβγαζαν καλό χαρτζιλίκι, μεταφέροντας τσουβάλια γεμάτα με σταφίδα από την μία καρότσα στην άλλη, ώστε να ζυγιστούν πάλι και πάλι και πάλι, κάθε φορά για λογαριασμό άλλου παραγωγού! Στο τέλος της ημέρας είχαν… καταμετρηθεί τόνοι, που φυσικά δεν αντιστοιχούσαν στην πραγματικότητα, καθώς τα ίδια τσουβάλια πηγαινοέρχονταν. Η δουλειά είχε γίνει και σε αναμονή της επιδότησης, το βράδυ στο καφενείο με μπύρες και τσίπουρα, όλοι πανηγύριζαν για την εφευρετικότητα τους.

Μάλλον όχι όλοι! Ηταν και εκείνοι που ήταν σκυθρωποί, καθώς έμειναν έξω από την κομπίνα είτε γιατί δεν ήθελαν, είτε γιατί κανείς δεν τους είχε πει ότι δεν κινδύνευαν από κανέναν καθώς τα μάτια ήταν κλειστά και άκουγαν την μουρμούρα στο σπίτι.

Οι απάτες με τις επιδοτήσεις στην Ελλάδα δεν ήταν καν κοινό μυστικό. Ολοι το έλεγαν φανερά. Για αυτό και η ιστορία με τον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι πάρα πολύ σοβαρή και ειδικά για μια κυβέρνηση που εξαρχής είχε προβάλει  το μεταρρυθμιστικό της όραμα και την αποτίναξη των πρακτικών του παρελθόντος που έφτασαν την Ελλάδα στον γκρεμό.  Η κάθαρση, λοιπόν, είναι επιβαλλόμενη με την τιμωρία όλων όσων συνέβαλλαν στην απάτη, αλλά και τη δημιουργία των απαραίτητων εργαλείων, ώστε να κοπεί μια και καλή αυτή η τακτική.