Γέλια, πειράγματα και όλα τα άλλα που συνοδεύουν την ανεμελιά της ηλικίας αλλά μαζί τους, ως απαραίτητο εξάρτημα, ένα μπουκάλι αλκοόλ. Ο μεγαλύτερος της παρέας ήταν 17 ετών και ο μικρότερος 15. Μια χαρά παιδιά, χωρίς σημάδια παραβατικότητας ή κάτι άλλο, δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να μιλήσουν για την ΕΛΕΥΘΕΡΗ κατανάλωση αλκοόλ.

Το μπουκάλι ήρθε από το σπίτι κάποιου, αλλά και να μην υπήρχε, όπως έλεγαν, είναι το πιο εύκολο πράγμα για να το προμηθευτούν. Σούπερ μάρκετ, μίνι μάρκετ, κάβες, περίπτερα πωλούν αλκοόλ χωρίς τον παραμικρό έλεγχο. «Μα δεν σας ζητούν ταυτότητα;» ήταν η αφελής ερώτησή μου. «Οχι», είπαν με μια φωνή και μάλιστα το απέδειξαν! Λίγα μέτρα πιο πέρα ήταν ένα περίπτερο και η… αποστολή δόθηκε στον μικρότερο της παρέας, που σίγουρα δεν φαίνονταν για ενήλικος, να φέρει μία μπύρα. Το έκανε με χαρακτηριστική ευκολία! 

Ο νόμος, λοιπόν, περί απαγόρευσης έχει πάει περίπατο. Οπως και τόσοι άλλοι νόμοι που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, αλλά δεν εφαρμόζονται γιατί δεν υπάρχει έλεγχος, αλλά και η ενσυναίσθηση του επαγγελματία που μπροστά στο κέρδος δεν ενδιαφέρεται αν εκείνη τη στιγμή διαπράττει έγκλημα.

Ταυτότητες στα μαγαζιά που πηγαίνουν, ελάχιστες φορές τους έχουν ζητηθεί, και όταν αυτό γίνει τότε η διέξοδος είναι επίσης απλή. Πλαστές αποδείξεις ταυτότητας που περνιούνται στο wallet και το πρόβλημα έχει λυθεί.

«Το ελέγχουμε»! Αυτό ήταν το πιο σοκαριστικό της συζήτησης καθώς τα παιδιά θεωρούν ότι μπορούν να ελέγξουν το αλκοόλ. Αυτή  η απατηλή άποψη είναι που δημιουργεί ακόμη περισσότερα προβλήματα καθώς η νοοτροπία είναι πώς τα παιδιά που έπαθαν κάτι κακό από την κατανάλωση αλκοόλ, το έπαθαν γιατί δεν μπορούσαν να το ελέγξουν.

Πρόσφατα το Eleftherostypos.gr επέλεξε να προβάλλει ως πρώτο θέμα την σοκαριστική έρευνα σύμφωνα με την οποία οι 16χρονοι στην Ελλάδα είναι πρωταθλητές στην Ευρωπαϊκή Ενωση στην κατανάλωση αλκοόλ, καπνικών προϊόντων και ουσιών. Ακόμη μία έρευνα, λοιπόν, που δείχνει ότι το πρόβλημα είναι μεγάλο και η λύση του δεν είναι εύκολη.

Η συζήτηση έληξε με ένα άδειο μπουκάλι στο πεζούλι και την ατάκα «Πάμε για κάνα ποτάκι στο κέντρο;» Το «προσέχετε» που ξεστόμισα, δυστυχώς, ήταν λέξη του… αέρα και απλώς μία ευχή! Είναι προφανές ότι τέτοιου είδους νουθεσίες είναι ξεπερασμένες και δεν λύνουν το πρόβλημα, από τη στιγμή που τα μέτρα προστασίας των παιδιών μας έχουν μείνει μόνο στα χαρτιά και στα ΦΕΚ.