Με στήλες στον «Ήχο» και το «Αθηνόραμα» επί 45 χρόνια ανέδειξε νεότερες φωνές και τάσεις, ενώ η κριτική του απέναντι στην εμπορική προχειρότητα ήταν διαυγής και αδιάλλακτη, ανεξάρτητα από τη δημοφιλία των έργων.

Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από την ενεργό δημόσια παρουσία, περιορισμένος σε έναν στενότερο κύκλο. Η απουσία του από τη δημόσια σφαίρα δεν μειώνει όμως την επιρροή του: πολλοί μουσικοί, συντάκτες και ακροατές αναγνωρίζουν την προσφορά του στη συγκρότηση μιας πιο απαιτητικής και στοχαστικής μουσικής κουλτούρας.

Σε μια συνέντευξή του το 2021 στο περιοδικό mic είχε απαντήσει στην ερώτηση αν αισθάνεται ότι έχει αφήσει κάποια κληρονομιά.. «Εγώ; Όχι, δεν αισθάνομαι κάτι τέτοιο. Παρακαταθήκη που λένε και τέτοια; Όχι. Μόνο ίσως ότι μπορεί κανείς να ασχοληθεί ως γραφιάς και ως ακροατής με την ποπ μουσική πιο σοβαρά από ΤΟΠ 10 ή ότι παίζει το εδώ και το τώρα. Αυτό ίσως μόνο. (…) Και πάντα θα υπάρχουν 4-5-10 μυαλά σε κάθε εποχή που ακούγοντας πράγματα από το παρελθόν τα αναμορφώνουν σε κάτι σημερινό, σε κάτι προσωπικό μεν αλλά με ευρύτερο ενδιαφέρον. Και η ζωή συνεχίζεται. Αλίμονο σε μας… Αυτό ήταν; Τελειώσαμε;

Ναι, τελειώσαμε»