Η αμερικανική διοίκηση προσπαθεί να εξασφαλίσει δεσμεύσεις για αποστολή στρατιωτών, αλλά οι ανησυχίες αυξάνονται σχετικά με το ενδεχόμενο ξένες δυνάμεις να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν βία κατά των κατοίκων της Γάζας.

Τα σχόλια των αναγνωστών εκφράζουν σκεπτικισμό και κριτική για την προτεινόμενη διεθνή δύναμη, επισημαίνοντας πολλά προβλήματα. Πολλοί εκφράζουν δυσπιστία απέναντι στην ηγεσία του Τραμπ και του Μπενιαμίν Νετανιάχου, αμφισβητώντας τη δυνατότητα εφαρμογής και τις προθέσεις πίσω από το σχέδιο ειρήνης.

Η δυσκολία συγκέντρωσης συμμετοχών υπογραμμίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το σχέδιο Τραμπ, με την κατάσταση στη Γάζα να παραμένει τεταμένη και ασταθής.

Σχέδιο Τραμπ για τη Γάζα: Ένα σχέδιο που χάνει την ορμή του

Οι Ισραηλινές Δυνάμεις Ασφαλείας (ISF), που αρχικά παρουσιάστηκαν ως μια πολυεθνική δύναμη 15.000-20.000 ανδρών με εντολή να «αποστρατιωτικοποιήσουν τη Γάζα», να ασφαλίσουν τα σύνορα και να προστατεύσουν τους πολίτες, αντιμετωπίζουν τώρα ένα υλικοτεχνικό και πολιτικό αδιέξοδο. Ανώτεροι αξιωματούχοι της Ινδονησίας, του Αζερμπαϊτζάν και του Κόλπου – πολλοί από τους οποίους είχαν δείξει ενδιαφέρον από νωρίς – έχουν έκτοτε κάνει πίσω.

Ένας περιφερειακός διπλωμάτης που συμμετείχε στον συντονισμό το έθεσε με σαφήνεια:

«Πριν από ένα μήνα, τα πράγματα ήταν σε καλύτερη θέση. Τώρα όλοι είναι νευρικοί.»

Η Ινδονησία, η οποία κάποτε διαφημιζόταν ως η κύρια χώρα που συνεισφέρει με πιθανή παρουσία 20.000 ανδρών, μείωσε σιωπηλά την προγραμματισμένη ανάπτυξή της σε περίπου 1.200 στρατιώτες , με ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματικούς να προειδοποιούν ότι δεν θέλουν να τεθούν «σε θέση να πυροβολήσουν Παλαιστίνιους».

Ομοίως, το Αζερμπαϊτζάν έχει πλέον θέσει ως όρο τη συμμετοχή του στην πλήρη παύση των εχθροπραξιών — κάτι στο οποίο ούτε το Ισραήλ ούτε η Χαμάς φαίνεται να είναι διατεθειμένες να δεσμευτούν πλήρως.

Τα κράτη του Κόλπου, ιδίως τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν και το Κατάρ – που κάποτε αναμενόταν να αγκυροβολήσουν πολιτικά τις ISF – έχουν ξαφνικά «κρύα πόδια», με το Αμπού Ντάμπι να αμφισβητεί ανοιχτά την απουσία ενός αξιόπιστου πλαισίου.

Πακιστάν και Αίγυπτος: Διπλωματία, όχι ανάπτυξη

Το όνομα του Πακιστάν κυκλοφορεί συχνά σε ιδιωτικές συνομιλίες της Ουάσινγκτον, αλλά το Ισλαμαμπάντ έχει αποφύγει οποιαδήποτε επίσημη δέσμευση για στρατεύματα. Με τις δυνάμεις ασφαλείας του να είναι υπερφορτωμένες λόγω εσωτερικών αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων, το Πακιστάν δεν είναι πρόθυμο να εισέλθει σε μια ζώνη σύγκρουσης που διακινδυνεύει άμεση αντιπαράθεση με ισραηλινές δυνάμεις ή Παλαιστίνιους μαχητές.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Αιγύπτιου πρωθυπουργού Μπαντρ Αμπντελάτι στο Ισλαμαμπάντ αυτή την εβδομάδα, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός του Πακιστάν Ισάκ Νταρ τόνισε τη «θετική δυναμική» στον διμερή διάλογο, ιδίως όσον αφορά τις περιφερειακές συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένης της Γάζας. Και οι δύο πλευρές επανέλαβαν την αλληλεγγύη τους με τους Παλαιστίνιους, αλλά καμία από τις δύο δεν υπαινίχθηκε ότι θα συνεισφέρει στις Δυνάμεις Εσωτερικής Ασφάλειας (ISF).

Η Αίγυπτος — ο ακρογωνιαίος λίθος της διπλωματίας στη Γάζα εδώ και δεκαετίες — αρνείται επίσης να θέσει τους στρατιώτες της σε κίνδυνο όσο το Ισραήλ διατηρεί στρατιωτικές επιχειρήσεις εντός της Λωρίδας.

Η μεταβαλλόμενη στάση της Χαμάς και η σιωπή του Τραμπ

Επιδεινώνοντας την αβεβαιότητα, η Χαμάς έχει αρχίσει να αποσύρεται από προηγούμενες λεκτικές παραχωρήσεις σχετικά με τον αφοπλισμό. Ενώ οι διαπραγματευτές αναγνώρισαν προηγουμένως την πιθανότητα παράδοσης βαρέων όπλων, ανώτερα στελέχη υποδηλώνουν τώρα ότι μόνο ο μερικός αφοπλισμός μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμος – και μόνο εάν συνδέεται με σαφέστερες εγγυήσεις για το πολιτικό μέλλον της Γάζας.

Το «Συμβούλιο Ειρήνης» του Τραμπ, μια διετής μεταβατική αρχή στην οποία σχεδιάζει να προεδρεύσει προσωπικά, παραμένει μια ιδέα στα χαρτιά. Κανένα κράτος μέλος δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα, και ακόμη και Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται κατ’ ιδίαν ότι ούτε το Συμβούλιο ούτε το ISF βρίσκονται κοντά στην ενεργοποίηση .

Εν τω μεταξύ, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απέρριψε τη δυνατότητα ξένων στρατευμάτων να αφοπλίσουν εντελώς τη Χαμάς, λέγοντας:
«Αν θέλουν να προσπαθήσουν, ας προσπαθήσουν. Γνωρίζουμε ότι τελικά το Ισραήλ θα πρέπει να το κάνει».

Τέτοιες παρατηρήσεις υπονομεύουν περαιτέρω την εμπιστοσύνη στη βιωσιμότητα της αποστολής.

Η κοινωνία των πολιτών και η πολιτιστική άρση

Καθώς οι κυβερνήσεις αμφιταλαντεύονται, η παγκόσμια κοινωνία των πολιτών δυναμώνει. Το παλαιστινιοαμερικανικής καταγωγής σούπερ μόντελ Μπέλα Χαντίντ , μαζί με τον ηθοποιό Πέδρο Πασκάλ, ηγούνται μιας μεγάλης φιλανθρωπικής εκδήλωσης στο Λος Άντζελες για τη συγκέντρωση χρημάτων για τα παλαιστινιακά και σουδανικά θύματα . Καλλιτέχνες όπως οι Ντάνιελ Καίσαρας, Λούσι Ντάκους και Φέι Γουέμπστερ έχουν συμμετάσχει στο πρόγραμμα, δείχνοντας πώς τα βάσανα της Γάζας έχουν πυροδοτήσει τον πολιτιστικό ακτιβισμό σε όλες τις ηπείρους.

Για πολλούς Παλαιστίνιους, αυτές οι πράξεις αλληλεγγύης φαίνονται πιο αξιόπιστες από τη διεθνή πολιτική. Ενώ η εκεχειρία της Χαμάς και του Ισραήλ τον Οκτώβριο έφερε προσωρινή ανακούφιση, η καταστροφή σε όλη τη Λωρίδα – με περισσότερους από 68.000 νεκρούς Παλαιστινίων – αφήνει ελάχιστη εμπιστοσύνη ότι οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, ειδικά εκείνες που βασίζονται σε ένα σχέδιο με επίκεντρο τις ΗΠΑ, θα ενεργήσουν αμερόληπτα.

Γιατί η στρατηγική του Τραμπ κινδυνεύει με κατάρρευση
Αρκετές διαρθρωτικές προκλήσεις στοιχειώνουν το Σχέδιο Τραμπ για τη Γάζα:

Ασαφείς κανόνες εμπλοκής : Καμία χώρα δεν θέλει να επωμιστεί το ηθικό βάρος των πυροβολισμών εναντίον των Παλαιστινίων.
Ισραηλινή στρατιωτική παρουσία : Το Ισραήλ συνεχίζει να ελέγχει πάνω από τη μισή Γάζα παρά την κατάπαυση του πυρός, γεγονός που καθιστά επικίνδυνα περίπλοκη οποιαδήποτε ξένη ανάπτυξη.
Η επιβίωση της Χαμάς : Η ομάδα διατηρεί σημαντική ισχύ πυρός και υπόγεια δίκτυα· ο αφοπλισμός μπορεί να διαρκέσει «χρόνια», όπως αναγνωρίζουν οι Αιγύπτιοι διπλωμάτες.
Πολιτικός κατακερματισμός : Οι Παλαιστίνιοι δεν εμπιστεύονται τις δομές διακυβέρνησης που επιβάλλονται από το εξωτερικό, ειδικά εκείνες υπό την προεδρία του Τραμπ.
Περιφερειακή κόπωση : Τα αραβικά κράτη δεν είναι διατεθειμένα να διακινδυνεύσουν να θεωρηθούν ως επιβολείς των αμερικανικών επιταγών ή των ισραηλινών στόχων.