Η καταγγέλλουσα παραμένει ανώνυμη και δηλώνει ότι της προσφέρθηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά για να αποσύρει την καταγγελία της, ενώ η κοινή γνώμη σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να στηρίζει τον ηθοποιό, κάνοντας λόγο για «δολοφονία χαρακτήρα» και «συνωμοσίες». Οι ισχυρισμοί έχουν διχάσει το κοινό και αναζωπυρώσει τη συζήτηση για τη θέση των γυναικών στην ιρανική κοινωνία.

Ο Τζαμσιντί αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και ταξίδεψε στο εξωτερικό «για οικογενειακούς λόγους», όπως ανέφερε, χαρακτηρίζοντας την καταγγελία «βρώμικη εκστρατεία συκοφαντίας» και «ψεύδη» και δηλώνοντας ότι θα επιστρέψει σύντομα στο Ιράν. Το καλλιτεχνικό περιβάλλον παραμένει διχασμένο· ένας σκηνοθέτης από την Τεχεράνη δήλωσε ότι δεν μπορεί να τον φανταστεί ένοχο, αλλά πρόσθεσε ότι «εντελώς αθώος δεν είναι». Μετά τη δημοσιοποίηση της συνέντευξης στην εφημερίδα Hammihan από τη δημοσιογράφο Ελαλέχ Μοχαμαντί, οι Αρχές μπλόκαραν την πρόσβαση στην ιστοσελίδα. Μία ακόμη γυναίκα που διαμένει στο Παρίσι κατήγγειλε επίσης τον Τζαμσιντί για σεξουαλική βία.

Η υπόθεση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο κύμα όπου το ιρανικό #MeToo αποκτά φωνή παρά τα κοινωνικά ταμπού και τα νομικά εμπόδια, ενισχύοντας τη δημόσια συζήτηση από τις μεγάλες διαδηλώσεις του 2022 μετά τον θάνατο της Μαχσά Αμινί. Μια ψυχολόγος από την Τεχεράνη τόνισε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι η αφήγηση συχνά αντιστρέφεται, παρουσιάζοντας τον άνδρα ως θύμα ενώ η γυναίκα φοβάται για τη φήμη της, αλλά παράλληλα υπογράμμισε ότι η γυναικεία φωνή γίνεται όλο και πιο δυνατή. Ελάχιστες επώνυμες γυναίκες, όπως η ηθοποιός Μαριάμ Χονταραμί, έχουν εκφράσει δημόσια στήριξη προς την καταγγέλλουσα. Σύμφωνα με το ισλαμικό δίκαιο του Ιράν, ο βιασμός μπορεί να επιφέρει ακόμη και τη θανατική ποινή, ενώ υφίσταται και η δυνατότητα «συγχώρεσης» από το θύμα, έναν παράγοντα που περιπλέκει την εξέλιξη της υπόθεσης.