Από ψηλά, η Γάζα μοιάζει με τα ερείπια αρχαίου πολιτισμού, αποκαλυμμένα μετά από αιώνες σιωπής. Ένα μωσαϊκό από σπασμένα τοιχώματα, τσιμεντένιες μάζες, κρατήρες, χαλάσματα και δρόμους που δεν οδηγούν πουθενά. Τα απομεινάρια από πόλη που έχει σβηστεί από τον χάρτη. Μόνο που εδώ δεν υπήρξε ούτε φυσική καταστροφή ούτε το πέρασμα του χρόνου.

Η Γάζα ήταν ένας πολυσύχναστος, ζωντανός τόπος μέχρι πριν από λιγότερο από δύο χρόνια, παρά τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοί της ακόμη και τότε. Οι αγορές της ήταν γεμάτες κόσμο, οι δρόμοι της γεμάτοι παιδιά, αλλά πλέον τα κτίρια έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, οι δρόμοι είναι γεμάτοι κρατήρες και ολόκληρες γειτονιές έχουν ισοπεδωθεί.

Η Guardian έλαβε άδεια την Τρίτη να επιβιβαστεί σε στρατιωτικό αεροσκάφος της Ιορδανίας, το οποίο πραγματοποιούσε ανθρωπιστική αποστολή. Το Ισραήλ ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα την επανέναρξη συντονισμένων ρίψεων βοήθειας από αέρος πάνω από τη Γάζα, ύστερα από αυξανόμενες διεθνείς πιέσεις λόγω σοβαρών ελλείψεων σε τρόφιμα και ιατρικά είδη, που έχουν οδηγήσει την περιοχή σε ανθρωπιστική καταστροφή και λιμό.

Η πτήση δεν προσέφερε μόνο τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τη ρίψη τρεις τόνων βοήθειας –ποσότητα μακριά από τις πραγματικές ανάγκες– αλλά και μια σπάνια ευκαιρία να δούμε από ψηλά έναν τόπο που έχει ουσιαστικά αποκλειστεί από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης από τις 7 Οκτωβρίου και μετά, όταν ξεκίνησε η ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση. Μετά τις επιθέσεις της Χαμάς εκείνη την ημέρα, το Ισραήλ απαγόρευσε την είσοδο ξένων δημοσιογράφων στη Γάζα – μια πρωτοφανής απόφαση στην ιστορία των σύγχρονων συγκρούσεων, που σηματοδότησε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου απαγορεύτηκε η πρόσβαση ρεπόρτερ σε ενεργή εμπόλεμη ζώνη.

Πάνω από τα ερείπια της βόρειας Γάζας και της πόλης της Γάζας, που έχουν μετατραπεί σε μια έρημη περιοχή με ερειπωμένα κτίρια και σκόνη. Από αυτή την απόσταση είναι σχεδόν αδύνατο να δει κανείς τους κατοίκους της Γάζας. Μόνο μέσω ενός φακού κάμερας σχεδόν 400 mm είναι δυνατό να διακρίνει κανείς μια μικρή ομάδα ανθρώπων που στέκονται ανάμεσα στα ερείπια ενός κατεστραμμένου τοπίου – το μόνο σημάδι ζωής σε ένα μέρος που φαίνεται ακατοίκητο.