Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Breakfast@Star», η οποία προβλήθηκε την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου, ο ηθοποιός τόνισε πως βίωσε ένα πρωτόγνωρο αίσθημα αποξένωσης όταν «δεν τον γνώριζε κανείς» και έπρεπε να προσαρμοστεί σε μια καθημερινότητα χωρίς τη ρουτίνα των παραστάσεων που χαρακτήριζε την επαγγελματική του ζωή επί 34 χρόνια.

Αναφερόμενος σε σειρά προσωπικών απωλειών, ο ηθοποιός περιέγραψε πώς αυτές συνέβαλαν στην εκδήλωση κατάθλιψης.

«Η μεγαλύτερη μάχη που έδωσα ήταν την περίοδο της κατάθλιψης, που άλλαξε όλη μου η ζωή. Έφυγε το 2003 ο πατέρας μου, μετά η μάνα μου και μετά ο γιος μου στην Αμερική. Όταν πήγα στην Αμερική παρ’ όλο που δεν είχε χρήματα και δεν με ήξερε κανείς έπαθα ένα σοκ, γιατί είχα συνηθίσει επί 34 χρόνια να παίζω συνεχώς θέατρο, ξαφνικά πήγα εκεί και ήμουν ένα τίποτα. Δεν περίμενα ότι θα φύγω από την Αμερική, μου κόστισε πάρα πολύ σε συνδυασμό με τον θάνατο της μητέρας μου, ξαφνικά βρέθηκα σε μία θέση που δεν ήθελα να παίξω για κανέναν, δεν είχα λόγο». Πρόσθεσε ότι η απώλεια του κύκλου εργασίας και οι οικονομικές δυσκολίες ενίσχυσαν την αίσθηση ματαίωσης και απομόνωσης, μια κατάσταση που, όπως είπε, δεν αντιμετωπίζεται εύκολα χωρίς στήριξη.

Στη συνέχεια της συνομιλίας, ο ηθοποιός ανέλυσε πώς η ρήξη ανάμεσα στην προηγούμενη επαγγελματική του δραστηριότητα και την πραγματικότητα της διαμονής σε μια ξένη χώρα επηρέασε τις επιλογές του και την καθημερινότητά του.

Περιέγραψε λεπτομερώς την απουσία της σταθερής επαφής με το κοινό, την ανασφάλεια για το εργασιακό του μέλλον και την ανάγκη να επαναπροσδιορίσει το νόημα της δουλειάς του σε συνθήκες που δεν αναγνώριζαν το παρελθόν του. Ο ίδιος σημείωσε ότι η μετάβαση από ταθετικές συνήθειες στις παραστάσεις σε μια ζωή χωρίς προβλέψιμο πρόγραμμα δημιούργησε συνθήκες έντονης ψυχικής κόπωσης. Το βίωμα της μοναξιάς συνδέθηκε, όπως είπε, με την οικονομική πίεση και με τη σειρά προσωπικών απωλειών που είχε βιώσει την τελευταία δεκαετία, ενώ επισήμανε επανειλημμένα ότι δεν είχε την ενέργεια ή το κίνητρο να παίξει «για κανέναν».

Παρά την εκτεταμένη αναφορά σε αυτές τις δυσκολίες, ο Τζώρτζογλου απέφυγε να προσδιορίσει συγκεκριμένα σχέδια επανόδου στη σκηνή ή στην τηλεόραση και δεν υπήρξαν ανακοινώσεις για νέα επαγγελματικά βήματα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Η συνομιλία εστίασε κυρίως στην καταγραφή της εμπειρίας και των επιπτώσεων των διαδοχικών απωλειών στην αυτοαντίληψη του ηθοποιού, καταγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο αλλαγές στις κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες μπορούν να συνοδευθούν από έντονο ψυχικό φορτίο. Επιβεβαίωσε μάλιστα ότι η απόφαση να αποχωρήσει από την Αμερική «του κόστισε πάρα πολύ» σε συνδυασμό με τον θάνατο της μητέρας του και χαρακτήρισε αυτή την περίοδο ως σημείο καμπής που επέβαλε ριζική αναδιοργάνωση της προσωπικής του ζωής.