Στο κείμενο με τίτλο «Μια μάχη με το αίμα μου» εξηγεί πως η διάγνωση ήρθε λίγο μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της και ότι οι γιατροί της έδωσαν μόλις έναν χρόνο ζωής. Η αφήγησή της είναι προσωπική και απογυμνωμένη, με στιγμές πόνου, ελπίδας και βαθιάς αναθεώρησης της ίδιας της ζωής.

Περιγράφει τις περιόδους ύφεσης και υποτροπής, τις δύσκολες συνεδρίες και τη θεραπεία CAR-T, και αναφέρεται στη βοήθεια της οικογένειας: η αδελφή της δώρισε βλαστοκύτταρα, ενώ για τον σύζυγό της γράφει ότι «είναι τέλειος» και ότι νιώθει αδικημένη που δεν μπορεί να συνεχίσει την «υπέροχη ζωή» που είχαν. Φωτίζει τη μοναδικότητα της εμπειρίας της ως μητέρας και ασθενούς, και πώς η καθημερινότητα με τα παιδιά έγινε το κέντρο των προτεραιοτήτων της.

“When you are dying, at least in my limited experience, you start remembering everything.” Tatiana Schlossberg, the daughter of Caroline Kennedy, writes about receiving a terminal diagnosis. https://t.co/cqpafPbNOj

— The New Yorker (@NewYorker) November 22, 2025

Η Σλόσμπεργκ δεν παραλείπει να εκφράσει και πολιτικές ανησυχίες, επισημαίνοντας την απογοήτευσή της για τη δημόσια στάση του Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ και τις απόψεις του για την υγειονομική περίθαλψη. Συνδέει την προσωπική της τραγωδία με την οικογενειακή ιστορία, σημειώνοντας: «Όλη μου τη ζωή προσπάθησα να είμαι καλή, να είμαι καλή μαθήτρια, καλή αδελφή, καλή κόρη… Τώρα πρόσθεσα μια νέα τραγωδία στη ζωή της οικογένειάς μας». Καταλήγει όμως με την προτεραιότητα του παρόντος: «Προσπαθώ να ζω και να είμαι μαζί τους τώρα».