Αναλυτικά έγραψε:  

Ενα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα στη δημοσιογραφία είναι πως οι δημοσιογράφοι δεν γράφουμε για τον εαυτό μας. Λογικό. Η δημοσιογραφία δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός. Εχουν περάσει πολλά χρόνια χωρίς να παρακάμψω αυτόν τον άγραφο κανόνα και φυσικά δεν θα το κάνω τώρα.

Θα ήθελα όμως να σταθώ σε ένα ζήτημα που νομίζω μας αφορά όλους. Τι κοινωνία θέλουμε; Θέλουμε μια κοινωνία τοξικών αντεγκλήσεων και χυδαίων επιθέσεων; Θέλουμε μια αρένα απειλών και βίας; Θέλουμε έναν βούρκο μίσους, φθόνου και καχυποψίας;

Θα απαντήσω λοιπόν καθαρά. Εγώ μια τέτοια κοινωνία ούτε τη θέλω ούτε μου αρέσει. Και γι’ αυτό αισθάνομαι πως όλες οι ευγενείς αρχές που επικαλούμαστε, από την ελευθερία του λόγου και την πρόταξη των ιδεών έως την αξία του διαλόγου, συμπυκνώνονται στο ζητούμενο μιας κοινωνίας ελευθερίας, γνώσης, ασφάλειας και τάξης.

Αυτή την κοινωνία αγαπώ και προσπαθώ να υπηρετήσω. Το έχω προσπαθήσει εδώ και πολλές δεκαετίες, με επιτυχίες και με κόστος, με αναγνώριση και με αντιπάθειες, με φιλίες και με συγκρούσεις. Συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι διαφορετικό στη συνέχεια διότι (μεταξύ άλλων) ούτε θέλω ούτε ξέρω να κάνω κάτι διαφορετικό. Οσο «μας έχει ο Θεός γερούς» και μακριά από τους ανισόρροπους με τις βόμβες τους.