Πολιτική θύελλα

Από τις 13 Σεπτεμβρίου 1961 που γίνεται η επίσημη ανακοίνωση του βασιλικού αρραβώνα, στην Ελλάδα ξεσηκώνεται πολιτική θύελλα με αφορμή το ύψος του ποσού που το ελληνικό κράτος θα προικίσει την νεαρή πριγκίπισσα. Η βασίλισσα Φρειδερίκη πιέζει αφόρητα για μεγάλο διάστημα την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, ώστε όχι μόνο το ποσό που θα δοθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό να είναι όσο γίνεται μεγαλύτερο, αλλά και αφορολόγητο. Η κυβέρνηση ΕΡΕ απαντά στις ασφυκτικές πιέσεις ότι για την οριστική απόφασή της πρέπει να συνεννοηθεί πρώτα με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κάτι που αρνείται η Φρειδερίκη γνωρίζοντας τις αρνητικές θέσεις τους στο ζήτημα. Το επίμαχο νομοσχέδιο κατατίθεται τελικά στη Βουλή στις 19 Φεβρουαρίου 1962 και προβλέπει προίκα 300.000 δολαρίων απαλλασσόμενη από κάθε φορολογία, ενώ δίνεται η δυνατότητα να μετατραπεί σε συνάλλαγμα. Δεν γνωρίζουμε πιο είναι το αρχικό ποσό που διεκδικεί  η Φρειδερίκη, αλλά είναι βέβαιο ότι αυτό που τελικά εκταμιεύεται είναι μεγάλο και με ειδικά προνόμια. Όπως είναι φυσικό η αξιωματική αντιπολίτευση ανεβαίνει  “στα κάγκελα”, με την Ένωση Κέντρου να ζητά την καταβολή μόνο ενός συμβολικού ποσού, την ΕΔΑ να αρνείται προίκα και βασιλικό θεσμό, ενώ το κόμμα των Προοδευτικών δηλώνει κατά της προίκας αλλά ζητά η απαγόρευσή να ξεκινήσει από τον επόμενο βασιλικό γάμο…

Βασιλικό πρωτόκολλο για δύσκολους λύτες…

Παράλληλα με το πολιτικό, εξελίσσεται και ένα διπλωματικό θρίλερ για το τελετουργικό του βασιλικού γάμου ανάμεσα σε δύο κυβερνήσεις και εκκλησίες. Πρώτο “θύμα” της διαμάχης είναι ο Ισπανός πρέσβης  στην Αθήνα που αντικαθίσταται ως μη γνώστης των βασιλικών θεμάτων και αντικαθιστάτε με ιδιοκτήτη φιλομοναρχικής εφημερίδας. Το επόμενο μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να διαχειριστούν οι δύο χώρες είναι πως θα “κουμπώσει” το δύσκαμπτο βασιλικό πρωτόκολλο με την διαφορετική θρησκεία των δύο μελλονύμφων, αφού η Σοφία είναι Ορθόδοξη και ο Χουάν Κάρλος Καθολικός.

Αρχικά συμφωνείται στο να γίνουν δύο τελετές, αλλά διαφωνούν στο πια θα γίνει πρώτη, γιατί σε αυτή την περίπτωση η αρχική είναι η ουσιαστική και η επόμενη συμπληρωματική. Τελικά αποφασίζεται να γίνει πρώτα η καθολική τελετή αλλά στο πρόγραμμα να έχουν και οι δύο την ίδια βαρύτητα. Εν συνεχεία προκύπτει το ζήτημα προσφώνησης της Σοφίας αφού μετά τον καθολικό γάμο θα είναι πριγκίπισσα των Αστουρίων και με αυτό τον τίτλο δεν θα μπορεί να μπει στην ορθόδοξη Μητρόπολη αφού ο γάμος δεν θα έχει πλέον κανένα νόημα.

H λύση βρίσκεται με μια περίπλοκη διαδικασία πού προβλέπει μετά την καθολική τελετή οι νεόνυμφοι να πάνε μαζί στα ανάκτορα, οπού ο Κάρλος θα παραδώσει τη Σοφία στον πατέρα της Παύλο και εν συνεχεία ο δεύτερος θα συνοδεύσει στην Μητρόπολη την Σοφία. Στη διαδρομή ανάκτορα–καθολική εκκλησία του Αγίου Διονυσίου ο  βασιλιάς Παύλος συνοδεύει  την κόρη του ως Α. Β. Υ. πριγκίπισσα Σοφία, ενώ στην διαδρομή ανάκτορα-Μητρόπολη Αθηνών, την συνοδεύει ως Α. Β. Μ. Κυρία Κόρη Του. Μπερδευτήκατε ; Και εμείς…

Επί της υποδοχής

Δυσκολίες υπάρχουν και στην υποδοχή των δεκάδων επισήμων καλεσμένων, αφού στο αεροδρόμιο Ελληνικού αναμένονται   μέσα σε ελάχιστη ώρα καραβάνια  υψηλών προσκεκλημένων, τηρώντας παράλληλα το βασιλικό πρωτόκολλο. Τους καλεσμένους  παραλαμβάνουν από την πίστα του αεροδρομίου αυτοκίνητα με κόκκινα στέμματα για τους βασιλείς και γαλάζια για τους πρίγκιπες. Είναι τέτοια η κοσμοσυρροή στο άμαθο και ανέτοιμο για τέτοια κίνηση αεροδρόμιο που σημειώνονται αρκετά ευτράπελα. Σ’ ένα από αυτά πρωταγωνιστεί ο αξιωματικός του ιππικού και ύπαρχος του βασιλιά Παύλου Βλαδίμηρος Λεβίδης, που έχει  επιφορτισθεί το δύσκολο έργο της υποδοχής δεκάδων υψηλών επισήμων μέσα σε ελάχιστη ώρα. Ο δημοσιογράφος της εποχής περιγράφει :“Κάποια στιγμή ο κ. Λεβίδης υπεκλίθη με σεβασμό σε έναν υψηλό και εξαιρετικά καλοντυμένο κύριο, που κατέβαινε από τη σκάλα του αεροπλάνου :Από εδώ υψηλότατε, του είπε και προσπαθεί να τον οδηγήσει στα αυτοκίνητα των επισήμων. Τότε ένας νεαρός ξεναγός σκύβει στο αυτί του και του ψιθύρισε ότι ο κύριος είναι ίσως υψηλός στο ανάστημα αλλά όχι υψηλότατος. Είναι ένας κοινός επιβάτης, με πριγκιπική κατά σύμπτωση, εμφάνιση”.

Η μεγάλη ώρα

Ο βασιλικός γάμος γίνεται τη Δευτέρα 14 Μαΐου και χαρακτηρίζεται από μεγαλοπρέπεια και χλιδή. Παρότι το ακριβές κόστος δεν μπορεί να υπολογιστεί ο Τύπος του εξωτερικού τον χαρακτηρίζει “…το πιο πολυτελές, φαντασμαγορικό, και πολυδάπανο πανηγύρι που έγινε σε Ευρώπη και Αμερική τον 20^ο αιώνα”. Οι περιγραφές του ελληνικού Τύπου χαρακτηρίζονται από τις γνωστές υπερβολές που γράφονται σε αυτές τις περιπτώσεις:“Η πριγκίπισσα Σοφία από την ώρα που μπήκε μέσα στην καθολική εκκλησία ήταν ένα αέρινο ποίημα”. “Τη στιγμή εκείνη η πριγκίπισσα Σοφία έμοιαζε με μια φλόγα κεριού που φώτισε όλη την εκκλησία”. H Σοφία φορά ένα εντυπωσιακό νυφικό με ουρά από αυθεντική δαντέλα Βρυξελλών: “…είδαμε για πρώτη φορά το περίφημο νυφικό που ο κ. Ντεσέ το είχε προφυλάξει από τα αδιάκριτα βλέμματα του Τύπου με συγκινητική ευσυνειδησία”. Η βασίλισσα Φρειδερίκη επιβλέπει προσωπικά τη διακόσμηση της Μητρόπολης, με τα κόκκινα τριαντάφυλλα να τοποθετούνται σε αυτή στις 3 το πρωί ώστε να διατηρήσουν τη δροσιά τους το πρωινό του γάμου. Στην τελετή χρησιμοποιούνται 80.000 γαρύφαλλα και 120 προβολείς.

Οι εκδηλώσεις για τον βασιλικό γάμο ξεκινούν στις 12 Μαΐου με δεξίωση αφιερωμένη στην Ισπανία στους κήπους των ανακτόρων. Εκεί παρευρίσκονται  περίπου 3.000 Ισπανοί τουρίστες που φτάνουν στην πρωτεύουσα για να παρακολουθήσουν από κοντά το γάμο. Το τελευταίο βασιλικό γκαλά δίνεται στα “Αστέρια” Γλυφάδας με καλεσμένους 250 εστεμμένους που παρακολουθούν παραδοσιακούς ισπανικούς χορούς. Στους βασιλικούς γάμους δίνουν το παρόν 32 εν ενεργεία βασιλιάδες και πρίγκιπες, 109 έκπτωτοι εστεμμένοι και πρίγκιπες,  αλλά την παράσταση κλέβουν δύο γυναίκες :H πριγκίπισσα Γκρέις Κέλι του Μονακό με τη λάμψη της να κυριαρχεί έναντι όλων, και η Άννα Μαρία της Δανίας για την οποία οι ξένοι δημοσιογράφοι λένε ότι είναι η αδυναμία του διαδόχου Κωνσταντίνου, κάτι που αποδεικνύεται δύο χρόνια μετά τον γάμο τους.

Ακόμα και η άμαξα έχει τη δική της ιστορία

Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η ιστορία της χρυσής άμαξας που μεταφέρει τους νεόνυμφους στις πολλές διαδρομές ανάμεσα σε ανάκτορα, εκκλησίες και τους δρόμους της πρωτεύουσας. Έχει παραγγελθεί το 1870 στη Γαλλία ενόψει της επικείμενης παλινόρθωσης των Βουρβόνων κάτι που όμως δεν γίνεται ποτέ, με αποτέλεσμα η ήδη κατασκευασμένη χρυσή άμαξα να παραμείνει  παραγκωνισμένη σε κάποια αποθήκη μέχρι το 1889. Τότε, αγοράζεται από την ελληνική κυβέρνηση ώστε να προσδώσει την απαραίτητη λάμψη στους γάμους του  διαδόχου Κωνσταντίνου Α΄ με την πριγκίπισσα Σοφία, όπως και γίνεται. Εν συνεχεία χρησιμοποιείται στους γάμους του πρίγκιπα Γεωργίου με την πριγκίπισσα Ελένη, του Παύλου με την Φρειδερίκη, της Σοφίας με τον Χουάν Κάρλος και η πορεία της τερματίζεται στο γάμο  Κωνσταντίνου -Άννας Μαρία. Στα χρόνια της Κατοχής διασώζεται από κάποιους σταβλίτες και κρύβεται από τους Γερμανούς σ’ ένα υπόστεγο στο Παγκράτι. Συνολικά μέσα σε 72 χρόνια κάνει μόλις πέντε διαδρομές.

Στις 12 Μαΐου 1962 η χρυσή άμαξα σκεπασμένη με ύφασμα κάνει την τελική της πρόβα στην οδό Πανεπιστημίου συνοδευόμενη από βασιλικά και πριγκιπικά αυτοκίνητα. Στο γάμο Σοφίας–Χουάν Κάρλος μάλλον κάνει …υπερωρίες αφού μεταφέρει τους βασιλιά Παύλο και πριγκίπισσα Σοφία από το παλάτι στην καθολική εκκλησία του Αγίου Διονυσίου στην οδό Πανεπιστημίου, εν συνεχεία τους νεόνυμφους στο παλάτι, από εκεί πάλι τους βασιλιά Παύλο και πριγκίπισσα Σοφία στη Μητρόπολη Αθηνών για τον  ορθόδοξο γάμο, κάνει την αποθεωτική βόλτα των νεόνυμφων στους δρόμους της πρωτεύουσας και τέλος τους επιστρέφει στο παλάτι. Είναι διακοσμημένη με χρυσά σκαλίσματα και βασιλικά εμβλήματα. Την οδηγούν έξι λευκά χρυσοκέντητα άλογα, συνοδεύεται από δύο ουλαμούς ιππικού, ένας με 24 λευκά και ο άλλος με 24 καφετιά άλογα, ενώ σε όλη τη διάρκεια των διαδρομών ακολουθεί δίπλα της έφιππος ο διάδοχος Κωνσταντίνος.