Ωστόσο, αυτό που δεν κρύβεται πλέον και καθημερινά λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις είναι η δυσφορία στελεχών, αλλά και της όλο και πιο συρρικνωμένης βάσης του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον κ. Καμμένο και στο κόμμα του, που δείχνουν σε πολλά να επιβάλουν τη δική του οπτική περί της κυβερνητικής ατζέντας δημιουργώντας ρωγμές στο όποιο αριστερό προφίλ επιχειρεί να φέρει στο προσκήνιο το Μέγαρο Μαξίμου, μέσα από τη διαφορετική νοοτροπία τους σε μείζονα για την Κουμουνδούρου κοινωνικά ζητήματα. Στην εφαρμογή των μέτρων της συμφωνίας-μέγκενη του προηγούμενου καλοκαιριού, οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος, καθώς και οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες τους τα πηγαίνουν μια χαρά. Αλλού είναι που το… πράγμα χωλαίνει. Κι αν κάποια επεισόδια, όπως για παράδειγμα η κόντρα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ με αυτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων για την πρωινή προσευχή στα σχολεία (πολιτική παρανυχίδα) ή το μείζον ζήτημα Μουζάλα μετά τις αναφορές του υπουργού για την ονομασία των Σκοπίων, ήρθαν και παρήλθαν, χωρίς να προκαλέσουν μεγάλα ραγίσματα στο γυαλί, τα τελευταία… χτυπήματα κάνουν τη συγκατοίκηση ιδιαιτέρως προβληματική και αποτελούν κόκκινο πανί για τους συντρόφους του κ. Τσίπρα.
Κλειδί και, ταυτόχρονα, κομβικό σημείο για να ανοίξει η κερκόπορτα της εσωτερικής γκρίνιας όσον αφορά στους Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου αποτέλεσε ο τελευταίος ανασχηματισμός του κυβερνητικού σχήματος. Και, μάλιστα, μία συγκεκριμένη κίνηση του πρωθυπουργού. Αυτή δεν ήταν άλλη από την… εκπαραθύρωση του τέως υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη, που φαίνεται να… πλήρωσε το μάρμαρο της επιλογής του Μεγάρου Μαξίμου και του κ. Τσίπρα να διατηρήσουν τις αγαστές σχέσεις τους με τον κυβερνητικό εταίρο και υπουργό Αμυνας και την Εκκλησία.
Η αποκαθήλωση Φίλη ουδέποτε έγινε αποδεκτή από αρκετά στελέχη της Κουμουνδούρου. Πολύ περισσότερο όταν λίγες ημέρες πριν από την αποπομπή του ο τέως υπουργός Παιδείας είχε τιμηθεί από τους συντρόφους του στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διά της ψήφου τους (εξελέγη σε ιδιαίτερα υψηλή θέση στη νέα Κεντρική Επιτροπή) αλλά και διά της θέρμης με την οποία υποδέχτηκαν την παρέμβασή του στις εργασίες. Ο κ. Καμμένος είχε σπεύσει να δηλώσει πως εάν η Εκκλησία τού το ζητούσε θα έριχνε ακόμα και την κυβέρνηση, οι ισορροπίες για να μην τιναχτεί το οικοδόμημα στον αέρα δόμησαν τις πρωθυπουργικές κινήσεις, ωστόσο το όλο σκηνικό έφερε ακόμα πιο εμφατικά στο προσκήνιο τη διαφορετικότητα των δύο… συμμάχων, που άλλοτε εκφωνούσαν πύρινους λόγους από τα αντιμνημονιακά μετερίζια.
Στην κοινή τους διετή πορεία, ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Ελληνες βρήκαν πολλές φορές αφορμή για… πολιτικά καβγαδάκια, που περισσότερο γίνονταν για να υπάρξει προς τα εκλογικά ακροατήρια η αίσθηση της άλλης οπτικής. Η κόντρα για την ανέγερση τεμένους στον Βοτανικό. Η κόντρα για την αντιμετώπιση των καταληψιών από την Αστυνομία. Η κόντρα για τις τηλεοπτικές άδειες, με αφορμή την υπόθεση του επιχειρηματία Καλογρίτσα. Η κόντρα για το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. Η κόντρα για το σχέδιο Καμμένου που αφορούσε στη στράτευση των γυναικών. Η κόντρα για το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια τον Ιούνιο του 2015.
Το τελευταίο ταξίδι, όμως, του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Πάνου Καμμένου, του αναπληρωτή υπουργού, Δημήτρη Βίτσα, και εννέα βουλευτών-μελών της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής από τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τη Χρυσή Αυγή στο Καστελλόριζο και στο νησί της Ρω χτύπησε απευθείας στο… θυμικό στελεχών της Κουμουνδούρου. Και, όπως πάντα, το χτύπημα προήλθε από την ομάδα των «53» του υπουργού Οικονομίας, Ευκλείδη Τσακαλώτου. Η ομάδα που μετά την αποχώρηση της Πλατφόρμας του Παναγιώτη Λαφαζάνη διεκδικεί το ρόλο της εσωτερικής αντιπολίτευσης αλλά και της αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους όσον αφορά στο όριο της αντοχής.
«Η περιοδεία μέρους της Διαρκούς Επιτροπής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στο Καστελλόριζο, στη Ρω και τη Στρογγύλη δεν μπορεί παρά να εκτιμηθεί ως μια ενέργεια ανέξοδου τουλάχιστον εντυπωσιασμού. Αν ίσχυε όμως μόνο αυτό, τότε μια έκφραση δυσαρέσκειας θα αρκούσε. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Τουναντίον, προκύπτουν δύο κίνδυνοι που εξοργίζουν. Η επίσκεψη της κυβέρνησης μαζί με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στα ακριτικά νησιά ξεπλένει ένα υπόδικο κόμμα με εγκληματική δράση. Ο συναγελασμός μαζί τους σε ένα σόου τόσο εύκολης όσο και πατριδοκάπηλης λογικής εντάσσεται στον τρόπο παραγωγής της πολιτικής που κυριαρχεί στην ακροδεξιά ατζέντα. Η πολιτική της νομιμοποίηση, το ξέπλυμα των νεοναζί -με εθνικό μάλιστα μανδύα- δεν είναι υπόθεση ούτε γενικά της κυβέρνησης ούτε ειδικά των βουλευτών/τριών του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίστροφο χρειάζεται να γίνεται», ανέφεραν χαρακτηριστικά, σε κείμενο-παρέμβασή τους, οι «53» του κ. Τσακαλώτου. Προς το παρόν, βέβαια, το ενιαίο της συγκυβέρνησης δεν δείχνει να κινδυνεύει.
Ωστόσο, ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι όταν η πολιτική επιβίωση του ενός μπορεί να σημάνει την αποκαθήλωση του άλλου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΤΣΙΟΣ
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής