Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Καταλυτική για τις εξελίξεις θεωρείται η κατάθεση της Ε. Ράικου, η οποία -σύμφωνα με όσα φέρεται ότι κατέθεσε- περιέγραψε πλήρως και το στήσιμο της σκευωρίας, αλλά και το ρόλο που διαδραμάτισε ο Ρασπούτιν. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αρκετά απ’ όσα κατέθεσε η κ. Ράικου είτε επιβεβαιώθηκαν αμέσως ή εμμέσως από τον ίδιο τον Δ. Παπαγγελόπουλο (μεθόδευση, τηλεφωνικές επικοινωνίες, οδηγίες κ.λπ.) είτε από υπαρκτά γεγονότα (κατευθυνόμενα δημοσιεύματα και «δημοσιογραφικές παρεμβάσεις»). Και το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι εκκρεμούν -μεταξύ άλλων- κι άλλες δύο καταθέσεις εισαγγελικών λειτουργών, οι οποίες μπορεί να λειτουργήσουν ως «πολλαπλασιαστές ευθυνών»: της κ. Τσατάνη και του κ. Αθανασίου.
Η ΧΘΕΣΙΝΗ, τρίτη κατάθεση της Ε. Ράικου έδωσε κρίσιμες απαντήσεις, οι οποίες «κουμπώνουν» ή με τα γεγονότα ή με κάποια απ’ αυτά που είπε ο ίδιος ο κ. Παπαγγελόπουλος στην τηλεοπτική συνέντευξή του. Και κυρίως έριξε φως στο «κρίσιμο τρίμηνο» Νοέμβριος 2017 – Φεβρουάριος 2018. Στο τρίμηνο δηλαδή που, όπως φαίνεται, έγιναν τα περισσότερα για το στήσιμο της σκευωρίας. Τότε δηλαδή που φέρονται να ακούστηκαν τα πρώτα ονόματα πολιτικών, και αντί η κ. Τουλουπάκη να σταματήσει και να στείλει τη δικογραφία αμελλητί στη Βουλή, την κράτησε και την «επεξεργάστηκε» επί τρίμηνο. Κατά την κ. Ράικου, σε στενή συνεργασία και υπό την καθοδήγηση του Δ. Παπαγγελόπουλου.
ΕΙΝΑΙ τόσο κρίσιμο αυτό το διάστημα και απ’ ό,τι φαίνεται έγιναν τόσο πολλά στη διάρκειά του, ώστε και ο ίδιος ο Δ. Παπαγγελόπουλος αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι ίσως είχε δίκιο ο κ. Αγγελής, ο οποίος είχε ζητήσει τον πειθαρχικό έλεγχο της κ. Τουλουπάκη, γιατί δεν διαβίβασε τη δικογραφία στη Βουλή αμελλητί, αλλά την κράτησε και την «εμπλούτισε» με τις καταθέσεις των «κουκουλοφόρων» μαρτύρων. Χθες η κ. Ράικου φέρεται να εξέφρασε τη γνώμη ότι ήταν «κατασκευασμένες οι καταθέσεις των μαρτύρων». Ο Δ. Παπαγγελόπουλος όμως αναγκάστηκε να αυτοδιαψευστεί και να ομολογήσει και κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που είχε πει σε προηγούμενη συνέντευξή του τον Οκτώβριο 2019 στον ΑΝΤ1. Τότε ο κ. Παπαγγελόπουλος είχε πει ότι δεν είχε τηλεφωνικές συνομιλίες ούτε με την Ε. Ράικου ούτε με την Ε. Τουλουπάκη. Και μάλιστα είχε προκαλέσει και τότε να ανοίξουν τα τηλέφωνά του. Τη Δευτέρα όμως παραδέχθηκε ότι είχε συνομιλίες και με την κ. Ράικου και πολλές με την κ. Τουλουπάκη. Τις πιο πολλές τηλεφωνικές συνομιλίες με της κ. Τουλουπάκη τις είχε πριν από τον Φεβρουάριο του 2018, όταν και διαβιβάστηκε η δικογραφία με τα πολιτικά πρόσωπα στη Βουλή. Και μετά δήλωσε ότι πρόκειται για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Τις είχε δηλαδή στο «κρίσιμο τρίμηνο» της «προετοιμασίας» Νοέμβριος ’17 – Φεβρουάριος ’18…
ΕΠΙΣΗΣ, η κ. Ράικου απάντησε χθες και σε ένα λογικοφανές επιχείρημα του Δ. Παπαγγελόπουλου, δηλαδή, γιατί μίλησε με τόσο μεγάλη καθυστέρηση σε σχέση με τα γεγονότα, τα οποία στη συνέχεια κατήγγειλε. Η εντελώς λογική αλλά και ανθρώπινη απάντηση της Ε. Ράικου δείχνει και πειστική. Φέρεται να είπε χθες: «Και μου λένε, γιατί δεν το κατήγγειλες από την αρχή; Μα γιατί είμαι και άνθρωπος. Υπάρχει φόβος. Είχα το γιο μου, που έμενε μαζί μας. Ετρεμε η ψυχή μου μη μου χτυπήσουν το παιδί. Στο τέλος έφτασα να του πω να φύγει από το σπίτι. Από την αρχή αισθάνθηκα κακοποιημένη. Δεν μιλούσα και έλεγα θα περάσει. Οταν όμως πήγαν να στοχοποιήσουν τον σύζυγό μου, είπα “δεν το ανέχομαι”. Μετά θα στοχοποιούνταν και τα παιδιά μου». Ενώ σε άλλο σημείο της κατάθεσής της γιατί δεν μιλάνε κι άλλοι συνάδελφοί της, οι οποίοι, όπως ισχυρίζεται, έχουν δεχθεί αντίστοιχες πιέσεις, φέρεται να είπε: «Αν το κάνουν, μπαίνουν σε διαδικασία στοχοποίησης. Δείτε εμένα που αρνήθηκα να υποκύψω στις παρεμβάσεις… Και στοχοποίηση στη στοχοποίηση, φθάνεις να φοβάσαι ακόμα και για τη ζωή σου. Φοβάσαι όχι μόνο την ηθική, αλλά και τη φυσική σου εξόντωση. Με τη στοχοποίηση εμένα με καθιστούσαν στόχο σε παρακρατικές και τρομοκρατικές δυνάμεις».
ΑΠΟ ΕΔΩ και πέρα οι εξελίξεις στην Προανακριτική Επιτροπή «τρέχουν», ενώ αναμένονται κι άλλες κρίσιμες καταθέσεις. Την ουσία της σκευωρίας, όμως, την έχει περιγράψει ήδη η κ. Ράικου. Και η περιγραφή της -εκτός της μαρτυρίας της- έχει αρχή, μέση και τέλος. Ο κ. Παπαγγελόπουλος, κατά την κ. Ράικου, «ποτέ δεν ρωτούσε ούτε για γιατρούς ούτε για κάτι άλλο, δεν τον ενδιέφερε το σκάνδαλο Novartis, γι’ αυτό έστησε τη σκευωρία». Γιατί, όπως είπε, με τις ενέργειές του ήθελε κατάλυση της Δημοκρατίας…
Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…
Ισως δεν χρειαζόταν η πανευρωπαϊκή έρευνα της γαλλικής εταιρίας IPSOS, αλλά αποτύπωσε σε αριθμούς αυτό που βλέπουμε στους δρόμους. Οι Ελληνες μαζί με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους Γάλλους έχουν τη μεγαλύτερη προδιάθεση για επιθετική αλλά και ανάρμοστη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Οι Ελληνες είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη στο βρίσιμο, τρίτοι στην επιθετική συμπεριφορά και οδήγηση, πρώτοι στο να «κολλάμε» και να «σπρώχνουμε» τον προπορευόμενο και τρίτοι στο κατέβουμε από το αυτοκίνητο για να λύσουμε τις διαφορές μας.
Η έρευνα έγινε σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., σε 12.418 άτομα άνω των 15 ετών. Και δείχνει αυτό που βλέπει κανείς στους δρόμους. Ισως οι Ελληνες δεν ήταν ποτέ ο ορισμός του πειθαρχημένου και νομοταγούς οδηγού. Ωστόσο, η βιωματική παρατήρηση δείχνει ότι τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει επί τα χείρω ο τρόπος με τον οποίο οδηγούμε. Στους δρόμους περισσεύουν ο «τσαμπουκάς», τα νεύρα, το «κάνε στην άκρη να περάσω κι ας είμαι ανάποδα στον μονόδρομο», το «τώρα θα δεις που με πέρασες», το ποιος έχει μεγαλύτερα τα κυβικά, το «άντε πλύνε πιάτα μωρή», κλοτσομπουνίδια έξω από τρακαρισμένα -ή και όχι- αυτοκίνητα κι άλλα τέτοια… ωραία και νευρικά. Ποτέ δεν ήμασταν «κύριοι» στο δρόμο. Αλλά είναι φανερό ότι η κρίση έχει επηρεάσει, επιδεινώνοντας τον τρόπο με τον οποίο οδηγούμε.
Οδηγούμε κουβαλώντας ένα βουνό προβλήματα και απλήρωτους λογαριασμούς.
Οδηγούμε με μεγαλύτερη πίεση και άγχος. Οδηγούμε με το νου στο δάνειο και στο κινητό. Οδηγούμε φορτωμένοι με τις προσωπικές και συλλογικές ήττες με τις οποίες μας φιλοδώρησε η κρίση. Οδηγούμε με την αίσθηση ότι δεν θα προλάβουμε ποτέ. Οδηγούμε έχοντας πιει, γιατί έχουμε δικαίωμα να «πνίξουμε» τα βάσανα. Οδηγούμε βλέποντας «δίπλα» ή «απέναντί» μας αντιπάλους, όχι συνανθρώπους οι οποίοι πάνε κι αυτοί στη δουλειά τους ή τη βόλτα τους. Η επιθετική ρητορική που επικράτησε στον δημόσιο βίο έγινε λεκτική και σωματική βία και εξελίχθηκε και σε επιθετική κι ανάρμοστη οδήγηση.
Η κρίση φεύγει σιγά-σιγά. Η κακή συνήθεια που μας άφησε θα μείνει ή θα φύγει κι αυτή;
ΑΠΟΡΙΕΣ
1. Πόσο πιο πολιτικά θα μπορούσε να μιλήσει κανείς απ’ όσο μίλησε η Αικ. Σακελλαροπούλου στα τρία πρώτα λεπτά της ως ΠτΔ;
2. Μήπως ο κ. Λιάκος, ο οποίος ζήτησε οι εορτασμοί για τα 200 χρόνια της Επανάστασης να μην πάρουν «αντιτουρκικό χαρακτήρα», θέλει να γιορτάσουμε την απελευθέρωση από τον μαλαισιανό ζυγό;
3. Θα δεχθεί ο κ. Παπαγγελόπουλος την κατ’ αντιπαράσταση εξέταση, όπως ζήτησε η κ. Ράικου;
Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου