Σε εμφάνισή του στην εκπομπή «Νωρίς-Νωρίς», τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου, ο ίδιος ανέφερε ότι «Εννιά αδέλφια ήμασταν. Εγώ είμαι ο όγδοος. Δεν είχαμε καταρχήν ούτε τουαλέτα στο σπίτι. Δεν υπήρχε ρεύμα, και μπορώ να πω ότι αισθάνομαι τυχερός γιατί βίωσα αυτές τις καταστάσεις και εκτίμησα περισσότερο τα πράγματα που απέκτησα. Σήμερα όμως τα νέα παιδιά δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Αν δεν στερηθείς, δεν εκτιμάς». Οι λεπτομέρειες που περιέγραψε δεν καταθέτουν παρά μόνον την εικόνα μιας οικογένειας με περιορισμένους πόρους, σε συνθήκες όπου η καθημερινότητα διαμορφωνόταν γύρω από την ανάγκη και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών. Η λέξη ‘στέρηση’ επανήλθε ως κεντρική έννοια στην αφήγησή του, την οποία συνέδεσε ρητά με την ικανότητα να αναγνωρίσει και να αξιολογήσει ό,τι κέρδισε αργότερα.

Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Σκουλάς αναφέρθηκε στην πρώτη του επαφή με τη μουσική και στις επιρροές που διαμόρφωσαν την πορεία του. «Τον παππού μου δεν τον πρόλαβα. Εκεί λοιπόν ήτανε το αποκούμπι μου. Άρχιζα να παίζω μελωδίες του και βλέπανε στο πρόσωπό μου προέκταση του παππού μου. Δώδεκα χρονών πρωτόπαιξα στο πρώτο πανηγύρι και μου ανέθεσαν εκδηλώσεις…», είπε, περιγράφοντας πότε άρχισε να διακρίνεται για το ταλέντο του. Από εκεί και πέρα η μουσική έγινε πεδίο αυτοέκφρασης και επαγγελματικής πορείας: οι πρώτες δημόσιες εμφανίσεις σε πανηγύρια του έδωσαν εμπειρία, οι τοπικές εκδηλώσεις δημιούργησαν δίκτυα, και η καθημερινή εξάσκηση εδραίωσε την τεχνική του. Ο ίδιος τόνισε ότι η σχέση του με τη λύρα είχε συχνά προσωπικό χαρακτήρα, συνδεδεμένη με μνήμες, πρόσωπα και τόπους, στοιχεία που διατηρούν την αυθεντικότητα στο ρεπερτόριό του. Οι πρώτες αυτές εμπειρίες λειτούργησαν ως σχολείο: ανέπτυξαν την αυτοπεποίθηση και έδωσαν στον ίδιο τα εργαλεία για να οργανώσει εμφανίσεις και να ανταποκριθεί σε προσκλήσεις.

Για τις αξίες που τον καθορίζουν, ο Βασίλης Σκουλάς επανέλαβε ότι διατήρησε την αυθεντικότητά του και ότι πορεύτηκε σύμφωνα με τα προσωπικά του πρότυπα. «Ήμουν ο εαυτός μου όλα αυτά τα χρόνια. Μ’ άρεσε η παρέα, οι σωστοί άνθρωποι που είχαν ευγένεια και μεγαλείο ψυχής. Αυτά τα είχα φιλτράρει από παιδί και έλεγα ότι θα πορευτώ με αυτό που με εκφράζει, το ήπιο πράγμα, το ανθρώπινο, το σοβαρό, το υπεύθυνο», ανέφερε, εξηγώντας πώς οι σχέσεις και τα πρόσωπα του περιβάλλοντος επηρέασαν τις επιλογές του. Στην αφήγησή του επανερχόταν το στοιχείο της πρακτικής καθημερινότητας —της οικογένειας, των περιορισμένων πόρων και των πρώτων εμφανίσεων— ως παράγοντες που διαμόρφωσαν την επαγγελματική του οπτική. Η συνέντευξη εστίασε τόσο στις μνήμες όσο και στην τεχνική που ανέπτυξε μέσα από τη δουλειά, με αναφορές σε συγκεκριμένες εμπειρίες, χρόνους και ηλικίες. Εξήγησε ότι αυτό το φιλτράρισμα ανθρώπων από παιδί τον βοήθησε να επιλέξει συνεργασίες και να κρατήσει απόσταση από ό,τι δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα του.