Έζησες την Αλίκη στην παράσταση «Μελωδία της ευτυχίας». Τι θυμάσαι από τις τελευταίες της στιγμές; Σου είχε πει κάτι που το κρατάς σαν φυλαχτό στην ψυχή σου;

Το μεγαλείο της! Τη λάμψη ακόμα και τις μέρες που διανύσαμε μες στην ανασφάλεια… Να είμαστε μαζί στην κουΐντα και να μου δείχνει την κοιλιά της και να μου λέει «κοίτα, κοίτα πρήξιμο τώρα» και να νομίζω ότι ήταν τροφική δηλητηρίαση από μύδια που είχαμε περάσει σχεδόν όλοι, και να της λέω «πηγαίνετε στο νοσοκομείο με ένα ορό έχετε τελειώσει»…

Με είχαν τρακάρει, ένας μεθυσμένος και τον έψαχνα κι εκείνος άφαντος και με δική της εντολή φτιάχτηκε το αυτοκίνητό μου και μου το έφεραν στο θέατρο… Την είχα ρωτήσει για μια δική της παρελθοντική περίπτωση πολύ γνωστού ανθρώπου που την έκρινε άσχημα δημόσια και εκείνη σε μια δεδομένη κρίσιμη στιγμή πήρε το μέρος του, πως, γιατί το έκανε και η απάντησή της ήταν «τα φίδια να τα έχεις στην αυλή σου για να τα ελέγχεις»…

Το τελευταίο τραπέζι που μας έκανε, στον Κρικέλα, το τελευταίο βράδυ μου ‘πε «μικρέ εμείς δεν χανόμαστε, του χρόνου μαζί»… Εκείνη τη στιγμή μας λέει μια συνάδελφος να γυρίσουμε να μας βγάλει φωτογραφία, η Αλίκη μια κούκλα, εγώ σαν ρέγκα…

Πηγή: zappit.gr