Πηγές που επικαλείται η Wall Street Journal αναφέρουν όμως ότι ο πραγματικός στόχος ήταν η χάραξη μίας μυστικής πορείας επανένταξης της ρωσικής οικονομίας στον διεθνή στίβο και η εξασφάλιση πρωταγωνιστικού ρόλου αμερικανικών εταιρειών στα μελλοντικά έργα. Στη συνάντηση ενεπλάκησαν οι Στιβ Γουίτκοφ, Κιρίλ Ντμίτριεφ και Τζάρεντ Κούσνερ, με τον Ντμίτριεφ να συμβάλλει καθοριστικά στο κείμενο που επεξεργάζονταν.

Το σχέδιο προβλέπει θεωρητικά την επανένταξη μιας οικονομίας αξίας δύο τρισ. δολαρίων και τη χρήση περίπου 300 δισ. δολαρίων παγωμένων αποθεμάτων σε ευρωπαϊκές τράπεζες για τη χρηματοδότηση κοινών έργων ΗΠΑ–Ρωσίας και ενός αμερικανικής ηγεσίας προγράμματος ανοικοδόμησης της Ουκρανίας. Προτείνονται επίσης συνεργασίες στην Αρκτική για σπάνιες γαίες και ακόμη και ιδέα για κοινή αποστολή στον Άρη με την SpaceX του Έλον Μασκ. Κατά τη διαρροή του σχεδίου 28 σημείων, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και το Κίεβο αντέδρασαν, υποστηρίζοντας ότι το κείμενο εξυπηρετεί κυρίως ρωσικά συμφέροντα και παρακάμπτει «κόκκινες γραμμές» της Ουκρανίας, με τον Ντόναλντ Τουσκ να λέει: «Ξέρουμε ότι αυτό δεν αφορά την ειρήνη. Είναι για το εμπόριο».

Αξιωματούχοι αναλύουν ότι η πρωτοβουλία επιδιώκει να παρουσιάσει τη Ρωσία ως μεγάλη επενδυτική ευκαιρία και να παρακάμψει παραδοσιακά κανάλια εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, ενώ μεγάλες εταιρείες όπως η Exxon Mobil φέρονται να διερευνούν επιστροφή σε έργα όπως το Sakhalin. Υπάρχουν αναφορές για ενδιαφέρον επενδυτών όπως η Elliott και για εξεταζόμενες επενδύσεις σε LNG και ακόμη πιθανή επανεξέταση έργων όπως ο Nord Stream 2, με στελέχη της αμερικανικής πλευράς να βλέπουν στην πρόταση οικονομική ευκαιρία. Το κρίσιμο ερώτημα μένει αν ο Βλαντίμιρ Πούτιν προτίθεται να ακολουθήσει αυτή την πορεία ή αν χρησιμοποιεί τις συζητήσεις για να κερδίσει χρόνο στη μάχη που θεωρεί ιστορικής σημασίας.