Η συνεχής πτώση της δημοτικότητάς του (έφτασε ως το 11%, πιο χαμηλά κι από το παράδειγμα προς αποφυγήν, Ολάντ) αποδόθηκε από τον ίδιο στην πολεμική που του κάνουν οι Γάλλοι δημοσιογράφοι και κυρίως στο γεγονός ότι αυτοί ψεύδονται μεταδίδοντας ψεύτικες πληροφορίες. Αλλωστε πάντα σκεφτόταν τρόπους να ελέγξει τις ειδήσεις του Τύπου.

Φαίνεται ότι ήρθε αυτή η στιγμή. Από τα μέσα Νοεμβρίου με συνεχείς δηλώσεις του σε συνέδρια, συνεντεύξεις ή συζητήσεις, δεν σταμάτησε να αναφέρεται στις κακές συνέπειες των κοινωνικών δικτύων στη λειτουργία της Δημοκρατίας.

Η διαστρέβλωση των οθονών ή των αλγορίθμων, η κυβερνοπαρενόχληση, η προστασία των ανηλίκων, η παρέμβαση «ξένων» στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά κι η ίδια η πληροφορία αποτελούν μεταξύ άλλων τις εμμονές του για ανάγκη «πιστοποίησης ειδήσεων τύπου από επαγγελματίες» που θα επαληθεύουν την μιντιακή είδηση.

Οι φράσεις αυτές προκάλεσαν πολιτικό σεισμό στη Γαλλία στα αριστερά και τα δεξιά. «Καμία κυβέρνηση δεν έλεγξε την αλήθεια ή προσπάθησε να επιλέξει πληροφορίες», φώναξε ο πρόεδρος του κόμματος των Ρεπουμπλικανών, Μπρούνο Ρεταγιό, συμπληρώνοντας ότι «η ελευθερία του Τύπου είναι ένας βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας».

Είμαστε τάχα μπροστά σε μια προσπάθεια δημιουργίας ενός υπουργείου της Αλήθειας; Γιατί μέσα από την, από το 2018 ήδη, προσπάθεια του Γάλλου προέδρου να δημιουργήσει μια ελεγχόμενη δημοσιογραφία, ουσιαστικά επαληθεύεται η πολιτική του στο εσωτερικό της χώρας του να θέσει υπό τον έλεγχό του την ίδια την πληροφορία και να επιβάλει τη δική του αλήθεια.

Ας μην ξεχνάμε την κρατική Covid προπαγάνδα με εκπομπές που δεν επέτρεπαν αντίλογο ή πάλι τις εκπομπές στα ΜΜΕ που η κυβέρνηση κατευθύνει στο θέμα της Ουκρανίας ή ακόμα στις αμερικανικές εκλογές την υπέρ των Δημοκρατικών θέση του και τόσα άλλα. Κι ακόμη: Εδώ και καιρό ο Μακρόν δεν επικοινωνεί με τον ευρύ γαλλικό Τύπο πάρα μόνο με μερικούς πολύ δικούς του δημοσιογράφους ή φωτογράφους. Δεν διστάζει, δε, να χαρακτηρίζει κανάλια άλλα έγκυρα κι άλλα όχι, όπως πρόσφατα συνέβη με το πρώτο σε δημοτικότητα κανάλι Cnews, το οποίο του κάνει σκληρή κριτική.

Στην πραγματικότητα πίσω από αυτήν την «εμμονή» του Γάλλου προέδρου κρύβεται η μάχη για το δικό του πολιτικό μέλλον και αυτό των ηγετών της Ε.Ε. που βρίσκονται στην ίδια μετα-πολιτική γραμμή διακυβέρνησης. Μαζί με Γερμανία και την εξωτερική βοήθεια της Αγγλίας προσπαθεί να προλάβει το τσουνάμι μιας άλλης πολιτικής αλήθειας, που έρχεται και που απειλεί να γκρεμίσει τη δικιά τους.

Γιατί αν στις προεδρικές εκλογές του 2027 νικήσει το κόμμα της Λεπέν, τότε μπορεί ο κ. Μακρόν να περάσει από δίκη, όπως κι ο Σαρκοζί για κακή διαχείριση της οικονομίας. Οπότε από τώρα ξεκινά τη δική του μάχη επιβίωσης για αληθινά ή fake νέα. Ζώντας στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, όπου δύσκολα διαχωρίζεται το αληθινό με το ψεύτικο, ο Γάλλος πρόεδρος, μαζί με τους Ευρωπαίους συμμάχους του προσπαθεί ελέγχοντας την πληροφορία να επιβάλει τη δική του αλήθεια ως την πραγματικότητα. Ως τη σανίδα σωτηρίας του.