Η εκπρόσωπος Τύπου Καρολάιν Λίβιτ έγραψε σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η ψήφος ήταν ομόφωνη και αποδίδεται στο «απίστευτο έργο που έχει επιτελέσει ο πρόεδρος Τραμπ κατά το τελευταίο έτος για τη διάσωση του κτιρίου».

Στην ίδια ανάρτηση η εκπρόσωπος συνεχάρη τον πρόεδρο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι — «που ως γνωστόν δολοφονήθηκε το 1963» — και ανέφερε ότι «αυτή θα είναι μια πραγματικά σπουδαία ομάδα για πολλά χρόνια στο μέλλον! Αναμφίβολα το κτίριο θα φτάσει σε νέα επίπεδα επιτυχίας και μεγαλείου».

Η τοποθέτηση του Λευκού Οίκου περιλαμβάνει την επίσημη καταγραφή της απόφασης και παραθέτει την επιχειρηματολογία υπέρ της αλλαγής ονόματος ως συνέπεια των πρόσφατων παρεμβάσεων στη διαχείριση και τη χρηματοδότηση του κτιρίου.

Η μεταβολή στη διοίκηση ήταν αποτέλεσμα άμεσων ενεργειών μετά την ανάληψη των καθηκόντων από τον Ντόναλντ Τραμπ: σύμφωνα με τις αναφορές, ο πρόεδρος απέλυσε όλα τα μέλη του προηγούμενου διοικητικού συμβουλίου και τα αντικατέστησε με συνεργάτες και συμμάχους οι οποίοι στη συνέχεια ψήφισαν υπέρ της μετονομασίας και όρισαν τον Τραμπ ως πρόεδρο του Δ.Σ. Κατά την ίδια περίοδο, ο Τραμπ εξασφάλισε τη χρηματοδότηση περίπου 257 εκατομμυρίων δολαρίων από το Κογκρέσο, πόρους που έχουν προοριστεί για το κόστος μεγάλων ανακαινίσεων και άλλων δαπανών του κτιρίου.

Τα επίσημα έγγραφα και οι ανακοινώσεις των αρμόδιων αρχών αναφέρουν ότι οι πόροι αυτοί κατανέμονται σε παρεμβάσεις συντήρησης, αναβάθμισης υποδομών και έργα ασφαλείας, χωρίς πάντως να παρατίθενται λεπτομερείς πίνακες κόστους ανά έργο στην παρούσα ανακοίνωση.

Η κίνηση χαρακτηρίζεται από διεθνή μέσα ενημέρωσης ως ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη, με αναφορές ότι θα προκαλέσει έντονες αντιδράσεις ιδίως στην Ουάσιγκτον, όπου το Κέντρο Κένεντι αποτελεί ορόσημο και χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων από την κατασκευή του.

Η ιδέα για ένα εθνικό κέντρο παραστατικών τεχνών ξεκίνησε στη δεκαετία του 1950 και όταν ο 35ος πρόεδρος, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, δολοφονήθηκε το 1963, το κτίριο πήρε το όνομά του προς τιμήν του. Το ρεπορτάζ σημειώνει την ταυτόχρονη παρουσία πολιτιστικού συμβολισμού και πολιτικής διαχείρισης σε μια διαδικασία που μεταβάλλει όχι μόνον τη διοικητική ταυτότητα του φορέα αλλά και την ονομασία ενός δημόσιου μνημείου που συνδέεται με ιστορικές μνήμες και κρατική λειτουργία.