Συντηρητικές χώρες ζήτησαν τον ορισμό του φύλου ως «βιολογικό φύλο», εκφράζοντας ανησυχίες ότι ευρύτεροι ορισμοί θα περιλάμβαναν τα τρανς και τα μη δυαδικά άτομα. Σε προπαρασκευαστικές συνομιλίες, η Αργεντινή και η Παραγουάη ζήτησαν υποσημειώσεις για να διευκρινίσουν την αντίληψή τους, ενώ το Βατικανό επέμεινε στη χρήση του όρου sex αντί για gender. Παλιότερα η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία, το Ιράν και η Αίγυπτος είχαν επίσης αντιταχθεί σε αναφορές στο φύλο.

Απέναντι σε αυτή την τάση, η ΕΕ, η Νορβηγία και ο Καναδάς ζητούν πιο συμπεριληπτική γλώσσα, προτείνοντας αναφορές σε γυναίκες και κορίτσια «σε όλη τους την ποικιλομορφία». Οι διαπραγματεύσεις αποσκοπούν στην υιοθέτηση σχεδίου δράσης για το φύλο που θα ενσωματώνει τις εμπειρίες των γυναικών στην κλιματική πολιτική. Εάν όμως η γλώσσα περιοριστεί αποκλειστικά στο βιολογικό φύλο, υπάρχει κίνδυνος να αποκλειστούν ευάλωτες ομάδες από μέτρα και χρηματοδοτήσεις, υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητα και τη δικαιοσύνη των πολιτικών για το κλίμα. Ακτιβιστές τονίζουν ότι κάτι τέτοιο θα αποτελέσει οπισθοδρόμηση σε σχέση με τη γλώσσα που χρησιμοποιείται στον ΟΗΕ τα τελευταία χρόνια.

Η διαμάχη υπενθυμίζει ότι οι λέξεις στις διεθνείς συμφωνίες έχουν πρακτικές συνέπειες: η κλιτική αλλαγή ενισχύει τις ανισότητες και χτυπά δυσανάλογα τους περιθωριοποιημένους πληθυσμούς. Στη σκιά αυτών των αντιπαραθέσεων, η COP30 καλείται να διασφαλίσει ότι η γλώσσα και οι πολιτικές θα υπηρετούν την ισότητα και την προστασία των πιο ευάλωτων, αλλιώς η συμφωνία για το φύλο κινδυνεύει να καθυστερήσει ή να αποδυναμωθεί.