Την ώρα που ο Νίκος Φίλης έλεγε, για ακόμα μια φορά, πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως αριστερό κόμμα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έδινε τη δική του εκδοχή για το σημαίνει αριστερή κυβέρνηση. «Βουλωμένο γράμμα διάβαζαν»
Η αλήθεια είναι ότι έχουν «φορτωθεί» πολλά στον Λένιν, περισσότερα από αυτά που έχει κάνει ή πει, και τα οποία δεν είναι και λίγα. Λέγεται λοιπόν πως η φράση «Οι υποσχέσεις είναι σαν την κρούστα στις πίτες: τις φτιάχνουμε για να τις σπάμε» ανήκει στον Λένιν, αλλά η αλήθεια είναι πως ανήκει στον Τζόναθαν Σουίφτ, έναν Ιρλανδό σατιρικό και δοκιμιογράφο που έζησε τον 18ο αιώνα. «Τα ταξίδια του Μαδούρο»
Πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα συμπληρώνονται σήμερα και περίπου τρία από την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής. Η δίκη ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2015 και έκτοτε η χώρα επιβίωσε ενός δημοψηφίσματος (Ιούλιος ’15), έκανε εθνικές εκλογές (Σεπτέμβριος ’15), υπέγραψε τρίτο Μνημόνιο, βγήκε -τυπικά- από το Μνημόνιο, έζησε δύο τραγωδίες (Μάνδρα και Μάτι) και τώρα ετοιμάζεται για τριπλές, μπορεί και τετραπλές εκλογές. «Πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα»
Την ώρα που ο Παύλος Πολάκης σε ένα παράλληλo σύμπαν καταπατούσε για μία ακόμα φορά κάθε έννοια προσωπικών δεδομένων και επιχειρούσε να διασύρει έναν άριστο καθηγητή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. «Τα ΣΔΙΤ και η υποκρισία ΣΥΡΙΖΑ»
Οταν ήταν 15 ετών, ήταν γραμματέας στον κομμουνιστικό οργανισμό νεολαίας KISZ. Το 1989 έλαβε υποτροφία από το Ιδρυμα Σόρος και σπούδασε 4 μήνες στην Οξφόρδη. Επέστρεψε για να ασχοληθεί με την πολιτική στη χώρα του, αλλά αρκετά αλλαγμένος.
Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Σε μια ομιλία του, την οποία οι συμπατριώτες του θυμούνται ακόμα, απαίτησε την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων από την Ουγγαρία. Οταν ανέλαβε την ηγεσία του συντηρητικού Φιντές, έστρεψε το κόμμα δεξιότερα της Δεξιάς. Ετσι, ο Βίκτορ Ορμπαν απομακρύνθηκε από τον κομμουνισμό, απέρριψε το φιλελευθερισμό, στράφηκε εναντίον του Σόρος που τον «σπούδασε» και τώρα απομακρύνεται και από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Τι εκπροσωπεί, τελικά, ο Ούγγρος πρωθυπουργός;
Ενα συνονθύλευμα προσωπικών πολιτικών και αυταρχικής διακυβέρνησης, το οποίο περιέγραψαν εύστοχα οι «Νew York Times»: «Μια περίεργη αυτοκρατορία που συνδυάζει τον καπιταλισμό των αδέσποτων και την ακροδεξιά ρητορική με μια μονοκομματική πολιτική κουλτούρα». Εμείς θα προσθέσουμε ότι ο Ορμπαν είναι και κάτι άλλο: Η απόδειξη ότι τα σημεία του ορίζοντα παραμένουν τέσσερα, το ίδιο και τα κομμάτια της ενωμένης Ευρώπης. Βόρειοι VS Νoτίων και (πρώην) Ανατολικοί VS Δυτικών.
Η περίπτωση Ορμπαν δεν είναι απλή. Σηματοδοτεί μια ιστορική καμπή στην Ευρώπη, επειδή πρόκειται για το πρώτο κράτος-μέλος εναντίον του οποίου κινείται η διαδικασία σοβαρών πολιτικών κυρώσεων, όχι επειδή δεν συμμορφώθηκε για το ύψος των τουαλετών αλλά για καταπάτηση του κράτους δικαίου. Είναι μια απόδειξη ότι η Ευρώπη, εκτός από όργανα, έχει ακόμα και καρδιά που πάλλεται. Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας κατηγορείται για περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου, διαφθορά, καταπάτηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και των προσφύγων και προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης. Η ενεργοποίηση του άρθρου 7 ήταν μια πολιτική απόφαση των ευρωβουλευτών, η οποία τώρα θα πρέπει να επικυρωθεί από την ομόφωνη απόφαση των ηγετών. Οπως και να εξελιχθεί, όμως, η αρχή έγινε.
Ο απερχόμενος Γιούνκερ είχε καταλάβει εδώ και καιρό αυτό που έρχεται. Είχε αντιληφθεί τον κίνδυνο από την άνοδο των ακραίων φωνών στην Ευρώπη, από τους αντιευρωπαϊστές μέχρι τους ακροδεξιούς, οι οποίοι, όλως τυχαίως, εμφανίζονται αρχικά ως «αντισυστημικοί». Μετά παίρνουν το σύστημα στα χέρια τους και του αλλάζουν τα φώτα…
Οι πολιτικές λιτότητας, το μεταναστευτικό και η άκρατη γραφειοκρατία των Βρυξελλών δρέπουν τώρα τους καρπούς τους. Τον Ορμπαν, τον Σαλβίνι, τη Λεπέν, το Brexit και έπεται συνέχεια. Οι ευρωεκλογές του Μαΐου θα είναι ένα crash test Δημοκρατίας και αντοχής, με εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες να καλούνται να καταλάβουν τις διαφορές μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού. Η κρίση Ορμπαν αναπόφευκτα γίνεται και εσωτερική κρίση αντοχής για κάθε χώρα ξεχωριστά.
Στην Ελλάδα, με τη Χρυσή Αυγή κολλημένη στην τρίτη θέση, δεν έχουμε και πολλούς λόγους να αισθανόμαστε ότι δεν μας αφορά. Δεδομένης δε της μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης και του μεγάλου βάρους του μεταναστευτικού που σηκώνουμε στις πλάτες των νησιών μας, θα λέγαμε πως μας αφορά ακόμα περισσότερο. Εδώ είναι που ορμπανοποιείται η πολιτική ζωή του τόπου αλλά με το λάθος τρόπο. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει το δρόμο της πόλωσης, επιχειρώντας να ταυτίσει την αξιωματική αντιπολίτευση με την Ευρώπη της Ακροδεξιάς. Το κάνει με πλήρη συνείδηση, αδιαφορώντας για την παραπλάνηση των πολιτών.
Το «τσουβάλιασμα» του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με τους εθνικιστές και ακροδεξιούς ή της Νέας Δημοκρατίας με τη Χρυσή Αυγή είναι σαφές ότι ευνοεί τους δεύτερους, αφού τους τοποθετεί εντός του δημοκρατικού τόξου. Ομως, όπως ακριβώς είπε ο Γιούνκερ στον Ορμπαν ότι δεν υπάρχει αλληλεγγύη αλά καρτ, το ίδιο συμβαίνει και με τη Δημοκρατία. Δεν την τεμαχίζεις ανάλογα με τις ορέξεις σου…
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής
ΤΕΛΙΚΑ ποιος να έχει δίκιο; Η ανώτατη πηγή του υπουργείου Οικονοµικών, οι ευρωπαϊκές πηγές ή ο ∆ηµήτρης Τζανακόπουλος; Ας πάρουµε ως δεδοµένο ότι οι µοναδικοί που έχουν δίκιο είναι οι συνταξιούχοι. Και το µοναδικό δίκαιο που πρέπει να γίνει πράξη είναι να µην κοπούν περαιτέρω οι συντάξεις των παλιών συνταξιούχων. Σε αυτό συµφωνούν όλοι. «Πυροβολούν τα πόδια τους»
Πόσο χρόνο να χρειάζεται άραγε η ολοκλήρωση ενός βιολογικού καθαρισμού; Μήνες; Χρόνια; Η ακριβής απάντηση θα δοθεί όταν τελειώσει το έργο στη Μόρια της Λέσβου. Τότε θα ξέρουμε αν ένα κράτος που θέλει να λέγεται κανονικό μπορεί να κάνει τη δουλειά του. «Το βαθύ κράτος στη Μόρια»
Η σπέκουλα που κάποιοι επιχειρούσαν να κάνουν με τη δήθεν σύμπλευση της Νέας Δημοκρατίας με πολιτικές τύπου Ορμπαν τελείωσε χθες με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. «Επικίνδυνη ρητορική πόλωσης»
Ίσως να επηρεάστηκε από τον προβληματισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κατάργηση της αλλαγής της ώρας από χειμερινή σε θερινή και το αντίστροφο και είπε να αλλάξει την ώρα έναρξης και στα σχολεία. «Η μεγάλη του ύπνου σχολή»
Όσο περνούν τα 24ωρα και «κατακάθεται» η εμφάνιση Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε πως η βάρκα μπατάρει. Τόσο από την ομιλία του όσο και από τις απαντήσεις που έδωσε στη συνέντευξη Τύπου, αποτυπώνεται ξεκάθαρα πως το μοναδικό σχέδιο που έχει για την επόμενη ημέρα η κυβέρνηση είναι η… παροχολογία. «Τσάμπα μάγκες»
