Δεν είναι κακό κάποιος να είναι θυμωμένος, δύσπιστος και επιφυλακτικός. Δεν είναι κακό να αναρωτιέται τι έφταιξε, ή τι θα μπορούσε να έχει πάει καλύτερα. Μόνο έτσι διορθώνονται τα συστήματα και τα κράτη. Αυτό όμως που είναι αδικαιολόγητα και ασυγχώρητα κακό, είναι να πατάς πάνω στα καμένα για να εκτονώσεις τα απωθημένα και τις ιδεοληψίες σου. Να χρησιμοποιείς την ημιμάθεια και την εμμονή σου για να χτυπήσεις έναν φανταστικό εχθρό ή έναν πραγματικό πολιτικό αντίπαλο.

Ακούστηκαν πολλές ανοησίες φέτος, θα ακουστούν ακόμα περισσότερες μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι. Από την Ζαχάροβα που περιμένει στο τηλέφωνο να την παρακαλέσουμε για κάνα Μπεριεφ (ναι, αυτά τα δυσκίνητα, εντελώς κατάλληλα για το ελληνικό ανάγλυφο αεροσκάφη που είναι και ασυντήρητα λόγω του πολέμου), μέχρι ότι καλά έκαναν όσοι δεν υπάκουσαν στις εντολές εκκένωσης. Στους τελευταίους ανήκει και ο δήμαρχος Πάτρας Κώστας Πελετίδης, που αιτήθηκε 11 φορές ως δήμος και οκτώ φορές προσωπικά για έκδοση 112 και μετά ευχαριστούσε τους δημότες που …παράκουσαν αυτό που ζητούσε!  Όλα αυτά θα ήταν ανάξια σχολιασμού αν δεν ήταν επικίνδυνα και απαξιωτικά προς το πολυτιμότερο που υπάρχει: Την ανθρώπινη ζωή.

Την ίδια ώρα οι πραγματικοί μαχητές ήταν στα φλεγόμενα μέτωπα. Οι άντρες και οι γυναίκες του Πυροσβεστικού Σώματος, οι πιλότοι των Ενόπλων Δυνάμεων, οι αστυνομικοί, οι εργαζόμενοι της πολιτικής προστασίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι εθελοντές. Όλοι αυτοί που συνήθως δεν μιλάνε, γιατί δεν προλαβαίνουν. Σε αντίθεση με τους λεβέντες του πληκτρολογίου που έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση και μια «απάντηση» για κάθε φωτιά που ξεσπάει. Αυτό που δεν έχουν είναι επαφή με την πραγματικότητα.

40 αγροτοδασικές φωτιές την ημέρα, πάνω από 150 σε ένα 48ωρο, 6 ημέρες με κατηγορία κινδύνου 5, 18.000 πυροσβέστες, 4.900 εθελοντές πυροσβέστες, 3.680 οχήματα, 82 εναέρια, 82 drones,  συντηρημένοι δασικοί δρόμοι σε έκταση 121.000 στρεμμάτων, 700.000 καθαρισμένα ιδιωτικά οικόπεδα, 40 εκατομμύρια ευρώ σε δήμους για μέτρα πυροπροστασίας, 3,5 δις. ευρώ σε υπουργεία Προστασίας του Πολίτη και Πολιτικής προστασίας. Και ταυτόχρονα, όλη η Μεσόγειος στις φλόγες με θερμοκρασίες και ανέμους που μοιάζουν βγαλμένοι από την κόλαση.

«Όλοι αναρωτιόμαστε, πόσο χειρότερα μπορεί να γίνει; Σύμφωνα με την τελευταία μας ανάλυση, πολύ».  Ο Καρλ Μάλλον, επικεφαλής επιστήμης και τεχνολογίας από την XDI που παρέχει δεδομένα και αναλύσεις για τον κλιματικό κίνδυνο, δεν είναι και πολύ αισιόδοξος. Όπως δηλώνει στον Guardian όλα τα μοντέλα τους δείχνουν πως η κλιματική κρίση έχει διπλασιάσει από το 1990 έως σήμερα τον κίνδυνο ζημιών από δασικές πυρκαγιές στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία και θα επιδεινωθεί και άλλο.

Τα πράγματα είναι ζόρικα λοιπόν. Η κλιματική κρίση δεν βάζει τις φωτιές, αλλά τις επιδεινώνει. Σε δυο εβδομάδες κάηκαν σχεδόν 130.000 στρέμματα, άρα πρέπει να δούμε τι έφταιξε. Αν χρειάζεται ακόμα καλύτερη διασπορά δυνάμεων, να βρούμε τρόπο να το πετύχουμε. Αν πρέπει οι πολιτικοί να μιλούν λιγότερο και να ακούν περισσότερο τους επιστήμονες, να το κάνουν. Αυτά μπορούν να προβλεφθούν. Αυτό που δεν προβλέπεται είναι ο ανθρώπινος παραλογισμός. Αυτός που οδηγεί έναν 19χρονο να βάζει φωτιές μετά τις μπύρες και κάποιους να του φωνάζουν «μπράβο λεβέντη μου».