Ήταν εκείνη η μέρα, η 22α Ιουλίου που η Ελλάδα συγκλονίστηκε από μία τραγική είδηση. Η 15χρονη τότε Μυρτώ Παπαδομιχελάκη βρισκόταν στη Χρυσή Ακτή του νησιού όταν δέχτηκε άγρια κακοποίηση από νεαρό Πακιστανό. Η μητέρα της, σε ανάρτησή της στα social media, αναφέρθηκε στην ημέρα εκείνη.

Η μητέρα της, που στέκεται βράχος νύχτα μέρα στο πλευρό του παιδιού της, γράφει: «Σαν σήμερα ένα τέρας έλιωσε το κεφάλι του παιδιού μου και το έκανε τετραπληγικό ανίκανο να μιλήσει και να περπατήσει» και συγκλονίζει, λέγοντας πως «Θεέ μου ας μην ξημέρωνε εκείνη ημέρα 22 Ιουλίου 2012».

Η ανάρτηση της μητέρας της Μυρτούς, Μαίρης Κοτρώτσου
13 χρόνια από τότε….
2012-2025

Σήμερα ξύπνησα με βαρειά διάθεση. Απο χθες σκεπτόμουν ότι αύριο είναι η μερα που σταμάτησε η ψυχή μου να ζει…να νοιωθει να χαίρετε και να ελπίζει

Πριν λίγο δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από μακριά. Δεν έχει σημασία ποιος. Δεν έχει σημασία το ονοματεπώνυμο. Μπορεί να ήταν ένας επώνυμος ή ένας ανώνυμος. Σημασία έχει ότι κάποιος άλλος ανθρωπος εκτός από εμένα θυμήθηκε ότι σαν σήμερα ένα τέρας έλιωσε το κεφάλι του παιδιού μου και το έκανε τετραπληγικό ανίκανο να μιλήσει και να περπατήσει….το καταδίκασε σε μια ζωή σε αναπηρικό αμαξίδιο χωρίς να μπορεί να εκφράσει ούτε καν την λύπη του. Και εγώ ένας απλός θεατής της δυστυχίας του, χωρίς να μπορώ να την ανατρέψω. Και μετά ακούς δώστε μια δεύτερη ευκαιρία… συγχώρεση ίσως…πως; με τι δύναμη; με τι κουράγιο; Ποιος το είπε το έζησε και το έκανε; Ας μου πει κάποιος που βρέθηκε στην θέση μου. Οχι που το ξεπέρασε, που το ζει και θα συνεχίσει να το ζει κάθε μερα στην ζωή του στην καθημερινότητά του 24 ώρες το 24ωρο, ότι το έκανε.. ότι τα κατάφερε… και έπαψε να πονά…

Θεέ μου ας μην ξημέρωνε εκείνη ημέρα 22 Ιουλίου 2012

Κοιτάω τα μάτια σου κοιτάω το πρόσωπο σου και προσπαθώ να ρουφήξω δύναμη κουράγιο ελπίδα γιατί μόνο εσύ είσαι η πηγή για όλα αυτά. Η κάθε ανάσα σου είναι που αναβλύζει όλα αυτά.
Και η ζωή συνεχίζεται….